Recent reviews by Shodan Kobyla

Burayı güncelleyeceğim :)

Bir haftadan az kaldı Veilguard için. O zaman hadi biraz Dragon Age Inquisition hakkında konuşalım.

Gerçek bir lider olduğunuz, insanları ister "ben peygamberin elçisiyim" gibi din yalanlarıyla, isterseniz de şeffaf bir dürüstlükle yönetebildiğiniz Inquisition'a hoşgeldiniz.

İlk olarak bahsetmek istediğim şey, DAI hakkında en bayıldığım şeylerden biri olan, ne kadar büyük ve geniş haritalara sahip olduğudur. Evet, haritalar.

Oyunumuz bize toplamda 11 adet bölge veriyor. Bu 11 bölgenin her biri keşfedilmeyi bekleyen antik elf kalıntıları, puzzlelar, bir lider olarak yardım etmeniz gereken Ferelden ve Orlais halkı ve kapatılmayı bekleyen Fade Rift'ler ile dolu. Ayrıca 10 tane birbirinden epik ve etkileyici ejderha savaşından da bahsetmeden geçemeyeceğim. Sonunda "Dragon Age" isminin hakkını vermiş Bioware. Kısaca bir RPG'den beklediğiniz keşfetme hissini sonuna kadar tetikliyor.

Savaş Masası sistemi ise bir oyunda gördüğüm en etkileyici şeylerden biri. Burada danışanlarımızdan fikir alarak hareket etmek ve eğer içlerinden biriyle bir ilişki içindeysek diğerlerinden alaycı ve tatlı sözler duymak, kumandanımız, büyükelçimiz ve casusumuz aracılığıyla adımlarımızda askeri, siyasi veya gizli rotalar seçebilmek, haritalarımızda bazı kısımlara erişim sağlamak için askerlerimize köprü yapımı gibi görevler vermek gerçekten beni çok etkileyen ve büyük bir organizasyonu yönettiğimi hissettiren detaylardı.

Combat hakkında pek bir şey söylemeyeceğim. Her ne kadar ikinci oyunun aksiyonunu kesinlikle Origins ve Inquisition'a tercih etsem de beni asla rahatsız etmedi ve çok keyifli saatler geçirdim. Her class çok zevkli ama özellikle Knight-Enchanter Mage olarak oynamak oyunu muazzam bir noktaya taşıyor. Zaten her karakteri ayrı ayrı kontrol edebildiğiniz için aslında tüm class'ları denemiş oluyorsunuz her DA oyununda olduğu gibi.

Ve son olarak gelelim en can alıcı noktaya,

Hikaye.

DA II'nin Legacy ek paketinden hemen sonra DAI oynadığım için "In your Heart Shall Burn" görevi sırasında yaşadığım şoku kelimelerle tarif edemem bile. Beni gözyaşlarımdan oyunu oynayamaz hale getiren, binbir türlü duyguyu bir arada yaşatan, öznel fikrimce oyun dünyasında yazılmış en iyi görevlerden birisidir. Bunun yanı sıra serinin en önemli oyunu olan DAI çok fazla gizemi ve lore'u hiç beklemediğimiz anlarda suratımıza tokat gibi çarpıyor. Trespasser ek paketinden sonra yaşadığım ihanet ile ne kadar uzun süre kendime gelemediği çok iyi hatırlıyorum. Eğer bir Dragon Age fanı iseniz negatif gördüğünüz kısımlar olsa bile bitirdiğiniz zaman kesinlikle sizi çok etkilemiş bir oyun olarak kalbinizde yerini alacak.

Bıraksalar bu güzelim oyun hakkında saatlerce makale yazabilirim ama bu incelemeyi de burada bitirelim. Veilguard'da görüşürüz ♡

Gelelim serimizin ikinci oyununa.

Hikaye açısından en önemli ve kritik gelişmelere ev sahipliği yapan Dragon Age II, bize büyücü-tapınakçı savaşının ilk tohumlarının nasıl ve kim(ler) tarafından atıldığını, ana karakterimiz Hawke'ın Kirkwall şehrinde her türlü siyasi, dini ve kültürel çatışmanın içinde bazen ara bulucu bazen ise kendi çıkarı uğruna yer aldığı acı, savaş ve kayıp dolu 8 senelik hayat hikayesini anlatmakta.

