Horizon Zero Dawn
#REVIEW #ԿԱՐՃԻՄԵՋ
Պատմությունը գլոբալ առումով շատ լավն ա ու հետաքրքիր, բայց մատուցման ձևը շատ թույլ ա, ինֆորմացիան ստանալու ծավալները ու պարբերականությունը շատ վատ են բաշխվատ, ես 30 ժամ խաղալուց գիտեի պայմանական 15%-ը իսկ 40-ժամ խաղալուց 90%:
Կերպարները որպես կանոն շատ անհամ են, ոչ մեկին չես կարեկցում, անգամ Ռաստ-ին ով քեզ մեծացրել ա բավական դժվար ա կարեկցել, երբ իրա մասին ՈՉ ՄԻ ԲԱՆ ՉԳԻՏԵՍ: Գլխավոր հերոս Էլոյը (aka Սառած Տոլմա) ընկալվում ա որպես բալվանչիկ ու առհասարակ չես հասկանում խի ես դու հենց իրենով խաղում, իհարկե վերջում պարզ է դառնում, բայց հաշվի առնելով որ մինչ այդ պահը հերոսի հետ կապվելու ոչ մի ուրշ պատճառ չկար կարելի է սա համարել որպես վատ հերոս կամ հերոսի ներկայացնելու ձև, չգիտեմ մի խոսքով, բայց չեմ պատկերացնում մի մարդ ով կասի որ Էլոյը իր ամենա սիրված հերոսներից մեկն է:

Side quest էրը կոնկրետ վատն են, ինչ-որ պահից սկսեցի ուղղակի սքիփ անել դրանց դիալոգները ու արագ-արագ անցնել, ԲԱՅՑ մի պահ ինչ որ հերթական անկապ կվեստ վերցնելու ակնկալիքով մոտենում եմ NPC-ին ու զգում եմ մի բան են չի, հասկանում եմ որ ամեն ինչ լավ էր, դիալոգը լավն էր, դեմքի անիմացիան ավելի լավն էր, անգամ voice acting շատ ավելի լավն էր քանց առաջ ու ՄԱՄԱ-ՄԻԱ կվեստը հետաքրքիր էր: Գնում եմ հաջորդ կվեստի մոտ էլի լավնա… այ քեզ բան, նկատում եմ որ ձյունը առաջ react չէր անում իմ քայլելուն/սղալուն իսկ հիմա հավես ճմռվում ա, կարճ ասած ինչ-որ պահից գլխի ընկա որ ես հասել եմ DLC-ի կոնտենտին ու գրեթե ամեն ինչ ավելի լավ էր: Խնդալու էր ընկալել այն, որ պայմանական վատ կոնտենտից դեպի ավելի լավը անգամ զագռուզկա չկար, զուտ 15 մետր են կող խոտը ավելի “կանաչ” ա:

Gameplay-ը շատ կայֆ էր, ռոբոտների դեմ կռվելը հավես էր ու հետաքրքիր: Ամեն ռոբոտ յուրահատուկ ա ունի թույլ տեղեր և պահանջում է անհատական մոտեցում: Նաև կայֆ էր, որ կռվելու տարբեր տակտիկաներ կարաս ընտրես ու բավական շատ են տարբերակները, ես անգամ խաղը վերջացնելու պահին որոշ զենքերով գրեթե չեմ խաղացել: Կրակելուց impact-ը լավն էր:
Մարդկանց դեմ կռիվները բավական տխուր էր, միանգամից հասկանում ես որ արդյունավետ տարբերակը հեդ շոթնա ու վերջ, ոչ մի հետաքրքիր բան, բայց սա մեծ մինուս է հաշվի առնելով որ մարդկանց դեմ կռիվները շատ-շատ են խաղի մեջ:
Boss fight կարծես կան, բայց ոչ մի ունիկալ բոսս չկա, որին ասենք հանդիպում ես մենակ էտ պահին, էտ միսիաի ժամանակ կամ տենց մի բան: Սովորաբար էտ կամ ուղղակի նոր npc-ա որը առաջին անգամ քեզ մատուցում են որպես բոսս հետո ինքը անդհատ հանդիպում ա, կամ էլ խաղի վերջերում նույն “բոսսին” 3 անգամ իրար հետևից կարան դեմ տան ու դա շատ վատ ա, սենց խաղում ես սպասում էի լիարժեք/ունիկալ բոսերի: Core gameplay-ի լավը լինելու հաշվին մինչև հասցնում ես հոգնես էտ ամենից արդեն խաղը վերջանում է իսկ խաղը իրականում ամենա կարճերից չէ:

Գռաֆոնննն-ը վերջն էր, սենց փառթամ անտառներ էլ չգիտեմ որտեղ կա, շատ սիրուն ա, զգացվում ամեն մետրի վրա մարդ ա աշխատել: Ստեղ շատ պատմելու բան չունեմ, ուղղակի իմացեք որ շատ սիրուն ա: Ես խաղացել եմ PC տարբերակը, հնարավոր մաքսիմալ գռաֆիկայով:
Music- գրելու բան չկա, կոկնրետ քիչ էր:

Քանի որ, չեմ ուզում շատ երկարի review-ն չեմ անդրադառնում ավելի մանր դետալներին, հիմնականը ասեցի իսկ մնացածը միջին կամ միջից բարձր մակարդակի վրա է:

Ես խաղը գնահատում եմ 7,5/10-ից: Գնահատականը գրելուց չեմ փորձել զուգահեռներ տանել ուրիշ խաղերի հետ, զուտ ստացված էմոցիաների քանակով եմ գնահատել, բայց պետք ա հաշվի առնել որ մոտ 50ժամ խաղացել եմ, իսկ վատ բանը 50 ժամ չէր պահի 😃