Gra ma oferować bardziej symulacyjną jazdę w stylu hardkorowych wertepów, głębokiego błota i samochodowej wspinaczki górskiej.
Niestety, skopane jest praktycznie wszystko.
Model jazdy woła o pomstę do ♥♥♥♥♥, gra zachęca nas podczas tutorialu by ostrożnie operować pedałem gazu, dostosowywać prędkość do warunków, zmieniać ustawienia napędowe itd., podczas gdy już sama rozgrywka karze nas za podejmowanie tego typu decyzji, a jedyną słuszną metodą pokonywania kolejnych tras to piłowanie gazu z napędem na 4 koła.
Dostępne pojazdy mają gorszy środek ciężkości nawalony wujek z wesela, co w przypadku quadów jest kompletną klapą, bo tracimy opcję przeturlania auta na koła, tylko od razu kierowca spada i wracamy do checkpointa.
Poruszanie się po menu jest drętwe i niewygodne, czułem się jakbym znowu oglądał menusy jakiejś niszowej ścigałki z PSX.
Część tras wydaje się ok, inne zaś doprowadzają do szewskiej pasji, kilka zaś jest nudnych i do przejechania bez zdejmowania palca ze spustu gazu.

Checkpointy, to chyba jedyna w miarę dobrze zrealizowana rzecz w grze - są często rozmieszczone, ładują auto w odpowiednim ustawieniu oraz pokazują ślady kół gdzie jechaliśmy, zanim potrzebowaliśmy zresetować pojazd.

Początkowo chciałem wymęczyć parę osiągnięć, jednak grę postanowiłem porzucić w momencie, gdy okazało się, że żaden z suwaków regularcji dźwięku, nie ma wpływu na głośność burzy. I tak gra miała wszystkie suwaki na 0%, a ja i tak musiałem słuchać burzy na pełen regulator. Ta burza dodała kroplę, która przelała czarę goryczy.
To już 4 lata starszy Mudrunner jest bardziej wart zakupu, nawet przy porównaniu pełnych cen. Nie wspominając o Spintires, które jako już 10-letnia gra, nadal byłoby lepszym wyborem (gdyby było nadal dostępne do zakupu).

Gra ma oferować bardziej symulacyjną jazdę w stylu hardkorowych wertepów, głębokiego błota i samochodowej wspinaczki górskiej. Niestety, skopane jest praktycznie wszystko. Model jazdy woła o pomstę do nieba, gra zachęca nas podczas tutorialu by ostrożnie operować pedałem gazu, dostosowywać prędkość do warunków, zmieniać ustawienia napędowe itd., podczas gdy już sama rozgrywka karze nas za podejmowanie tego typu decyzji, a jedyną słuszną metodą pokonywania kolejnych tras to piłowanie gazu z napędem na 4 koła. Dostępne pojazdy mają gorszy środek ciężkości nawalony wujek z wesela, co w przypadku quadów jest kompletną klapą, bo tracimy opcję przeturlania auta na koła, tylko od razu kierowca spada i wracamy do checkpointa. Poruszanie się po menu jest drętwe i niewygodne, czułem się jakbym znowu oglądał menusy jakiejś niszowej ścigałki z PSX. Część tras wydaje się ok, inne zaś doprowadzają do szewskiej pasji, kilka zaś jest nudnych i do przejechania bez zdejmowania palca ze spustu gazu. Checkpointy, to chyba jedyna w miarę dobrze zrealizowana rzecz w grze - są często rozmieszczone, ładują auto w odpowiednim ustawieniu oraz pokazują ślady kół gdzie jechaliśmy, zanim potrzebowaliśmy zresetować pojazd. Początkowo chciałem wymęczyć parę osiągnięć, jednak grę postanowiłem porzucić w momencie, gdy okazało się, że żaden z suwaków regularcji dźwięku, nie ma wpływu na głośność burzy. I tak gra miała wszystkie suwaki na 0%, a ja i tak musiałem słuchać burzy na pełen regulator. Ta burza dodała kroplę, która przelała czarę goryczy. To już 4 lata starszy Mudrunner jest bardziej wart zakupu, nawet przy porównaniu pełnych cen. Nie wspominając o Spintires, które jako już 10-letnia gra, nadal byłoby lepszym wyborem (gdyby było nadal dostępne do zakupu).