Seneler evvel (2006 – 2007), etkileyici bir fragman sayesinde tanışmıştım Mass Effect ile. Bioware’i, o zamana kadar çıkardıkları enfes RPG’ler ile tanıyordum ama bu sefer bambaşka bir şey deniyorlardı. İlk oyun çıktı, bayıldım. Son sahnelerini resmen ayakta bitirdim. İkinci oyun çıktı, aşık oldum. Seride en çok bitirdiğim oyun oldu. Üç çıktı, gittim Collector’s Edition aldım, başucuma koydum. Yıllar boyunca “Keşke şunları bir elden geçirseler de bir daha yaşasak” dedim hatta fanları olarak, dedik, durduk. Sonunda elimize Mass Effect Legendary Edition, yani üç oyunun da remaster hali ulaştı.

Legendary Edition, Aksiyon – RYO türünün bu üç önemli temsilcisini tek pakette ve şu ana kadar çıkan tüm içerikleri ile beraber sunuyor. Güzel yenilikler var, önemli dokunuşlar var ve evet, parasına değiyor.

Joker, Normandy’yi FTL hızına çıkar! Başlıyoruz!


Mass Effect Legendary Edition, üçlemenin birçok özelliğini elden geçirmiş. Peki havada kalan şeyler var mı? Yoksa elimizdeki gerçekten anlamlı bir koleksiyon mu?


Öncelikle ilk göze çarpan şeye, grafiklere bakalım. Evet, özellikle ilk oyun yer yer yaşını belli ediyor ama LE, bu etkiyi en aza indirmeyi başarmış. Dokuların, efektlerin ve modellerin elden geçmesiyle günümüzde dahi rahatlıkla oynanabilen bir Mass Effect 1 var. Aslına bakarsanız ilk oyun, orijinal haliyle de gayet iyiydi ama özellikle konsol tarafındaki sıçrayış müthiş. 4K – 60 FPS veya 1440p – 120 FPS ile ME keyfini konsol oyuncuları ilk kez deneyim ediyor. Oyunun PC tarafında da modern standartlara çekilmesi lezzetli olmuş.

2. ve 3. oyunlarda ise zaten daha iyi olan görseller, LE ile iyice çekici hale gelmiş. Özellikle karakter modellemeleri, devam oyunlarında belirgin ölçüde başarılı. Benim ölüp bittiğim ME manzaraları, yeni grafikler ile çok daha etkileyici. İlk oyunda Mako ile inip bolca gezdiğimiz gezegenler, bir nebze boş gelseler de remaster için yeterli seviyedeler. 2 ve 3'ün manzaraları ise ekstra güzelleşmiş.

Fotoğraf modu da bu kadar emek harcanan bir koleksiyon için pastanın üzerindeki çilek gibi olmuş.


Mass Effect 1, Classic ve Legendary Mode adında iki seviye atlama sistemi ile beraber geliyor. Classic, orijinal versiyondaki maksium 60 seviyelik sistemi koruyor. Legendary ise bu limiti 30’a indiriyor. Ancak nüans şurada: Legendary, daha fazla yetenek puanı veriyor. Yani daha uzun aralıklarla seviye atlıyor ancak daha fazla yetenek puanı kazanıyorsunuz. Sistemin tam oturması için de XP ve türevi kazanımları da dengelemişler.

Legendary Mode’un gelmesinin temel sebebi, orijinal versiyonda tek bir oynayışta maksimum seviyeye çıkmanın neredeyse imkansız oluşu. Mecburen New Game+ ile 60’a ulaşmanız gerekiyordu. “Ulaşmayalım” derseniz de bu sefer kayıt dosyanızı 2. oyuna taşırken elde edeceğiniz ciddi para ve tecrübe bonuslarından feragat etmeniz gerekecek. İşte Legendary Mode’un tüm olayı bu.

2. ve 3. oyunda ise limit 30. Onu bozmamışlar. Legendary Mode ile 3 oyunun da benzer bir ilerleme hissiyatına sahip olması sağlanmış.

Peki, zorluk seçeneklerinin bu yeni seviye sistemi ile ilişkisi nasıl? Ben direkt Hardcore’da başlayıp bitirdim. Insane zorluğu daha sonraki maratonuma sakladım. Hardcore’da zorluk ve seviye dengesi tam tadındaydı.


ME 1, devam oyunlarına nazaran daha fazla RYO derinliğine sahipti. Özellikle envanter sistemi ve karakter özelliklerindeki detaylar daha fazlaydı. Örneğin; yeteneğinizin olmadığı bir silahtaki isabet oranınız ciddi oranda düşük olabiliyordu. Bu güzel sistemi aslında biraz da mecburiyetten olsa gerek, törpülemişler. ME 1’deki çatışma hissiyatını, 2 ve 3’e yakınlaştırmışlar. Ama yine de (özellikle uzak mesafede) silah türleri için yaptığınız yatırımın önemini hissediyorsunuz.

