Rust In Peace の最近のレビュー

Phantom Liberty, olması gereken Cyberpunk deneyimini ucundan da olsa bize aslında tattırıyor. Görevlerdeki çeşitlilik ve sinematiklik, çok daha çetrefilli bir karakter kadrosu ile ana oyunu bir miktar solluyor bile diyebilirim. Yan görevler bile orijinal oyuna göre çok daha olması gerekene yakın bile diyebilirim.
Oyuna DLC'nin diğer içerikleri konusunda aynı şeyleri söylemem pek mümkün değil. Görebildiğim kadarıyla yeni bir hack zaten katmıyor, dolaylı olarak bir tane katıyor sanırım. Kıyafetler falan yine orijinal oyuna kıyasla daha iyi ama yetersiz, silahlarda da öyle dünyayı baştan keşfettiren şeyler yok, sadece bir tık değişiklikler söz konusu. Oyunun ilk çıktığında boşlukta olan skill ağacına yeni skiller eklemiş, güzeller ama o kadar yani. Harita dizaynında çok daha serbest bir yöne gitmişler, bu kez biraz daha dikeyde bir harita tasarlanmaya çalışılmış, ben pek sevemedim. Çift zıplama modülüm olmasa heralde nefret bile edebilirdim. Anlıyorum, temayı vermek için böyle bir dizayn daha anlamlı olabilir de, oynanışı çok baltalıyor.
Oyuna eklediği hikaye arkının yanında ana oyuna da dolaylı olarak eklediği bazı şeyler mevcut. Oyuna yeni bir son eklemiş ki, fena değil. Fakat keşke ana hikayeye daha çok etki eden parçaları olsaymış dedirtiyor kesinlikle madem ana deneyimden komple bağımsız bir şey yapmamayı seçtilerse.

Hikayesi ve yan görevleri için deneyimlenebilecek bir içerik Phantom Liberty. Bazı görev sunumları ana oyun deneyimini baltalamadan güzel bir biçimde tempoyu değiştirebilecek kadar güzel bile entegre edilebilmiş. Fakat bunun dışında ekledikleri gerçekten de at ile deve değil, modcular çok daha iyi şeyler kesinlikle getirmiş oyuna. Fiyatı bir tık yüksek bana sorarsanız, daha uygun bir periyotta değerlendirilebilir.

Bu oyunu hem 1.2 sürümünde hem de son sürümünde bitirdim. O kadar beklentilerimin tam tersinde bir oyun ki, içimden çok önermek gelmese de oyun kötü olmayan bir iş. Bu oyunun sorunları benim için temelinde, ondan dolayı açıkçası ne kadar 2.0 ile yüzü başı toparlanmış olsa da istediğim noktada değil ne yazık ki.
Senaryo açısından, yani fena değil fakat beklediğim seviyede de değil. Çok daha dallanan budaklanan, daha uzun ve üzerine düşünülmüş bir senaryo modu beklerdim, özellikle Witcher sonrasında. Şu hali ile sırtını açık dünyadaki dungeon ve yan görevlere dayamış durumda oyun. Senaryolu olanlar fena olmasa da birbirini tekrar eden bir sürü açık dünya etkinliği bir noktada içinizi sıkabiliyor.
Oynanış açısından açıkçası çok daha güncel ve cilalı bir Bethesda oyunu mantığı var bu oyunda. O oyunlarda olduğu gibi çeşitli karakter buildleri yapabiliyorsunuz. Bu oynanışları destekleyen sistemlerde 2.0 ile oturmuş durumda, 2.0 öncesinde ne oynarsanız oynayın çok anlamı olmuyordu. Şu an biraz daha dengeli olmuş. Görev tasarımlarındaki alternatif yaklaşımlar da bu oynanış türlerini destekliyor. Yine daha fazlasını beklerken aslında beklediğimin bir tık altını bulduğumu itiraf etmem gerekiyor. He ama keyifli mi, kesinlikle.
Bu oyundan ben çok daha ciddi bir RPG derinliği beklerken bu oyun sırtını daha çok actiona vermiş. Alternatif yollar her daim var ama genellikle bir kaç yöntemi denedikten sonra hepsini görebiliyorsunuz nerdeyse. Diyalog seçimleri görevin gidişatını değiştirse de yine beklediğim kadar çeşitli değil. Yine görevlerin çok büyük bir oranı birbirini etkilemeyen, kendi içinde olup biten görevler olduğu için etkiliyeciliklerini bir miktar kaybediyor diye düşünüyorum. Yine ana görev sunumlarında da aradığım sinematik sunumun başlangıç ve bitiş görevinde sadece olması da yine üzen detaylardan benim için. Ben her görevde bu tarz şeyler beklemiştim açıkçası.

