CS hayatıma ilk kez 2003lerin başında girdi. O günden bugüne alakalı alakasız pek çok sürümünü ve modlu hallerini oynama tecrübesi edindim. Uzun süreler adını zikretmediğim zamanlar olsa dahi bir şekilde yolum CS serisinin her oyunuyla çakıştı ve o yol sonunda CS:GO ya kadar da geldi.

CS:GO nun seri için gelmiş geçmiş en iyi oyun olduğunu düşünüyorum. Serisinin doruk noktası ama ne kadar iyi olursa olsun içine etmeyi başaran pek çok detayda var malesef. Bunda büyük payı topluluk, geri kalan azımsanmayacak payıda şirket alıyor.

Öncelikle ne kadar CS oynamış olursanız olun oyuna ilk kez başlıyorsanız bir alışma sürecinden geçeceksiniz. Geçmiş deneyimlerinize ve yeteneğinize göre en iyi 10 saatte en kötü ihtimalle de 60-70 saatte rekabetçi atacak kıvama gelirsiniz.

Grafiklere değinmek gerekirse tüm seri içinde oldukça şahane bir noktada. Hatta şu an mağaza sayfasında ki resimlerden dahi bir tık daha iyi durumda. Çevre ve silah detayları fazlasıyla iyileştirilmiş. Bildiğimiz o tüm klasik cs haritaları ayrı birer tada sahip.

Oyuna ilk girdiğinizde sizi ilk karşılayacak olan "eğlence modları" olacak. Ölüm Maçı, Silah Yarışı ve Yıkımdan oluşan bu bölüme zevkinize ve o an ki tercihinize göre deneyim kazanmak, rekabetçi öncesi ısınmak ve belki de sadece kafa dağıtmak için gireceksiniz. Bunun dışında binlerce değişik özellik barındıran topluluk sunucuları da mevcut.

Oyunda silahların standart görünümlerini değiştirebiliyorsunuz. Silah skinlerini ve kasaları haftalık drop haklarınız ile düşürebilirsiniz. Oyunun parasını hatta daha fazlasını çıkarmak mümkün.

Rekabetçi mod 30 rounddan oluşan, bomba kurma ve rehine kurtarma görevlerinin herhangi birinin gerçekleştirildiği, dost ateşinin açık olduğu, 5vs5 ten oluşan maçlardır. Rekabetçi maçlara ilk kez gireceksek 10 maçlık bir ilk lig yerleştirme sürecinden geçiyoruz. Oldukça gıcık eden bir süreç bu. Her 2 winde bir 24 saat beklemeniz gerekiyor. Bu kanser bölümü geçip ligimiz belli olduktan sonra böyle bir kısıtlama olmuyor.

İşte dananın kuyruğu da burada kopuyor, sıkıntılar da buradan sonra başlıyor. Ne kadar güzel anlattık dimi buraya kadar. İlk kez okuyan biri olun yada öyle gibi düşünün insanın bir alası geliyor :).

Oyunda en büyük pasta payına rekabetçi maçlar sahip. Bir kez başladınız mı zaten oyunda ondan başkasını görmüyorsunuz. Diğer herşey tırı vırı gelmeye başlıyor. Maçlar maçları kovalıyor. Bir maç hayatınızın en iyi maçıyken, sonraki gün daha iyisini yaşıyorsunuz, 1 hafta sonra daha da iyisi derken saatler saatleri kovalıyor çift haneler üç hanelere ulaşıyor. Önce her hafta bağımlılık pompalayan ve yükselen ibre bu süreçte pek çok tatsız olayla yüzleşildikçe belli bir noktadan sonra da yavaş yavaş alçalmaya başlıyor ve en son öyle bir noktaya geliyor ki aslında içten içe seviyorsunuz, oyunun güzel olduğunu biliyorsunuz ama sövmeye ve uzaklaşmaya başlıyorsunuz. Peki nedir bunlara yol açan sorunlar gelin inceleyelim.