Hawke öyle bir karakter ki, yazılmışlık açısından beni bu güne kadar en çok etkileyen ana kahramanlardan bir tanesi konumunda.

Ayrıca söylemeden geçemeyeceğim DA II kesinlikle en iyi Qunari tasarımına sahip. 13-14 yaşındaki halimin Arishok'u gördüğündeki heyecanı hala dün gibi aklımda.

Çoğu kişinin aksine savaş mekaniklerini Origins'e kıyasla daha çok seviyorum. Aksiyonun artmış olması, büyülerin ve birçok saldırı animasyonlarının değiştirilmesi beni oldukça tatmin eden ve oyun keyfimi arttıran unsurlar oldu.

Hikaye kısmına dönecek olursak, DA II size Inquisition'dan önce öyle objektif bir zemin hazırlıyor ki, savaşın her iki cephesi hakkında tarafsız ve gerçekçi bir bakış açısını çok şeffaf bir şekilde önünüze sunuyor. Bu noktadan sonra neyin doğru neyin yanlış olduğuna, hangi tarafı destekleyeceğinize karar vermek yalnızca sizin elinizde. Tabii böyle konuştuğuma bakmayın, bu konuda da farklı fikirlere karşı oldukça saygısız ve tahammülsüzüm.

Büyücü özgürlüğünün ve biricik Anders'imin çok büyük bir destekçisiyim. Aksini düşünen arkadaşlara önerebileceğim tek şey beni usulca engellemeleri zira kendileriyle asla ortak bir noktada buluşamayacağız.

Son olarak Bioware'in, DAO: Awakening'den sonra yapmış olduğu en iyi DLC Legacy hakkında birkaç şey söylemek istiyorum. Oyuna sonradan çıkartılan kısa ve basit bir DLC ancak bu kadar kusursuz bir şekilde devam oyununa bağlanabilirdi. DA serisinin eline su dökebilecek RPG'ler gerçekten çok nadir.

Bu incelemeyi de burada noktalayalım. Dragon Age Inquisition için söyleyecek çok şeyim var.

Hazır yakında Dragon Age Veilguard çıkacak, bunun şerefine göz bebeği serime sırasıyla bir inceleme yazmaya karar verdim.

Bir "Grey Warden" olmanın ne demek olduğunu ilk elden deneyimlediğimiz Dragon Age Origins, tek kelimeyle gelmiş geçmiş en iyi RPG'lerden biri. Benim için öyle özel, öyle aşık olduğum bir oyun ki bu, hala daha bugün, 2024'ün son çeyreğinde hiçbir oyun bana Origins'in yaşattıklarına ve hissettirdiklerine yaklaşamamıştır.

Kaç yaşına gelirsem geleyim ve dünyanın neresinde olursam olayım bana ilk aşkımı yaşatan bu oyunu oynarken deneyimlediğim şeyleri ömrüm boyunca unutmayacağım. Günün birinde sallanan sandalyemde oturmuş penceremden dışarıyı seyreden bir babaanne olduğumda bile Leliana's Song'u duyar duymaz gözlerim anılarla birlikte dolu dolu olacak.

"Ben RPG seviyorum" diyen herkesin kesinlikle kütüphanesinde bulundurması gereken, eşi benzeri olmayan bir deneyim ve tekrar tekrar oynanış şansı sunan bu kusursuz yapım hakkında çok hassas olduğumu da belirtmek isterim.

Sadece Origins değil, her Dragon Age oyununun kalbimde çok ayrı bir yeri vardır ve bu güzelim seriye gelen en ufak bir söz veya herhangi bir eleştiri ile dünyanın en uyuz ve çirkef insanına dönüşme potansiyeline sahibim. Hayır farklı fikirlere saygı falan duymuyorum, teşekkürler.

IN WAR, VICTORY. IN PEACE, VIGILANCE. IN DEATH, SACRIFICE.

Söze nereden başlayacağımı pek bilmiyorum. Böyle bir şahesere inceleme yazmak haddim mi? Onu da bilmiyorum.