2.0 ile ne değişmiş derseniz, öncelikle silah türlerindeki bariz fark kapatılmış. Duvar arkasından dahi vurabildiğiniz silahlar hasarları ile de çılgın noktalara gelebildiği için diğerlerini anlamsız kılıyordu. Sanırım artık bunu biraz dengelemişler. Üretim özellikleri çok daha ciddi oranda kısıtlanmış gibi gördüm. Hacklerin bazıları ciddi nerf yemiş, Çoğu hack yakın düşmanlara dağılabiliyorken bu sayı oldukça düşmüş. Healing sistemi normale çevrilmiş, çünkü gerçekten orijinali çok saçma sapandı, 200 tane healing itemı aynı anda basabiliyordunuz. Stealth sanırım daha desteklenir hale gelmiş, gelen skiller bunu daha destekler hale gelmiş. Araçlar daha alınabilir hale gelmiş, ilk halinde hepsini alabilme ihtimaliniz yoktu. Polisler baya bufflanmış, eski sürümde 5 yıldızdayken hepsiyle eğlenebiliyordunuz.
Hala daha bence şirketler çok böyle fan-service seviyesinde varlar. Hepsinden çok güzel görev arkları, belki factionlar falan üretilebilirmiş, yapmamışlar. Bazı bölgeler anlamsız seviyede boşlar.

Özetle, oyun kötü bir oyun değil. Olumlu vermemin sebebi de bu. Ama bir metafor ile anlatmak gerekirse, bir karpuz yemek istiyorsunuz. Yemeyi beklediğiniz karpuz aşırı sulu ve leziz bir karpuz. Fakat önünüze getirilmiş olan ise kelek ve susuz bir karpuz. Günün sonunda yediğiniz şey yine bir karpuz ama, yani beklentiniz farklı iken böyle bir şeyle karşılaşmak, ne bileyim üzücü. Umarım yeni Cyberpunk oyununda da aynı yönde ilerlemezler.

Talos Principle 2, bir devam oyunundan gerekenleri çok şahane bir biçimde ortaya koymuş olan bir oyun. İlk oyunun inanç ile gerçeklik arasındaki dengesi arasında yapacağınız seçimi bir tık daha ileriye götürmüşler. İlk oyundaki tek karakter ile yapılan süreci birden çok karaktere taşımışlar, onlarla da diyaloglarınız ile de şekillendirebileceğiniz bir evren kurmuşlar. Oyunun özellikle inanç/felsefi altyapısı bir miktar ağır, dikkat ve sabır istiyor, dolayısıyla da yan karakterler ile geliştireceğiniz diyaloglarınızı da bu eksende ele alıp ilerletmeniz lazım, ben o kadar sabırlı olamadım açıkçası.

Bulmacalar açısından da, oyunda gerçekten ciddi anlamda bulmacalara kasılmış. İlk oyundaki ekipmanları koruyarak üzerine yeni yeni bulmaca ekipmanları getirilmiş. Hepsi de temelde çok sade ve kullanışlı ekipmanlar. Yine puzzlelar da gerçekten ince bir işçilik ile hazırlanmış. Oyunda 9 adet ayrı bölge var, ve her bölgede de nerdeyse yeni bir ekipmanla tanışıp onu da puzzle mantığına dahil ederek ilerletmişler. Başlarda bu ekipmanların kullanımına ait tanıtım bölümleri olsa da sonlara doğru tüm ekipmanları eş zamanlı kullandırtıp çok daha kompleks bulmacalar oluşturulmuş. Özellikle her üç bölgenin sonunda da büyük puzzlelar da yine hoş bir dokunuş olmuş.

Bu oyun serisi için çok kısaca şunu demem gerekli ki, FPS olması ve bu türde popüler olması ile Portal'a çok benzetiliyor ama, Portal'a kıyasla Talos Principle'ın zorluk derecesi hayli fazla. Kimi noktalarda gerçekten işin içinden çıkamayabilir saatlerce takılabilirsiniz. Ya da aşırı sabırlı olamayıp internetten çözümlere bakmanız çok olası. Ama yine de kalitesi ile bence dikkate alınası bir oyun ortaya çıkartılmış.

