Conan Exiles jest jak łazanki. Kto jadł, ten zrozumie. Kto nie jadł - ten powinien. Fabularnie gra jest ciekawa i pozostawia nam wiele wyborów jak chcemy zapanować nad otaczającym nas światem. Doświadczymy tutaj zdzierających skórę burz piaskowych, trujących mgieł siarkowych bagien, przeszywającego na wskroś zimna i czasem zabraknie nam tchu w trakcie eksploracji zatopionych cywilizacji.
Od pierwszego kamienia podniesionego na zboczu wydmy, do łopoczącego sztandaru na szczycie naszej twierdzy, żądza zniewolenia i mordu będzie nam towarzyszyć nieprzerwanie. Kiedy już zaprzęgniemy w koła bólu pierwszych niewolników, odkryjemy że na nasz sukces mogą pracować zniewoleni barbarzyńcy tych rozległych ziem. Zaprzęgniemy ich do pracy, a później wraz z nimi, na naszych wierzchowcach (konie, wielbłądy, nosorożce) wyruszymy w głąb świata, by odkryć jego tajemnice.
Świat przedstawiony w grze jest pełen miejsc, które posiadają swoją własną historię. Jego niejednolitość sprawia, że przez większość gry raczej nie odczujemy tu monotonii. A wielkość jest w sam raz. Na swej drodze do chwały i zwycięstwa spotkamy handlarzy, piratów, dzikie ludy, a także plemiona bardziej zorganizowane, oraz mityczne istoty: jak zamieszkujący wulkan wężoludzie, czy uśpieni w lodowej fortecy nordyccy giganci.
Znajdziemy tutaj również mnóstwo notatek, dzienników, książek i opowieści.
Na uwagę zasługuje również system budowania, który pozwoli nam zbudować osady i domy w wymarzonym stylu.
Niestety gra po ostatnich metamorfozach postanowiła porzucić wcześniejszy model klasycznie sprzedawanych dodatków na rzecz dodania usługi sklepu. O ile sam pomysł na tzw. "Battle Pass" jest ciekawy, czy możliwość kupowania dodatkowych skórek, elementów budowy itp. zasługuje na uznanie, o tyle monetyzacja tego wszystkiego jest w mojej ocenie ocieraniem się o scam. Ale nie trzeba z tego korzystać, by w pełni cieszyć się grą - nie jest to zatem żaden P2W.
Czy kupić? Koniecznie!
Czy zagrać? Jak najbardziej, tak by usłyszeć lament niewolników!

Conan Exiles jest jak łazanki. Kto jadł, ten zrozumie. Kto nie jadł - ten powinien. Fabularnie gra jest ciekawa i pozostawia nam wiele wyborów jak chcemy zapanować nad otaczającym nas światem. Doświadczymy tutaj zdzierających skórę burz piaskowych, trujących mgieł siarkowych bagien, przeszywającego na wskroś zimna i czasem zabraknie nam tchu w trakcie eksploracji zatopionych cywilizacji. Od pierwszego kamienia podniesionego na zboczu wydmy, do łopoczącego sztandaru na szczycie naszej twierdzy, żądza zniewolenia i mordu będzie nam towarzyszyć nieprzerwanie. Kiedy już zaprzęgniemy w koła bólu pierwszych niewolników, odkryjemy że na nasz sukces mogą pracować zniewoleni barbarzyńcy tych rozległych ziem. Zaprzęgniemy ich do pracy, a później wraz z nimi, na naszych wierzchowcach (konie, wielbłądy, nosorożce) wyruszymy w głąb świata, by odkryć jego tajemnice. Świat przedstawiony w grze jest pełen miejsc, które posiadają swoją własną historię. Jego niejednolitość sprawia, że przez większość gry raczej nie odczujemy tu monotonii. A wielkość jest w sam raz. Na swej drodze do chwały i zwycięstwa spotkamy handlarzy, piratów, dzikie ludy, a także plemiona bardziej zorganizowane, oraz mityczne istoty: jak zamieszkujący wulkan wężoludzie, czy uśpieni w lodowej fortecy nordyccy giganci. Znajdziemy tutaj również mnóstwo notatek, dzienników, książek i opowieści. Na uwagę zasługuje również system budowania, który pozwoli nam zbudować osady i domy w wymarzonym stylu. Niestety gra po ostatnich metamorfozach postanowiła porzucić wcześniejszy model klasycznie sprzedawanych dodatków na rzecz dodania usługi sklepu. O ile sam pomysł na tzw. "Battle Pass" jest ciekawy, czy możliwość kupowania dodatkowych skórek, elementów budowy itp. zasługuje na uznanie, o tyle monetyzacja tego wszystkiego jest w mojej ocenie ocieraniem się o scam. Ale nie trzeba z tego korzystać, by w pełni cieszyć się grą - nie jest to zatem żaden P2W. Czy kupić? Koniecznie! Czy zagrać? Jak najbardziej, tak by usłyszeć lament niewolników!