Ana maddemiz Toxic topluluk. Sayısız şekilde senaryoyla karşınıza çıkar bunlar. Öncelikle milletler kategorisinde inceleyelim. İlk sırayı Ruslar almaktadır. Siz canınızı dişinize taksanız takımı sırtlasanız dahi ilk hatanız da sizi kötüleyecek, yeri geldiğinde sövecek, çığırtkanlık yapacak, rusyanın tomorrowland müziklerine kulaklarınızı maruz bırakacak, takıma taktik verecek ama kendisi sabrilik yapacak, rushlayacak sonra bir daha rushlayacaklar. Bu süreçte de Rusyanın tüm argo jargonunu size öğreteceklerdir. 2. sırayı malesef biz almaktayız. Özellikle bizim kitlenin yarısından biraz çoğu buna sebep olmakta. Eğer bir maç bu bahsettiğim kitleye denk geldiyseniz. Sövecek, roundu alsanız da sövecek. Takımı taktikleyenseniz taktiğinize sövecek, takıma sıfır katkıyla ölmüş izleyici kamerasından sizi izlerken ve siz eli almak için ter dökerken aiminize ve bilumum aklınıza gelecek her değerinize sövecek. Bu kitle çok çabuk öfkelendiği ve oyunu 3-5 el içinde sabote ettiği için malesef itibarımız özellikle toplulukta Ruslara bakılan bakış açısını aratmıyor. 3. Sırada ise polonyalı veletler var. Aşırı ama aşırı çığırtkanlar ve ses telleri bir kızın çığlığından farksız. Küfür etmeseler dahi çok konuştuklarından siz ve kalan 3 kişinin tüm konsantresini bozacak kadar potansiyelliler. Tabi her milletin kötüsü her milletin iyisi var. Irkçısından tut sarhoşuna kadar oyunda geçirdiğiniz süreçte karşılaşacaksınız.
Altı üstü bir oyunda 9 kişi ile eşleşiyorsunuz ama her Allah'ın oyunun da devamlı bir AFK oyuncuya maruz kalmanız mümkün. Daha 1. rounddan 2 kişi kaldığımız bir maçım var ki oldukça kötü bir deneyimdi. AFKlarla pek çok kez yüzleşeceksiniz ve en kötüsü ise yetenek olarak takımların oldukça dengeli olduğu ve kazandığınız maçta bir anda AFK vermek.
En kötü sorun ise maalesef ki hile. İşte bu oyunun tüm zevkini direk yok ediyor. Öyle hileler var ki hile kullanıp kullanmadığını dahi anlayamıyorsunuz çoğu zaman ama hissediyorsunuz işte ters giden birşey var. Önceleri ters giden şeyleri doğru şekilde hissederken bir süre sonra öyle bir melankoli haline sokuyor ki sizi aslında atıyorum bir maç gerçekten hile yok ama hileli varmış gibi gelmeye başlıyor. İşte en kötüsü de bu oluyor. O noktada oyun zevk vermiyor. Böyle bir süreç yaşadım ve 4 ay oyundan uzak kaldım. Sonra tekrar döndüm. 2017 Eylül sonuna kadar tekrar oynadım ve şimdi yine aynı durumdayım ve oyunu neredeyse oynamaz düzeydeyim. Hilenin önüne geçilemiyor. Değişik çalışmaları olsa da şirketin maalesef bunlar yetersiz. İşte Valve'ın payıda burada. Oyuna öksüz evlat gibi davranıyor.

Kapanışı yapmadan son bir anekdottan bahsedeyim. Bu oyunu oynatan esas olay arkadaş faktörü. Arkadaş çok önemli. Yalnız başıma kaldığım zamanlar da oyun beni kendinden saydığım faktörler sebebiyle çok hızlı soğutuyor. Arkadaşlarla girdiğiniz de rekabetçi, eğlence haritaları, atölye haritaları, operasyonlar kısaca her şey çoğu zaman zevkli dakikalar geçirmenizi vaat ediyor. Tek Tabancayım diyorsanız oyun belli bir noktadan sonra bilmelisiniz ki bir hiç. Ama herşeye rağmen oyunu tavsiye edeceğim öncelikle oyunun parasını her halükarda droplar ile çıkarmak mümkün ve rekabetçi mod yokmuş gibi düşünsek dahi oyunda vakit geçirtecek pek çok etken var.

