⠀Param karşılığında bana bolca eğlence sağlayan birçok modern video oyunu var. Ne kadar çok modern oyun oynarsam oynayayım, ne kadar iyi olursa olsun, bunlar bana eski oyunların yaptığı gibi çekici gelmiyorlar.

Durum neden böyle? Bana defalarca geri dönmemi sağlayan eski video oyunlarında ne var?

⠀Oyunların gerçek bir geçiş zamanından çok, bir sanat formu olarak saygı gördüğü oyunların altın çağında yaşıyoruz. Espor ve rekabetçi oyunların yükselişiyle oyun, nihayet ana akım haline geldi, ancak bu, oyunların daha “Eğlenceli” hale geldiği anlamına gelmiyor. Oyunların arkasındaki teknoloji yıllar geçtikçe geliştikçe, oyun geliştiricileri oluşturdukları oyunlarla gittikçe daha fazlasını yapabildiler, ancak bu onları oynamak için eski tarz oyunlardan daha eğlenceli hale getirmiyor. Bu, eski tarz oyunların neşesini ve heyecanını bilen bu kadar çok oyuncunun bugün hâlâ onları oynamasının ana nedenlerinden biridir.

⠀Geliştiricilerin görsel olarak çekici ve daha büyük oyunlar yapmak için çok daha fazla donanım yeteneklerine sahip olsalar da, günümüz oyunları oyun mekaniğinde neredeyse aynıdır. Piyasadaki oyunlar, eski oyun günlerine kıyasla utanç verici derecede düşük çeşitli. Bir Xbox veya PlayStation'da en sevdiğiniz FPS oyunlarının bir listesini yaparsanız, yalnızca birinci şahıs nişancı olan oyunları kolayca doldurabilirsiniz, oysa aynı şeyi retro bir oyun konsolu için denediğinizde listenizi göreceksiniz, tamamen platform veya shooters tanımlanamayan oyunların bir karışımını içerecek.

⠀Bu inanılmaz çeşitlilik, eski günlerdeki oyunların bu kadar heyecan verici ve oynamanın gerçekten eğlenceli olmasının en büyük nedenlerinden biri. Ne zaman bir oyun seçseniz, aynı türdeki diğer oyunlardan belirgin bir şekilde farklı olacaktır, ve bu da onlara modern oyunların kopyalayamayacağı bir çekicilik kazandırır.
­

⠀Çoğu oyun geliştiricisinin ve yayıncısının, oyunları için tek seferlik bir satın alma işleminden ziyade uzun vadeli finansal gelir vaat eden çok oyunculu bir deneyim sunmaya daha fazla odaklı. Bethesda ve CD Projekt Red gibi etkileyici hikayelerle harika tek oyunculu oyunlar yapan bazı olağanüstü stüdyolar olsa da, retro oyunlar; Final Fantasy Franchise, Dragon Quest, Phantasy Star gibi en iyi hikaye odaklı oyunlardan bazıları, bugün oynayabileceğiniz en iyi oyunlardan çok daha fazlasına sahipti.

­

⠀Retro oyunlar oynamak daha eğlenceliydi. Bugünkü oyunların aksine, daha iyi olmak için onları oynamaya devam etmeniz gerekiyordu ve her aşamada ilerleyişinizde, meydan okumanın üstesinden gelmenin mutluluğunu hissediyordunuz. Günümüz oyunlarının çoğunun aksine, eski tarz oyunlar belirli bir demografiye veya hükümet politikalarına uymak için yapılmadı; tam olarak olması gerektiği gibi eğlenceli olmaları için yapıldı.

­

⠀İnsanlar video oyunlarının ne kadar zor olduğundan bahsederken, “Nintendo Hard” ifadesini kullanıyorlar. Birçok yetişkin oyuncu, modern video oyunlarının, klasik retro oyunlardan daha kolay olduğunu söylüyor. Bazıları, zorlukların üstesinden gelmenin ve sonunda zor bir seviyeyi tamamlamanın mutluluğunun geçmişte kaldığını düşünüyor. Geliştiriciler basit oyun tasarımlarıyla tembelleşiyor mu, yoksa etkenler var mı?

⠀Gerçek şu ki, birçok klasik oyun yanlış nedenlerden dolayı zordu. Video oyunları geliştikçe, oyuncuları hayal kırıklığına uğratarak zorluğu artıran kötü kararların çoğu ortadan kaldırıldı.