2012 - 2013 yıllarında The Elder Scrolls dünyasına "Skyrim" ile ayak bastığımdan bu yana tecrübe ettiğim en etkileyici deneyimlerden biri oldu. George R. R. Martin'in muazzam kaleminin ışıltılarını taşıyan Elden Ring, beni her bir detayı ile büyülemeyi başardı.

Tabii hissettiğim şeyleri bu incelemede cümlelere dökebilmem ne yazık ki mümkün değil. Söyleyebileceğim tek şey bu muhteşem yapımın evreni, karakterleri ve hikayesiyle oynayan herkesin kalbinde iz bırakabilecek bir sanat eseri olduğudur.

Son olarak,

My heart stollen by Miquella...♡

Lives, all mortal lives, expire
Souls go to their dooms, in flame, forever more.

Hell, hell, hell has it's laws
Hell, hell, effects and the cause
Curtain falls, but hold your applause
Squirm, squirm, for now down here come the claws.

Lives, all mortal lives, expire
Souls go to their dooms, in flame, forever more.

Fools, fools, how hard you have fought
Brave, brave, but it's all been for naught
True souls, that couldn't be bought
Doomed, detected, and caught.

No more dеals, it's over
The final act, your doom
No more grace, it's over
This House of Hope
Your tomb.

I Can Fix Him (No Really I Can) ♡

Bu oyun sayesinde hayatımın aşkı, biricik kocam ve saygıdeğer derebeyim Radzig Kobyla (nam-ı diğer Racek Kobyla) ile tanıştım. Kendisinin tarihteki karısı Anna Kobyla olarak anılmaktan gurur duyuyor ve izninizle buraya Kanûnî Sultan Süleyman'ın Hürrem'e yazdığı güzel şiirlerden birini kendi kalemimle harmanlayıp bırakmak istiyorum.

Radzig Kobyla... benim sevgilim, parıldayan ayım, can dostum, en yakınım, layığım, güzellerin şahı sultanım. Hayatım, yaşama sebebim, ömrüm, kevser şarabım, cennetim, baharım, sevincim, gündüzüm, güzel yüzlü sevgilim, gülen gülüm, sevinç kaynağım, eğlencem, meclisim, kandilim, güneşim, mum ışığım, zümrüt gözlüm, narım, portakalım, benim haremimin ışığı, bitkim, şekerim, hazinem, Azizim, Yusuf'um, varlığımın anlamı, gönlümdeki Mısır'ın sultanı. İstanbul'um, Karaman'ım, Rum mülkü diyarım, Bedehşân'ım ve Kıpçağım ve Bağdad'ım ve Horasan'ım. Yay kaşlım, gözü baştan çıkaranım, hastayım! Ölürsem vebali senin boynuna, medet et hey gayrimüslimim! Çünkü kapında meddahım, her daim seni överim. Yüreği gam dolu, gözü yaş dolu olan Muhibbiyim, hoş halim!

Sen nasıl bir oyunsun öyle be!


Road 96, sınırların kapalı olduğu bir ülkede, diktatör rejimin yönetiminden bıkmış birden fazla genci yasal olmayan yollarla ülkeden çıkarmaya çalıştığımız bir yapım. Yolculuklarımız sırasında bir sürü npc ile tanışıyor, ülke hakkında birçok şey öğreniyoruz. Gelin bu öğrendiğimiz şeylere bir yakından bakalım.

Petria adlı ülkemize 1986 yılında bir darbe, ülkenin başkanı Tyrak'a karşı ise başarısız bir suikast girişimi gerçekleşiyor ve binlerce insan ölüyor. Bu darbeyi ise 'black bridages' adlı, iktidarın 'terörist' olarak adlandırdığı bir grubun yaptığını öğreniyoruz. Polisler bu grubun tüm üyelerini genç, yaşlı fark etmeksizin bulmaya ve hapislerde çürütmeye ant içmişler. Özellikle ülkeden kaçmaya çalışan 'gençler' onlar için bir tehdit ve her daim radarlarında. Tabii aslında işin yüzü bambaşka. Oyunda ilerledikçe ve black bridage üyeleriyle tanışınca aslında onların masum olduğunu, rejime baş kaldıran devrimciler olduklarını anlıyoruz. Darbeyi asıl yapanın ise Tyrak ve yandaşlarının olduğunu öğreniyoruz :) İktidar yanlısı ve diğer muhalefet partileri ise 'şiddet, terörist destekçileri' olarak adlandıran, devamlı kendi desteklediği parti için oy isteyen yalaka haber kanalı ve spikerinin olması da cabası. Halkı nasıl ayakta uyutacaklarını çok iyi biliyorlar.