CS hayatıma ilk kez 2003lerin başında girdi. O günden bugüne alakalı alakasız pek çok sürümünü ve modlu hallerini oynama tecrübesi edindim. Uzun süreler adını zikretmediğim zamanlar olsa dahi bir şekilde yolum CS serisinin her oyunuyla çakıştı ve o yol sonunda CS:GO ya kadar da geldi. CS:GO nun seri için gelmiş geçmiş en iyi oyun olduğunu düşünüyorum. Serisinin doruk noktası ama ne kadar iyi olursa olsun içine etmeyi başaran pek çok detayda var malesef. Bunda büyük payı topluluk, geri kalan azımsanmayacak payıda şirket alıyor. Öncelikle ne kadar CS oynamış olursanız olun oyuna ilk kez başlıyorsanız bir alışma sürecinden geçeceksiniz. Geçmiş deneyimlerinize ve yeteneğinize göre en iyi 10 saatte en kötü ihtimalle de 60-70 saatte rekabetçi atacak kıvama gelirsiniz. Grafiklere değinmek gerekirse tüm seri içinde oldukça şahane bir noktada. Hatta şu an mağaza sayfasında ki resimlerden dahi bir tık daha iyi durumda. Çevre ve silah detayları fazlasıyla iyileştirilmiş. Bildiğimiz o tüm klasik cs haritaları ayrı birer tada sahip. Oyuna ilk girdiğinizde sizi ilk karşılayacak olan "eğlence modları" olacak. Ölüm Maçı, Silah Yarışı ve Yıkımdan oluşan bu bölüme zevkinize ve o an ki tercihinize göre deneyim kazanmak, rekabetçi öncesi ısınmak ve belki de sadece kafa dağıtmak için gireceksiniz. Bunun dışında binlerce değişik özellik barındıran topluluk sunucuları da mevcut. Oyunda silahların standart görünümlerini değiştirebiliyorsunuz. Silah skinlerini ve kasaları haftalık drop haklarınız ile düşürebilirsiniz. Oyunun parasını hatta daha fazlasını çıkarmak mümkün. Rekabetçi mod 30 rounddan oluşan, bomba kurma ve rehine kurtarma görevlerinin herhangi birinin gerçekleştirildiği, dost ateşinin açık olduğu, 5vs5 ten oluşan maçlardır. Rekabetçi maçlara ilk kez gireceksek 10 maçlık bir ilk lig yerleştirme sürecinden geçiyoruz. Oldukça gıcık eden bir süreç bu. Her 2 winde bir 24 saat beklemeniz gerekiyor. Bu kanser bölümü geçip ligimiz belli olduktan sonra böyle bir kısıtlama olmuyor. İşte dananın kuyruğu da burada kopuyor, sıkıntılar da buradan sonra başlıyor. Ne kadar güzel anlattık dimi buraya kadar. İlk kez okuyan biri olun yada öyle gibi düşünün insanın bir alası geliyor :). Oyunda en büyük pasta payına rekabetçi maçlar sahip. Bir kez başladınız mı zaten oyunda ondan başkasını görmüyorsunuz. Diğer herşey tırı vırı gelmeye başlıyor. Maçlar maçları kovalıyor. Bir maç hayatınızın en iyi maçıyken, sonraki gün daha iyisini yaşıyorsunuz, 1 hafta sonra daha da iyisi derken saatler saatleri kovalıyor çift haneler üç hanelere ulaşıyor. Önce her hafta bağımlılık pompalayan ve yükselen ibre bu süreçte pek çok tatsız olayla yüzleşildikçe belli bir noktadan sonra da yavaş yavaş alçalmaya başlıyor ve en son öyle bir noktaya geliyor ki aslında içten içe seviyorsunuz, oyunun güzel olduğunu biliyorsunuz ama sövmeye ve uzaklaşmaya başlıyorsunuz. Peki nedir bunlara yol açan sorunlar gelin inceleyelim. Ana maddemiz Toxic topluluk. Sayısız şekilde senaryoyla karşınıza çıkar bunlar. Öncelikle milletler kategorisinde inceleyelim. İlk sırayı Ruslar almaktadır. Siz canınızı dişinize taksanız takımı sırtlasanız dahi ilk hatanız da sizi kötüleyecek, yeri geldiğinde sövecek, çığırtkanlık yapacak, rusyanın tomorrowland müziklerine kulaklarınızı maruz bırakacak, takıma taktik verecek ama kendisi sabrilik yapacak, rushlayacak sonra bir daha rushlayacaklar. Bu süreçte de Rusyanın tüm argo jargonunu size öğreteceklerdir. 