⠀Günümüzde birçok insan bir video oyununun ne olması gerektiğine dair önceden tanımlanmış bir fikre sahip. Video oyun endüstrisi başlangıç aşamasındayken, bir oyun geliştirirken dikkate alınacak genel kabul görmüş en iyi metotlar yoktu. Her şey yeniydi ve geliştiricilerin oyun tasarım deneyimi, birçok oyun oynama deneyimi veya temelleri öğretmek için eğitim kaynakları yoktu. Geliştiriciler, kendilerine “doğru” olanı görmek için temel olarak çeşitli kavramları ve tasarımları test ettiler. Fikirlerinden bazıları başarı, diğerleri büyük başarısızlıklardı. Bu başarısızlıkların çoğu sadece sinir bozucu değil, aynı zamanda zorluk kadranını 11'e çıkardı.

⠀Yıllar geçtikçe, bu başarılar ve başarısızlıklar, oyunu bugünkü haline getirmek için geliştirildi ve üzerine inşa edildi. Modern oyunlar genellikle öncekinden daha az yenilikçi olsa da (istisnalar olsa da), onlarca yıllık deneylerden öğrenilen derslerden yararlanırlar.


⠀Birçok retro oyun affetmezdi. Oyuncular, karakterleri bir kez vurulduğunda genellikle hayatlarını kaybederler, bu da oyuncuların tek bir hata bile yapamayacağı anlamına gelir. Bu, gün içinde “normal” olarak kabul edildi ve oyuncular bir hata nedeniyle saatlerce ilerleme kaybedebildikleri için birçok oyunun zorluğunu büyük ölçüde artırdı.

⠀Rush’n Attack (1985) ve Silver Surfer (1990), bu korkunç sistemin iki ünlü örneğidir. Silver Surfer bunu bir sonraki seviyeye taşıyor, çünkü Silver Surfer herhangi bir şeye, bir duvara bile dokunduğunda ölüyor.

⠀Çoğu modern oyunda tek vuruşlu öldürme özelliği yoktur ve olanlar normalde, can sıkıcı bir izleyici kitlesine hitap eder. Modern oyunlar genellikle oyuncuların bir miktar ceza almasına ve karşılığında geriye dönmelerine izin verir. Çoğu durumda hataya daha fazla yer vardır.

⠀Dark Souls gibi modern oyunların zorluklarını bir hile olarak kullanmasını ilginç buluyorum. O günlerde çoğu oyunun oldukça zor olduğu varsayılıyordu. Ölmek genellikle bir şey ifade ediyordu ve çoğu kez çok fazla ölürseniz oyunun en başından başlamanız gerekirdi. Artık oyuncuları başarısızlıkları için bu kadar kötü bir şekilde cezalandıran çok az oyun var. Bence bu, oyunculara daha pervasız ve daha az hassas olmayı öğrettiği için oyunların eğlence faktörünün de ötesine geçiyor. Oyunlar, oyuncuların çok az veya hiç tepki olmadan sonsuza kadar başarısız olmasına izin vererek, beceri konusunda çok daha pasif ve daha az yetenekli hale geldi.

⠀Bazı retro oyunlar, oyunculara nereye gideceklerini doğrudan söylemedi veya sonraki adımlar için ipuçları vermedi. Oyuncular genellikle doğru bir yol olmadan kaybolurlardı. Bu kusurlu yaklaşımın en iyi örneği, tam bir kafa karışıklığına yol açan belirsiz ipuçları sağlayan The Legend of Zelda (1986)'dır. Çoğu oyuncunun, son zindanın rastgele bir tepenin içine gizlendiğini keşfetmek için bir rehbere ihtiyacı vardı, çünkü oyun onu yeterince netleştirmiyordu.

⠀Çoğu modern oyun, bir sonraki göreviniz için açık ve doğrudan talimatlar verir veya en azından ayrıntılı ipuçları sağlar. Oyuncular, oyunun verdiği ipuçlarını bir araya getirmek için durmaları gerekse bile, genellikle mevcut hedef hakkında net bir anlayışa sahiptir. Modern oyunlar bunu farklı şekillerde ele alır ancak geçmişte yapılan hatalardan ders aldıklarını gösterir. Örneğin, Final Fantasy oyunları genellikle oyuncuların ellerini sonuna kadar tutarken, The Legend of Zelda: The Breath of The Wild keşif ve aramayı teşvik eder. Her ikisi de farklı yaklaşımlar benimsemelerine rağmen, deneyimin hayal kırıklığıyla dolu olmamasını sağlarlar.
­

⠀Bazı retro oyunların kasıtlı olarak son derece zor olacak şekilde yaratıldığını söylemeye gerek yok. Super Mario Bros .: The Lost Levels (Super Mario Bros. 2, 1986) kasıtlı olarak sıfırdan çok zor bir oyun olacak şekilde tasarlandı. Düşmanlar ve eşyalar için çılgın yerleşimlere sahip adaletsiz seviyelere sahiptir. Geliştiriciler ayrıca, oyuncuları kandırmak için normal mantara benzeyen ve dokunulduğunda anında ölüme yol açan zehirli bir mantar da koydu. Bu, benim ve bir neslin genç ve aptal oyuncuların başına gelen bir cezaydı.

