Blasphemous, "Dark Souls ama dark fantasy yerine Hristiyan mitolojisini konu alan bir souls-like" gibi görünebilir ama değil. O bundan çok daha fazlası...

Blasphemous, kafirlikten tövbeye uzanan sancılı hac yolculuğunu ele alıyor. Bu yolda günahlardan arınmak hiçbir zaman kolay değil. Fakat mütemadiyen artan ızdırap, bizi altın yola bağlıyor. Kefaret gözyaşları ceplerimizden taşarken, tesbihimize eklediğimiz her boncuk rahatlığın yakıcı ışığıyla imanımızı tazeliyor. Feda ettiğimiz her damla kan, ibadetin vadesini uzatıp nadiren tezahür eden mucizelerden birine şahit olmamızı sağlıyor. Önümüzdeki muğlak patikayı ancak "Twisted One"ın çehresi aydınlatabilir...

Blasphemous zorluğuyla tanınan souls-like türünün bir örneği. Bu türün bir başka özelliği ise ketum hikaye anlatımının altına gizlenmiş ilgi çekici bir dünya barındırması. Eğer başarılı bir souls-like'ı oynanış ve hikaye olarak iki kategoriye ayıracak olursak; Blasphemous iki alanda da oldukça başarılı bir iş çıkarmış diyebiliriz. Öyle ki oyunu bitirdikten sonra onun ağdalı diline özenip eski kelimeler kullanarak oyunu anlatan bir pasaj yazma isteği uyandı içimde. "Üstteki yazı ne iş?" derseniz diye söyleyeyim dedim. Blasphemous, hikaye anlatımının tüm organlarını başarılı şekilde kullanarak oyuncuda "Ne oluyor lan bu dünyada?" hissini yaratmayı başarıyor. Bence bir oyun hikayesinin ulaşabileceği en yüksek seviyelerden birisi bu. Oyunlarda hikayeyi pek önemsemeyen birisi olarak bu oyunu oynadıktan sonra açıp wiki'den lore araştırırken buldum kendimi. Okuduklarımın ne kadarını hatırlıyorum ya da ne kadarını anladım orası muamma. Sonuçta merak ettim ve bir süreliğine o dünyanın bir parçası oldum. Daha ne olsun?

Oynanışa gelirsek klasik souls-like temeller üzerine atılan ekstralar ile ortaya çıkmış bir sistem var elimizde. Souls’ların aksine oyun, savaş içerisinde dodge ve parry’i birlikte kullanmanızı bekliyor ki bu benim beğendiğim bir detay oldu. Şahsen mevcut souls-like’ların parry mekaniğine gerektiği değeri verdiğini düşünmüyorum. Blasphemous diğer souls-like'ların tepkisellikten uzak parry sistemine göre daha refleks odaklı bir mekaniğe sahip. Sekiro'nun deflect sistemi gibi yani. Tuşa bastığın gibi kısa bir gecikmenin ardından animasyon gerçekleşiyor. Daha hantal parry mekaniğine sahip oyunlarda (mesela DS1) parry bir çeşit "büyük-risk, büyük-ödül" mekaniği olarak anlatılır. Fakat çoğu zaman tehlikeli çatışmalarda elde edeceğiniz fazladan hasar parry yapma riskine değecek bir avantaj sağlamaz. Hasarın yetersizliğinden değil, aslen parry animasyonunun ağırlığından bu mekanik pratikte kullanışlı değildir. Blasphemous'da parry atmak hızlı gerçekleştirildiği için bu mekaniği kullanmak çok daha güvenli ve eğlenceli. Parry ve dodge’u efektif şekilde kullandığım savaşlardan oldukça fazla keyif aldığımı söyleyebilirim.

Hazır bunlardan bahsetmişken karakterimizin göründüğü kadar hantal olmadığını da söyleyeyim. Hoplayıp zıplayarak yeni bölgelere erişebileceğiniz fazlaca parkur kısmı bulunmakta. Gerek çatışmaların temposu gerekse parkur sekansları da oyuna ekstra bir dinamizm katıyor. Bazen "Lan nasıl tutunmadın oraya!?" diye sinir etse de genel anlamda iyi çalışan ve oynaması keyifli bir karakter kontrolü mevcut. Karakter özelliklerine derinlemesine pek girmek istemiyorum öyle ki girilecek kadar derin bir kuyu olduğu söylenemez. Asıl ilgimi çeken bir durum bu oyunda çift zıplama mekaniğinin olmaması. Metroidvania'lara az çok aşinaysanız o tip oyunlara mutlaka çift zıplama eklendiğini de bilirsiniz. Çünkü kafa yormadan oyuna mekanik eklemenin ilk adımıdır namıdiğer double jump . Blasphemous'ı yapanlar belli ki sırf eklemiş olmak için eklemek yerine pas geçmeyi tercih etmişler. Oyun içinde dikey olarak seyahat etmenin farklı ve en azından daha yaratıcı bir yöntemi olduğundan, double jump'a hiç bulaşmamaları hoşuma gitti.

Daha yazsam çok şey yazarım ama bir noktada bitirmem gerek bu incelemeyi. En azından bu oyunla alakalı negatif bir şeyler de söylemiş olayım, hep övgü hep övgü olmaz. Oyunun yetenek ağacı sistemi sığ. eleştirim bu kadardı, teşekkürler.

Sonuç olarak souls-like ve metroidvania harmanı bir oyun arayanlar için Blasphemous oldukça iyi bir seçim diyebilirim. Her ne kadar dışarıdan souls-like gibi görünse de bence metroidvania türü oyunun kimliğinde daha ağır basan bir taraf. Dolayısıyla metroidvania türüyle aranız yoksa beklentilerinizi değiştirmeniz gerebilir. Onun dışında ne diyebilirim ki afiyet olsun...