Tüm bunların hepsi size bi'yerden tanıdık geldi mi?

Oyunun seçimlerinize göre birden fazla sonu var. İyi sondan bahsedecek olursak, black bridages üyesi ve aynı zamanda zengin bir iş adamı ve Tyrak destekçisi bir siyasetçinin kızı olan Zoe'nin, iktidarın asıl darbeyi yapan kişiler olduğunu ortaya çıkartacak belgeleri yayınlaması sonucunda 1996 seçimlerinde Tyrak'a karşı olarak başkanlık için aday olmuş olan Florres seçimi kazanıyor ve sonunda Petria için karanlık, kötü günler geride kalıyor.

Lütfen bu oyunu hemen satın alın ve deneyimleyin. Benim bu incelemede bahsettiğim oyunun yalnızca kaba taslak bir hikayesi. Oyundaki karakterlerle yaptığımız diyaloglar, verdiğimiz zor kararlar, yaptığımız seçimler. Her şeyi ile muazzam. Kuruşu kuruşuna hak eden ve oynamak için 1 gün bile geç kalmamanız gereken bir yapım.

Zaten bu gidişle sonumuzun Petria'daki gençlerden farksız olacak olması da ayrı bir göz yaşartıcı...

Son zamanlarda oynadığım en zevkli ve chill-

Hayır arkadaş! Chill falan değil bu oyun!

En azından Fil Kraliçe sahnesi gelene kadar öyleydi. Gayet masum ve hoş bir oyun oynuyoruz sanarken, o canice sahne yüzünden toparlanabilmek için 6 seans terapiye gitmemiz gerekti. Neyse, şakayı bir kenara bırakayım ve incelemeye dönelim.

It Takes Two boşanma aşamasında olan Cody ve May'i, küçük kızları Rose'un istemeden de olsa bir çeşit büyü sonucu küçük oyuncaklara dönüştürmesiyle başlıyor. Çiftimiz olayın şokunu atlattıktan sonra bu durumdan nasıl kurtulabileceklerini ararken maceraları da başlamış oluyor. Bu dakikadan itibaren oyun size o kadar fazla şey sunuyor ki hangi birini yapacağınızı şaşırıyorsunuz. Gerçekten de oynadığım en zevkli oyunlardan biri oldu diyebilirim. Her etapta bambaşka atmosferle karşılaşmak, oyunun kendini asla tekrar etmeyişi inanılmazdı. Ne zaman 'Bundan daha iyi ne çıkabilir ki?' desek ağzımızı açık bırakacak şeyler çıktı karşımıza. Oyunun ortalarındayken 'E bunca şeyi verdi ama buz pateni yapabildiğimiz bir bölüm olmazsa ben oyunu bırakırım' dememin hemen ardından Cody ve May'in eskiden gitmiş oldukları kayak merkezinden aldıkları bir kar küresinin içine girip deli gibi buz pateni yaptığımız zaman dedim bu oyun tek kelimeyle bir başyapıt. Ayrıca tüm bunların üstüne her etapta oynayabileceğimiz bir sürü mini-game olması oyundan aldığınız zevki iki katına çıkarıyor.

Evet oyun size aklınızın alamayacağı kadar güzel şeyler sunuyor ama verdiği derin ve güzel mesajı da es geçemeyeceğim. İki ebeveynin anlaşamamasının, onların boşanmaya karar verişinin küçücük bir çocuğa nasıl yansıyabileceğini çok iyi anlatıyor.

Oynayacak sevgiliniz veya arkadaşınız var ise son zamanlarda yapılmış en iyi yapım olduğunu düşündüğüm It Takes Two'yu kesinlikle satın alın ve deneyimleyin.

CO-LLA-BO-RATION!