Oyunun sıkıcı bir açık dünya formülüne sahip olduğunu biliyordum, Arkaplanda bir şeyler dinlerken oynanabilir bir oyun olacağını düşünerek açıkçası girişip oynamaya başladım fakat Horizon Zero Dawn, sıkıcı formülünü bir o kadar daha sıkıcı olan mekanikleri ile pekiştiriyor. Oyunda sağda solda düşman öldürüp grindlarım, senaryoyu da skipleyerek bitiririm falan niyetiyle giriştim ama ne yazık ki yok. Oyunun temel mekaniği o kadar sıkıcı ki katlanmak biraz güç.

Oyunun teknik yeterliliği ve görselliği konusunda söz edilebilecek pek bir şey yok. Doğrusu, bugün için artık bir miktar eskisi kadar inanılmaz görünmese de hala güzel görünüyor. Fakat oyunu bitirebilecek kadar sabredebilir miyim, doğrusu sanmıyorum. Hikaye ilginç değil, oynanış çok grind ve sıkıcı. Uygun fiyatla yakaladım diye almıştım, yani yazık oldu diyebilirim sanırım.

Ziyan olmasın diye bitirdim ve, gerçekten de yorumlarımın tamamen arkasındayım. Guerilla motor geliştirmek konusunda oldukça başarılı fakat oyun geliştirme konusunda kesinlikle yakınından bile geçmiyor.

Oyunun güzel ve kötü yanları olsa da, benim için kötü yanları daha ağır bastığı için olumsuz oy veriyorum. Olumlu olarak, gerçekten Remedy'den beklenecek kalitede bir TPS deneyimi ve dönemi için ortaya çıkartılan grafikler, aynı şekilde sanat tasarımı gibi açılardan oyun gerçekten güzel. Ek olarak düz bir TPS yapmak yerine daha ufak tefek şeyler ekleyerek daha ilginç bir yapı ortaya çıkartmış Remedy. Keşke oyunun Resident Evil oyunlarındaki Mercenaries modu gibi bir modu olsa da ölene kadar düşman avlasak dedirtiyor.

Bu oyunun en büyük eksisi, zamanında Microsoft'un girmiş olduğu dizimsi oyun kafası. Oyun, oyun olmaktan çok bir dizi olmaya çalışıyor. Bu da her yönden o kadar elini zayıflatıyor ki oyunun, yazık yani. Hikayesini dizi olarak anlatıyor da, bölümlerin görüntü kalitesi ne yazık ki düşük. Stream ediyor anlık olarakta, bende de 100 MBPS internet var, en azından 2K bile stream edebilir isterse. Bunu yapmak için bir ayar falan da yok, baya düşük bitrateli bir 720p görüntü var. Bunlar dizi olan kısımları için böyle. Oyun içi ara sahneleri de ayrı bir şenlik, hepsi 30 fps'e kilitli. Tamam zamanında konsola göre yapıldı bu oyun, orada her şey 30FPSti bir şey hissettirmiyordu da, ya 165'ten 30'a düşünce afallamayı az çok tahmin edebilirsiniz diye düşünüyorum. En azından 60 falan olsa kurtaracak, yok yani yapmamışlar. O kadar rahatsız etti ki, acaba alternatif çözüm var mı kurtulmak için diye baktım, yok gibi. Zaten oyunun ayarlarında da 30 fpse kilitle ayarı var, yani ilginç ne diyeyim. E bu kadar teknik sorun ortaya çıkınca da oyunun hikayesini takip etmeye çalışmıyorsunuz. Zaten dikkat etmezseniz anında kaçacak bir konsept var oyunda, yani sıkıntı.

Gunplay dediğim gibi fena değil. He tabi sonradan çıkartmış oldukları Control kadar iyi kesinlikle değil. Oyun burada çünkü baya baya sekanslara ayrılmış ve yine tempoyu o kadar saçma düşürüyor ki, anlatamam. Yürüme ve savaş sekansları olarak ayırmışlar ve yürüme sırasında yaşanan çoğu şey gerçekten çok sıkıcı. Yaratıcı şeyler denemek yerine standart yapıda ilerlemişler ki hiç Remedy işi değil gibi sanki. Sanki remedy dizi yapmaya o kadar odaklanmış ki oyunu unutmuş. Belki de aceleye geldi, o dönem hiç takip etmedim ama, özellikle bu oyundan sonra Remedy'nin Xbox çatısından ayrılmasından ben biraz bu çıkarımı da yapıyorum.

