Установить Steam
войти
|
язык
简体中文 (упрощенный китайский)
繁體中文 (традиционный китайский)
日本語 (японский)
한국어 (корейский)
ไทย (тайский)
Български (болгарский)
Čeština (чешский)
Dansk (датский)
Deutsch (немецкий)
English (английский)
Español - España (испанский)
Español - Latinoamérica (латиноам. испанский)
Ελληνικά (греческий)
Français (французский)
Italiano (итальянский)
Bahasa Indonesia (индонезийский)
Magyar (венгерский)
Nederlands (нидерландский)
Norsk (норвежский)
Polski (польский)
Português (португальский)
Português-Brasil (бразильский португальский)
Română (румынский)
Suomi (финский)
Svenska (шведский)
Türkçe (турецкий)
Tiếng Việt (вьетнамский)
Українська (украинский)
Сообщить о проблеме с переводом
worst player in the world
chociaż szklanki i talerze wciąż łomocą.
Szum wśród gości a on zasnął na fotelu
nie dlatego, że się zmęczył, lecz po chmielu.
Jadł niewiele ale wypił sporo piwa,
goście bawią się a jemu łeb się kiwa.
Raz opada, raz podnosi barwne czoło
a muzyczka rżnie dość głośno i wesoło.
Całe ciało powykręcał mu sen błogi,
poplątały mu się ręce oraz nogi,
miny zmienia prawie tak, jak kameleon.
Trudno poznać, czy to Piotrek, czy też nie on.
Zasnął Piotrek, śpi jak kamień, ot i wszystko,
żal nam Piotrka, bo się męczy biedaczysko,
prawie zawsze musi zasnąć jako pierwszy.
Dzięki Bogu, bo nie powstałby ten wierszyk.