⠀Çoğu modern oyuncu, Dark Souls gibi görünüşte imkansız bir oyun yüzünden hayal kırıklığına uğramaktan hoşlanmaz. Modern oyunlar, en azından, oyuncuların sahip olmak istedikleri deneyimi seçmelerine olanak tanıyan zorluk ayarlarına sahip olma eğilimindedir. Çoğu oyuncu “normal” bir zorluk ayarından memnundur, ancak mevcut olduğunda kolay modları da seçer. Bu, Capcom'un franchise'daki klasik oyunların çok zor oyunlar olma ününe sahip olmasına rağmen, son Mega Man oyunlarına kolay modlar eklemesinin nedenidir.

⠀Klasik oyunlar, bazı sinir bozucu oyun kararları içerdikleri için doğaları gereği “kötü” değildirler. Bazı genç oyuncular için, bu retro oyunlar çirkin, çileden çıkaran karmaşadır, ancak birçok yetişkin oyuncu için, zorlukları ne olursa olsun çocukluk anılarıdır.

­

⠀Onlarca yıllık deneyim ve teknolojideki gelişmeler sayesinde, modern oyunlar genellikle daha önce gelen oyunlardan daha yüksek standartlara sahiptir. Birçok modern oyun geliştiricisi, retro oyunların zorluğunun dehşetini yaşadı ve uygun olduğunda kasıtlı bir meydan okuma sağlayan eğlenceli oyunların nasıl tasarlanacağını anladı.

⠀Temel bir oyun anlayışına sahip herhangi bir oyuncu sonunda modern oyunlarda başarılı olabilir. Çoğu modern oyunun zorluk çivileri vardır, ancak üstesinden gelmek için tasarlanmış zorluklar sunarlar. Örneğin Lynel, The Legend of Zelda: Breath of The Wild'deki en güçlü patronlardan biridir. Oyuncunun becerilerine meydan okur, ancak oyunu anlayan ve doğru ekipmana sahip bir oyuncu bu mücadelenin üstesinden gelebilir. Bu çileden çıkarıcı bir deneyim değildir - herkes karşılaşacağı zorlukların üstesinden gelinebileceğini bilir.


­

⠀İnternet, oyunları daha kolay hale getirmede önemli bir rol oynadı. Retro oyuncular, seviyeleri geçmek için arkadaşlarından gelen ağızdan ağza dolaşan bilgilere güvenmek zorunda kalıyordu. Bir seviyeyi geçmek, bir sonraki adımı bulmak veya bir patronu yenmek için internete sahip değildik. Castlevania II: Simon’s Quest (1987) gibi bir oyunu, bilgi eksikliği nedeniyle tamamlamak çok zordu.

⠀Bu günlerde, oyuncular artık oyunu denemeden önce bir kişinin oynayışını izleyebiliyor. Oyuncular ilerlemek için başka bir oyuncunun stratejisini izleyip kopyalayabildiğinden bu, modern oyunların zorluklarının çoğunu ortadan kaldırır. Şahsen bir oyunu kendi şartlarımla yenmeyi ve oyunu yeni bir zihniyetle kucaklamayı tercih ediyorum, ancak birçok oyuncunun zorlukların üstesinden gelmek için silah ve stratejiler denemediğini kabul ediyorum.

Video oyunlarının zorluğu ve aslında video oyunlarının kendisi değişmeye devam edecek. Yeni nesil oyuncular oyun geliştiricileri haline geliyor ve oyun deneyimlerini yeni yönlere taşımak için kullanıyor.
­

⠀Eski oyunların 8 bit / 16 bit görünümünü seviyorum. Pikseller, sprite'lar ve sınırlı renk paletleri ile çalışmanız gerektiğinde alınabilecek bazı şaşırtıcı sanatsal yaklaşımlar vardır. Gerçekten ilginç ve özel bir estetik. Ancak gerçek şu ki, bu kısıtlamalar dahilinde çalışmak bir oyunda çalışabileceğiniz grafiksel faktörünü sınırlar. Oyunlar artık neredeyse sınırsız grafik yeteneklerine sahip ve çoğu zaman bu, hem geliştiriciler hem de oyuncular için bir koltuk değneği haline geliyor. Pek çok insanın oyun hakkında çok derin düşünmeden bir oyunun ne kadar harika göründüğünü öveceklerini biliyorum. Gösterişli bir şeye bakmak istersem, bir film izlerim. Eski oyunlar yalnızca grafiklerine güvenmezlerdi, ve bu nedenle oynanışı ve genel eğlence faktörünü vurgulamak zorundaydı. Bence bu, oynaması gerçekten eğlenceli olan harika oyunlar açısından daha fazla tutarlılığa yol açtı.