Oynanışla ilgili iki kritik yenilik daha var. İlki, parti üyelerine konum emri verebilmek. 2 ve 3’te var olan bu özellik, ME 1’de yoktu. Yüksek zorluklarda daima faydalıdır. Diğeri de Shepard’ın siper almasının kolaylaştırılması. Böylece çatışmalarda daha rahat ediyoruz. İlk oyunun önemli karın ağrılarından biri olan Mako’nun kullanımı ise düzeltilmiş.


Asset’ler, üç oyun boyunca yaptıklarımızın neticesinde şekilleniyor. Yani ilk ya da ikinci Mass Effect’te destek olmadığınız bir grup veya ırktan medet ummayın. Oyunun sonunda ise Extended Cut görüntüleri var.

Bioware, War Asset konusunu “Üç oyundaki asset toplamını daha oyuncu dostu bir biçimde hesaplatacağız” demişti. Açıkçası kendi serüvenim için öyle de oldu. Ne yaptıysam, karşılığını gördüm. İyi ya da kötü.

Bunların dışında Başarımlar, tüm DLC'ler ile ekipmanları ve Genesis çizgi romanı da LE paketini güzelce tamamlıyor.


LE için bazı kronik hataların giderilmesini beklerdim ancak çok can sıkmasalar da aynen duruyorlar. İlk oyundaki yapay zeka halen kolayca aldatılabiliyor. Bu da çatışmaların keyfini kaçırıyor. Bir diğer sinir bozucu hata ise 2 ve 3'te vignette efektinin kapatılamıyor oluşu. Öyle ekran köşeleri hafif karartılmış biçimde oynuyorsunuz (birçok grafik ayarı var, bu yok). Bazen de düşmanlar balkon gibi yüksek yerlerden atlarken darbe alırlarsa orada kalıyor ve görüş alanınızdan çıkıyorlar. Bu durumda onları öldüremiyor (yükseltiye erişiminiz yok) ve ilerleyemiyorsunuz. En yakın kaydı geri yüklemek zorundasınız.


Evren: ME evrenini tanıtırken olabildiğince bilgiye yer vermeye çalıştıysam bunu belli ölçüde yapabilirim çünkü oyun evreni gerçekten çok sağlam temellere oturtulmuş. Kendi içerisinde tutarlılık, bir eserde aramamız gereken en önemli şeylerden biriyse ME bunu fazlasıyla yerine getiriyor. Zira kendi kurgusu olan birçok kavramı günümüz teknolojik bilgileriyle açıklamaya ve temellendirmeye çalışıyor. Bu da evrene çok ama çok hızlı bir şekilde adapte olmanızı sağlıyor.

Macera: Ana hikayenin merkezinde, organik ve sentetik (yapay zeka/robotlar) arasındaki çatışma yer alıyor. Bu konular ilginizi çekiyorsa yer yer yaratılışa değindiği felsefik noktalarıyla da senaryoya bayılmanız olası. Seçimleriniz, tüm galaksinin kaderini etkileyen geniş bir yelpazede sunuluyor.

Shepard: Seçilmiş kişi falan değil. Aksine seçimlerinin sonucunda özel olmuş bir karakter. Özünde standart bir asker belki de ancak kararlılığı, kendisini özel yapan en büyük karakter özelliği. En ümitsiz durumda bile bir çıkış yolu arıyor, buluyor veya bulduruyor.

Galaksi Haritası: Harita üzerinde önce yıldız sistemini daha sonra da sistem içerisindeki gezegenleri geziyoruz. Üç oyunun da bu gezegenlerle olan etkileşimi farklı. Bu farklar, oyunun çeşitli upgrade sistemlerinden tutun görev yapılarına kadar çeşitlilik yaratıyor.

Mürettebat Değil, Aile: Omuz omuza savaştığımız dostlarımızdan tutun da Normandy mürettebatına ve hatta Citadel’deki basit bir NPC’ye kadar herkes ile bir şekilde bağ kuruyorsunuz. Ama size hitap etsin, ama etmesin… Bir biçimde o karakterleri seviyorsunuz. Pek az oyunda yaşadığımı bu hissiyatı Mass Effect hiç sıkmadan tattırıyor.

Savaş Sanatı: Bir Aksiyon – RYO olan ME serisi, RYO tarafında farklı yaklaşımlar denese de Aksiyon tarafını hep belli bir üslubun etrafında tuttu. Seri, ateşli silahların yanında biotic ve tech power dediğimiz özel güçlerin kullanımıyla zengin bir aksiyon çeşitliliği sunuyor: Düşman yapay zekaları hacklemek, kalkanlarını aşırı yüklemek, mini bir kara delik ile onları havaya uçurmak vb.

Mass Effect Legendary Edition, serinin fanları için kaçırılmayacak bir paket. Sevdiğimiz ve alıştığımız her şeyin günümüz için modernize edilmiş hali. Daha önce bu evrene adım atmamış ve bilim kurgu temalı bir Aksiyon - RYO arayışındaki oyuncular içinse yepyeni, uçsuz bucaksız bir alternatif.

Küratör Sayfamız: Mundus Novus