Özetle, yani lineer güzel bir tps deneyimi için belki de, sıkıcı partlarda ne yapacağınızı bulmanız gerçekten bana sorarsanız şart. Ben o kadar sıkıldım ki arada 3-4 oyun bitirdikten sonra dönüp bunu da bitireyim yarım kalmasın dedim.

Resident Evil 4'ün dolu dolu bir oyun olmasının yanında Mercenaries modu, oyunu daha da dolu bir hale getiriyor. Oyunu bitirdikten sonra bile bir kaç saat oynanabilecek kadar iyi bir mod.

F4SE'nin iptal olması ardından güncellenene kadar oynamayacağım için, ve onun da gerçekten güncellenmesi çok zaman alabileceği için muhtemelen dönmeyebilirim. Çünkü bu aslında benim bu oyundaki ikinci seferimdi ve bu oyuna olumsuz vermemin en büyük sebebi, Bethesda'nın elinde bu denli büyük potansiyelli oyunların yok olması. Fallout 4 kötü bir oyun değil ama, detayını konuşalım.

Hikayecilik anlamında, ya burada konuşmak istediğim ana hikaye değil, Bethesda oyunlarında genel olarak ana hikaye zaten pek iç açıcı olmuyor. Etraftaki yan görevler ve hikayeler özelinde de, yani bunca saat oynayıp gerçekten aklımda kalan çok çarpıcı bir şey yok.

Oynanış açısından oyun ilerlemiş olsa da, çünkü New Vegas ve 3 gerçekten de çok eski hissettiriyor, aynı eskilik aslında oyunu biraz kazıdığınızda burada da hissediliyor. Yine de çok takılınacak bir şey değil açıkçası. Oyunun ise en büyük darbe aldığı yer ise rol yapma dinamikleri olmuş ki oyun ciddi anlamda action oyununa dönüşmüş gibi. Büyük oranda bölgelerdeki NPC'ler ile diyaloga giremiyorsunuz. Girdiklerinizde de bazen evet o hissiyatı alsanız da çoğu zaman 2 adım daha az atmanıza yarayacak seviyede şeyler kazanıyorsunuz.
Daha da sıkıntılısı bu gelmiş olan crafting ve base sistemi. Resmen oyunu oynamanıza izin vermiyor bu sistem. Sürekli baseler alarm veriyor, saldırı var gel kurtar diye. Açık dünyayı keşfetmenizi engelliyor ki Bethesda oyunlarında genelde en keyifli nokta bu.

Bethesda'nın anlatmaya çalıştığı aslında biraz göstererek hikayeyi anlatmaya çalışması ama, dürüst olmak gerekirse bence hem bunu o kadar tekrarlıyor ki sıkıyor, hem de artık oyunda bir tık oyunun vermek istediği şeyden kopmuş oluyorsunuz ve amaan deyip dungeon temizlemeye giriyorsunuz. Çünkü bu çevresel hikaye anlatımını sağda solda gizledikleri parçalarda okumanızı bekliyor da gidip onu okuyacak kadar merak yaşamıyorum doğrusu.

Umarım Fallout'u Microsoft çatısı altındayken çok daha farklı bir firmaya çok daha farklı motorla verirler de gerçekten Fallout'un hakkını verecek başka bir oyunla daha karşılaşırız. Yani bu deneyimi bitirmemiş olsam da, bitirmeye kasıyordum, modlarla gerçekten daha çekilebilir bir hal alıyor çoğu noktada oyun, onlarsız çok zor bitirmem.

Resident Evil 4, gerçekten de o eski macera oyunlarındaki şahane tadı mükemmel şekilde taşıyor. Oynanış açısından da şahane bir biçimde güncellenmiş olması da ekstra bir artı. Oyunun içindeki ek oyunlar da zamanının dolu dolu oyunları tam olarak nasıldı sorusunu şahane bir biçimde destekliyor. Uzunca bir hikaye modu, üzerine yetmiyormuş gibi yine dolu bir DLC, üzerine de Mercenaries modu derken saatlerce eğlenebileceğiniz bir iş Resident Evil 4.

Kısaca hikaye için konuşursam, yani kendi içinde fena değil ama gerçekten bir şeyler arıyorsanız vasat diyebilirim. Ama olan olaylar kendi seviyesi için merak ettiriyor.