­

⠀Teknolojik sınırlamalar nedeniyle, eski oyunların genellikle daha küçük bütçeleri vardı. Bu durum, bir oyun özellikle iyi satılmadıysa, Call of Duty gibi büyük bütçeli bir oyunun başarısız olması kadar feci olmadığı anlamına geliyordu. Buna karşılık, bu daha küçük bütçeler; hikaye, tür ve oynanış açısından daha fazla inovasyon ve deneyime izin verdi. Perspektif olarak baktığınızda, hâlâ var olan büyük franchise oyunlarının çoğu başlangıçta bu zamanlarda yaratıldı. Modern oyunlar, çok daha fazla finansal olarak yönlendiriliyor ve bunun sektörde bir ton orijinal olmama yol açtığını düşünüyorum.

­

⠀Playstation'da sinematik oyunların ilk çıkmaya başladığı zamanı hatırlayın, herkes oldukça etkilendi. Özellikle Squaresoft, onu etkili bir şekilde kullanan bazı harika oyun isimlerine sahipti. Ancak bu, zaman içinde giderek daha fazla kontrolden çıkmıştır. Bazıları nazikçe kullandığı için yine tüm modern oyunları kınamamaya çalışacağım, ancak diğer birçok oyun sizi o noktaya götüren sıkıcı oyunu unutturmak için güzel ara sahneler kullanıyor. Eski tarz oyunlar bunu yapmadı. Neden? Yapamadılar. 3D olarak oluşturulmuş ara sahneler mümkün değildi ve bir kez daha oyun tasarımcılarını hikayeye ve oynanışa odaklanmaya zorladı. Oyunların sinematik sekanslarla sulandırılmasının mükemmel bir örneği, Final Fantasy serisinde zaman içinde olanlardır. Temel olarak, grafikler ne kadar iyi olursa (en azından bazı oyunlar için), oyunlar o kadar kötüleşir.

Bu elbette sadece benim fikrim ve tüm modern oyunların kötü olduğunu düşünmediğimi yeterince vurgulayamıyorum

󠀡󠀡

⠀Aslında eski oyunlar herkese göre değil. Grafikler ve belirli oyun mekaniği bazı oyuncular için bir zorunluluktur, ve bu tür oyunların kendilerine çekici gelmemesini sağlar. Eski oyunların sahip olduğu geçmiş tarihli grafiklere ve oyun mekaniğine katlanabilirseniz, zevk alacağınızdan emin olabilirsiniz.

Eski video oyunlarının çok daha fazla karakteristliği ve derinliği vardır. Modern video oyunları, kendilerini harika yapan şeylere odaklanmak yerine teknolojideki ilerlemeyi gösteriş için kullanma tuzağına düştü.

Modern oyunların tüm grafiklerine ve tüm hileli mekaniklerine rağmen genel deneyimi geliştirmediğini görüyorum. Aslında, deneyimi azaltıyorlar. Geliştiriciler, havalı mekanikler ve özellikler eklemeye o kadar çok odaklanıyorlar ki, bir oyunu eğlenceli kılan şeyin ne olduğunu unutuyorlar.

Eğlenceli ve heyecan verici deneyimler yaratmak için günümüzün gelişmiş video oyun teknolojisini sonuna kadar kullanan mükemmel oyunlar olduğunu kabul ediyorum. Bununla birlikte, çok daha fazla tatsız deneyim de yaşıyoruz. Geliştiricilerin yıllar önce video oyunları yaratırken karşılaştıkları teknolojik sınırlamalar onları yaratıcılıklarını kullanmaya zorladı.

Eski oyunlara bu kadar benzersizlik veren şey budur. Geliştiriciler genellikle hayallerinin oyununu yaratmak için kalıpların dışında düşünmek zorunda kalıyorlardı. Bazen video oyunlarında daha azı daha çoktur ve bu yüzden eski video oyunları bana daha çok çekici geliyor.

Unutmayın; grafik sadece görseldir, oyun oynamak için bir sebep değil!

󠀡󠀡

Eski video oyunları hakkındaki düşüncelerin neler? Modern oyunlardan daha derinlere sahip olduklarını düşünüyor musun?

Yorum Yap!


󠀡󠀡
- Güncelleme Notları -
Metinler denetlenerek cümlelerde anlamı bozan unsurların tespit edilmesi; anlam bütünlüğünü bozmadan gerekli değişikliklerin yapılması yoluyla metne müdahalede bulundu. ~ 21 Mart 2021 - 17 Ağustos 2023
󠀡󠀡