2. sırayı malesef biz almaktayız. Özellikle bizim kitlenin yarısından biraz çoğu buna sebep olmakta. Eğer bir maç bu bahsettiğim kitleye denk geldiyseniz. Sövecek, roundu alsanız da sövecek. Takımı taktikleyenseniz taktiğinize sövecek, takıma sıfır katkıyla ölmüş izleyici kamerasından sizi izlerken ve siz eli almak için ter dökerken aiminize ve bilumum aklınıza gelecek her değerinize sövecek. Bu kitle çok çabuk öfkelendiği ve oyunu 3-5 el içinde sabote ettiği için malesef itibarımız özellikle toplulukta Ruslara bakılan bakış açısını aratmıyor. 3. Sırada ise polonyalı veletler var. Aşırı ama aşırı çığırtkanlar ve ses telleri bir kızın çığlığından farksız. Küfür etmeseler dahi çok konuştuklarından siz ve kalan 3 kişinin tüm konsantresini bozacak kadar potansiyelliler. Tabi her milletin kötüsü her milletin iyisi var. Irkçısından tut sarhoşuna kadar oyunda geçirdiğiniz süreçte karşılaşacaksınız. Altı üstü bir oyunda 9 kişi ile eşleşiyorsunuz ama her Allah'ın oyunun da devamlı bir AFK oyuncuya maruz kalmanız mümkün. Daha 1. rounddan 2 kişi kaldığımız bir maçım var ki oldukça kötü bir deneyimdi. AFKlarla pek çok kez yüzleşeceksiniz ve en kötüsü ise yetenek olarak takımların oldukça dengeli olduğu ve kazandığınız maçta bir anda AFK vermek. En kötü sorun ise maalesef ki hile. İşte bu oyunun tüm zevkini direk yok ediyor. Öyle hileler var ki hile kullanıp kullanmadığını dahi anlayamıyorsunuz çoğu zaman ama hissediyorsunuz işte ters giden birşey var. Önceleri ters giden şeyleri doğru şekilde hissederken bir süre sonra öyle bir melankoli haline sokuyor ki sizi aslında atıyorum bir maç gerçekten hile yok ama hileli varmış gibi gelmeye başlıyor. İşte en kötüsü de bu oluyor. O noktada oyun zevk vermiyor. Böyle bir süreç yaşadım ve 4 ay oyundan uzak kaldım. Sonra tekrar döndüm. 2017 Eylül sonuna kadar tekrar oynadım ve şimdi yine aynı durumdayım ve oyunu neredeyse oynamaz düzeydeyim. Hilenin önüne geçilemiyor. Değişik çalışmaları olsa da şirketin maalesef bunlar yetersiz. İşte Valve'ın payıda burada. Oyuna öksüz evlat gibi davranıyor. Kapanışı yapmadan son bir anekdottan bahsedeyim. Bu oyunu oynatan esas olay arkadaş faktörü. Arkadaş çok önemli. Yalnız başıma kaldığım zamanlar da oyun beni kendinden saydığım faktörler sebebiyle çok hızlı soğutuyor. Arkadaşlarla girdiğiniz de rekabetçi, eğlence haritaları, atölye haritaları, operasyonlar kısaca her şey çoğu zaman zevkli dakikalar geçirmenizi vaat ediyor. Tek Tabancayım diyorsanız oyun belli bir noktadan sonra bilmelisiniz ki bir hiç. Ama herşeye rağmen oyunu tavsiye edeceğim öncelikle oyunun parasını her halükarda droplar ile çıkarmak mümkün ve rekabetçi mod yokmuş gibi düşünsek dahi oyunda vakit geçirtecek pek çok etken var.