Oynanış açısından ise serideki en keyifli oyunlardan biri. Aksiyon oyunu olarak bu seride 4-5-6 ve 8 i sayabilirim. Yani aralarındaki en keyifli oynanış 8 ile birlikte bu oyun diyebilirim kesinlikle. Orijinal oyundaki o tank kontrolleri yerine daha serbest bir yapı, bıçak konusundaki oyundaki yeni yorum, düşman çeşitliliği, oyundaki çeşitli mekanlar falan derken tam tadında hiç sıkmadan ilerliyor RE4.

Seriye bu oyundan girsem ne olur derseniz de, açıkçası ben hiç bir şey olacağını sanmıyorum. Bir kaç detay dışında RE4 resmen bir spin-off oyun olabilecek kadar bağımsız bir iş. Leon Kennedy'nin hikayesi her ne kadar ikinci oyunda başlamış olsa da yani oradan buraya aktarılan şeylerden biri, karakterin zombielere karşı aşina olması ve o günlerden bu günlere ne kadar gelişmiş olduğu dışında bir olayı yok bana sorarsanız.

Tek tavsiyem, benim gibi yeni seriyi ve remakeleri oynadıktan sonra bir de ya aradaki oyunlara bakıp seriyi tamamlayayım demeyin derim. 5 ve 6, gerçekten bu oyuna kıyasla bir kaç gömlek aşağıda işler.

Puanın neden bu kadar düşük olduğunu açıkçası ben anlayamadım çok fazla. Just Cause 2'yi seneler öncesinde oynamıştım ve 3. oyun ile altında bir iş sunmamışlar, aksine arttırarak devam etmişler.

Senaryo falan konusunda gerçekten hiç bir fikrim yok. Tüm hikayeyi direkt skipledim. Çünkü gerçekten de diktatörü devirmek için etrafı patlatıyoruz ve diktatörü güçsüzleştiriyoruz senaryosu oldukça klişe ve tırt bir senaryo. Tavsiyem, arkada bir şeyler izlerken oynamanız. Ara sahnelere bile bazı noktalarda kasmayıp görseller koyarak cutscene eklemişler. Sunum konusunda zayıf diyebilirim o konuda da. Senaryo görevlerinde de gerçekten enteresan bir şey yok, açık dünyada ne yapıyorsanız birebir aynısını görev olarak koymuşlar.

Oynanış açısından ise ufak dokunuşlar yapılmış ikinci oyundan sonra ve bu ufak dokunuşlar dürüst olmak gerekirse çok hoş olmuş. Öncelikle kapak fotoğrafında da görebileceğiniz gibi artık bir uçuş suite'imiz var ve karakter çok daha atik hale gelmiş. Muhtemelen DLC ile de eklenen roket ve silah eklentisi uçuş modundayken karakterinizi bir uçağa dahi dönüştürüyor. Zaten yürüyen cephane olan ana karakter iyice her şeye dönüşüyor. Baseleri ise ele geçirmek oldukça keyifli. Harita ağzına kadar bölge ile doldurulmuş, bazı baseler direkt kopyala yapıştır olsa da, özellikle deniz üzerindeki platformlar, karada olanlar biraz daha elle dizayn edilmiş. Yaklaşım olarak alterantif yöntemler var desem yalan olur ama oldukça fazla obje var ve çok tekrara da düşmüyorlar. Zaten bu oyunun dürüst olmak gerekirse keyfi de biraz bu, baseleri ele geçirmek. Oyun da bunu güzel biçimde veriyor.
Karakter upgradeleri için challenge sistemi koymuşlar ve süreyi uzatmak amaçlı olduğu çok bariz. Ben çok fazla yapmadım, mekanikler keyifli olduğu için bir noktadan sonra yaptım. Çok inanılmaz şeyler getirmiyor, genelde perk seviyesinde şeyler, ölmeden base alayım derseniz bir kaçını yapmanızı önerebilirim.

Grafikler konusunda da gerçekten oyun nerdeyse 10 yaşında olsa da hala oldukça güzel görünüyor. Efektler vesaire de göze batacak yapıda değiller kesinlikle. He tabi aradığınız inanılmaz bir grafik ise tabii ki oyun o kadarını sağlamıyor ama ben oynayanı da rahatsız edeceğini sanmıyorum yaşı olsa bile.

