Zainstaluj Steam
zaloguj się
|
język
简体中文 (chiński uproszczony)
繁體中文 (chiński tradycyjny)
日本語 (japoński)
한국어 (koreański)
ไทย (tajski)
български (bułgarski)
Čeština (czeski)
Dansk (duński)
Deutsch (niemiecki)
English (angielski)
Español – España (hiszpański)
Español – Latinoamérica (hiszpański latynoamerykański)
Ελληνικά (grecki)
Français (francuski)
Italiano (włoski)
Bahasa Indonesia (indonezyjski)
Magyar (węgierski)
Nederlands (niderlandzki)
Norsk (norweski)
Português (portugalski – Portugalia)
Português – Brasil (portugalski brazylijski)
Română (rumuński)
Русский (rosyjski)
Suomi (fiński)
Svenska (szwedzki)
Türkçe (turecki)
Tiếng Việt (wietnamski)
Українська (ukraiński)
Zgłoś problem z tłumaczeniem
worst player in the world
chociaż szklanki i talerze wciąż łomocą.
Szum wśród gości a on zasnął na fotelu
nie dlatego, że się zmęczył, lecz po chmielu.
Jadł niewiele ale wypił sporo piwa,
goście bawią się a jemu łeb się kiwa.
Raz opada, raz podnosi barwne czoło
a muzyczka rżnie dość głośno i wesoło.
Całe ciało powykręcał mu sen błogi,
poplątały mu się ręce oraz nogi,
miny zmienia prawie tak, jak kameleon.
Trudno poznać, czy to Piotrek, czy też nie on.
Zasnął Piotrek, śpi jak kamień, ot i wszystko,
żal nam Piotrka, bo się męczy biedaczysko,
prawie zawsze musi zasnąć jako pierwszy.
Dzięki Bogu, bo nie powstałby ten wierszyk.