Mam 11 letniego syna który lubi grać w gry strzelanki.
Pewnego dnia pokazał mi grę, którą chciał by dostać na urodziny. Była to gra The Bajnding of Izsac. Po sprawdzeniu wydawała mi się ok więc postanowiłam mu ją kupić. Na początku był wniebowzięty i grał w nią cały czas. Nie podobało mi się to, kazałam mu skupić się na nauce a nie tylko na graniu. Wydawało mi się, że to zrozumiał bo jak zaglądałam do jego pokoju, uczył się na kartkówki i sprawdziany. Pewnego dnia przyłapałam go na graniu podczas lekcji, gdy zapytałam czemu gra powiedział:
-O nie to ta gruba baba!! Ona chce mnie zabić!!
Uciekł do piwnicy, zamknął się w niej i nie wychodzi od 3 dni.

Po tygodniu prób, nareszcie udało mi się wejść do piwnicy, było tam ciemno i śmierdziało. Zaszywając się coraz to głębiej w odmęty piwnicy usłyszałam płacz, od razu wiedziałam że to mój synek. Pobiegłam w jego stronę, wtedy go zobaczyłam. Był taki malusieńki, taki zagubiony. Pałętał mi się między nogami. Prawie go zgniotłam moimi wielkimi tłustymi nogami. Wtedy on zaczął strzelać we mnie łzami, wku***łam się i strzeliłam mu z liścia. Wtedy wyciagnął biblię, nie wiedziałam co zamierza z nią zrobić, więc na wszelki wypadek zaczełam go bić łapami. Nagle poczułam pustkę, było już po mnie. Ten je*any sku**iel zaj*bał mnie je*aną biblią.