Oyunda çok çok gereksiz bir kaç challenge da var, araçları falan bir yerden bir yere götür gibi, yani zamanınıza yazık, çünkü gerçekten saldırı için kullanacağınız araçlar hariç diğerleri o kadar gereksiz ki, karakteriniz hem hepsinden çok daha hızlı hem de çok daha kullanışlı. En çok helikopter ve uçak belki işinizi görür ama özellikle uçuş kıyafetini de aldıktan sonra uçak kadar hızlı gidebiliyorsunuz, bu araçlar da size sadece ateş gücü ya da kesintisiz ulaşım için bir anlam ifade edebilir gibi duruyor.

Özetle, oyunu bir Far Cry, yeni Assassin's Creedler gibi bir oyun olarak ele alırsanız keyif alabilirsiniz diye düşünüyorum. Çok ciddiye alınacak bir iş değil, ama açık dünyada tonlarca kendini tekrar eden ama keyifli mekaniklere sahip bir oyun olarak değerlendirirseniz ben çok keyif alacağınızı düşünüyorum. Ötesinde bir beklentiniz varsa bu oyun sizi üzecektir. Bir şeyi çok güzel yapıp diğer şeyleri genel olarak vasat yaptığını söyleyebilirim kısaca.

Konsept fikir olarak ne kadar iyi dursa da, uygulanış açısından kötü bir iş RE6.

Hikaye konusunda, yani güzel bir mantık getirmek istemişler. Büyük bir hikayeyi parçalara bölüp bir kaç karakterin gözünden anlatmak istemişler ama, darmadağın bir hikaye var ortada. Bunun sebebi gerçekten hikayeye kafa yorulmamış olması. Karakterler birbirleriyle temas ediyorlar, ama hiç birinin hikayesinde bir diğerinin hikayesini merak ettirecek bir detay ne yazık ki bulunmuyor. Resident Evil'a da gerçek anlamda bir şey katmıyor olması da apayrı bir detay. Yani o kadar sallamamışlar ki bir tarafta global bir tehdit var, oyun isterse herkes virüs almış oluyor, istemezse herkes sıradan hayatına devam ediyor olabiliyor. Yine bir sürü karakter var bunların adını bile hatırlamıyorum, çünkü bir ekran süreleri yok, sadece varlar. Ana serinin dışındaki oyunlarda belki anlatılıyordur hikayeleri ama, bu haliyle yani sıfırlar. Hikayenin de saçma sapanlığı yüzünden bir tatmin de sağlamıyor. Çoğu zaman çoğu şeyi neden yaptım dedirtiyor. Çünkü hikayenin aslında çok detayı var, doğru bir sıralamayla çoğu daha vurucu etki yapabilecekken, bu düzen yüzünden hepsi saçma sapan noktalarda gördüğünüz, artık sizin için çok önemi olmayan detaylar oluyorlar.

Oynanış bakımından gerçekten bir ilerleme yaşamış oyun. Özellikle 5. oyundaki o kütük oynanış mekaniklerinin yerine daha akıcı mekanikler oyunu daha oynanabilir kılmış. 5. oyundaki o tank ateş kontrolleri, karakter hareketliliğindeki kabızlık falan baya traşlanmış. Hala var tabii ki de, en azından daha iyi durumda 6. Karakterin melee saldırıları falan çok daha kullanılabilir bir halde. Co-op olması dolayısıyla biraz daha enteresan şeyler beklerdim, birlikte saldırı falan yapabilmek gibi, o toplara girilmemiş.
Söylemeden geçemeyeceğim bir kaç kabız detay var. Bazı kaçış sahnelerinde özellikle korkunç kamera açısı yüzünden defalarca kez öldüm. Çünkü gitmeniz gereken yeri göremiyorsunuz.
Motor, helikopter, uçak kullanma gibi detaylar var, aşırı hamlar, keyifli de değiller.

Oyunun en en saçma noktası ise J'avo'lar. Oyuna bir çeşitlilk getirmek için düşünülmüşler, fakat kullanımları oldukça vasatlar. Bir iki istisna harici normal düşmanların daha yüksek cana sahip versiyonları olmaları dışında hiç bir esprisi yok. Sadece experience kasıyorsanız bir anlamları var, onun dışında genelde zaman kaybı yaratıyorlar.

Özetle, yani 5. oyun ile aslında konuyu tüketmişler ve o oyuna kadar bir şekilde diğer oyunlardaki parçalar kullanılarak öyle ya da böyle hikaye ilerletiliyor, ama 6. oyun ne bu kökleri gerçek anlamda kullanıyor, ne de ileriye yönelik olarak bir şeyler sağlıyor. Bu oyunun içinde ya da sonunda karakterlerde bile bir gelişim falan söz konusu değil,