Oynadığım ilk JRPG olmasa da anlayarak oynadığım ilk JPRG olması sebebiyle oyuna yaptığım yorumlar hem janraya, hem de oyuna yönelik olacak. Bu sebeple türde standart hale gelmiş bazı kısımlar varsa da yine oyunu güzel yapan bir unsur olduğundan dolayı konuya dahil ettiğimi önden belirtmiş olayım.

Ana karakterimiz Crono sabah uyanıp annesinden panayıra gitmek için izin alır ve yola çıkar. Yolda yaşayacağı bir takım olaylar önce Marle isimli yeni bir arkadaş edinmesine, sonra diğer bir arkadaşı olan Lucca’ya yaptığı ziyaret sonucunda ufak bir kaza geçirerek zamanda yolculuk etmelerine sebep olur. Bilmedikleri bir tarihte, bilmedikleri bir mekanda gözünü açan Crono ve arkadaşlarının karşılaşacağı olaylar o kadar dallanır budaklanır ki bu macera onları hiç beklemediği yerlere götürür.

Ben zaman yolculuğu işlerini genel olarak pek sevmem. Hele yolculuk birden fazla zamana yapılırsa iş hiç bir zaman gerektiği gibi kotarılamaz. Hikayeyi yazan kişi çok da zeki değilse muhakkak bir açık kapı kalır. Bu oyunda o olay öyle olmamış. Hikaye zaman yolculuğu konseptini hiç de açılmadan, büyük büyük gaza gelmeden çözüyor. Hikayeye hizmet edecek kadar değiniyor ve bırakıyor. Böylece “lan madem öyle, niye böyle?” dedirtmiyor.

Dövüş ATB (Active Time Battle) denilen, hamle yapmak için cooldown barının dolmasını beklediğiniz, bar dolduğunda ister tek başına, ister takım arkadaşıyla hamle yapmaya imkan veren, bununla beraber rakibin de bu cooldown barıyla hareket ettiği ve hızlı olursanız darbe bile yemeden dövüşü bitirebileceğiniz bir sistem üzerinden yürüyor. Tam tersi de geçerli, elinizi oynatamadan kafaya yediğiniz 3-4 skillin ardından öldüğünüzde “Müsaade edecen mi iki vurayım?” temalı mızmızlanmalar savurmak mümkün.

Her bir düşmanın farklı farklı gücü ve zayıflığı olduğundan mütevellit mecburen farklı yetenekler veya karakterleri de kullanmak durumunda kalıyorsunuz, büyü hasarına dirençli karaktere kılıçla vurmak gerekirken tam zırhlı bir karakterin kafaya yıldırım vurmadan defansını kıramıyorsunuz vesair.

Oyunda çeşitli karakterlerimiz var. Bunlardan bir kısmı hikayeye hızlıca dahil olup her daim yanınızda olurken bazıları da hikayenin gidişatına göre dönem dönem yanınızdan ayrılabiliyorlar. Spoiler kısımlarına girmeden karakterlere kısaca bir bakalım:
Crono: Ana karakterimiz. Anasının tek oğlu, kılıç dövüşçüsü.
Marle: Çıtıpıtı, arbaletçi ve şifacı karakter.
Lucca: Bilimadamı ve ateşli silah kullanan kızımız.
(Kalan karakterleri de oynayın görün her şeyi de önden vermeyelim)
Bu karakterleri hikayenin ilerlerinde göreceğiniz bir iki olay sebebiyle bir arada bulunduramıyor, tek seferde üç tanesiyle oynayabiliyorsunuz. Belli ki dövüşleri fazla komplike hale getirmemek için yapılmış bir şey olsa da hikayeye güzel uydurmuşlar.

Bununla beraber oyunda ilerlediğiniz yola göre bazı karakterlerle hiç karşılaşmayabilir, ya da ayrıldığınızda geri buluşmayabilirsiniz de. Bu karakterler yanınızda bulunmasa bile oyunu yine rahatlıkla oynamak ve bitirmek mümkün.

Her zaman diliminin kendi içinde ufak tefek hikayeleri de var. Az buz da değiller. Bazen “dur lan haritanın şurasında şu vardı” diye gittiğiniz bir yerden 1-2 saat sizi oyalayabilecek ekstra bir macera daha çıkıyor. Öyle Ubisoft yan görevi gibi de değil, gayet tatlı ve spesifik karakterleri veya dönemi ilgilendiren önemli detayları bu görevlerden öğreniyorsunuz. Oyuncuyu oyuna bağlama açısından bu görevler mühim. Oynamazsanız çok şey kaçırırsınız.

- Oyun bazı noktalarda oyuncuyu zerre yönlendirmiyor. Yapman gereken bir görevi ya da gitmen gereken noktayı bulmak zor olabiliyor, diyalogları sıkı takip etmek lazım.
- Bazı bossları çok üst üste atıyor, öldüğünüz bir durumda kayıt eğer eskide kaldıysa geçmiş olsun. Amelelik elinizden öper. Neyse ki haritaya çıktığınız her an ve harita içlerinde de hatırı sayılır miktarda checkpointten kayıt almanız mümkün. Bi eliniz kayıt tuşunda olsun.
- Mağazadan eşya almak için ölümüne para kasmaya gerek olmasa da her mağazada her şeyin olmayışı insanı biraz zorluyor, gidilebilecek pek çok zaman ve mekan olduğunu düşünürsek ekipman edinmek için baya bir seyahat etmek gerekebiliyor.

- Oyun bazı noktalarda sebepsiz çökebiliyor. 35 saatlik oynayışımda 2 kez başıma geldi, birinde yaklaşık 40 dakika kadar ilerlemeyi niyazi ettiği için ufak bir sinir krizi yaşadım.
- Gamepadin bağlantısı olur da bir şekilde kopar ve geri bağlarsanız da oyun çökebiliyor. Bu da bir kere başıma geldi.
- Bazen oyuna başlarken yoğun bir kasma yaşıyor ve 10-15 saniyelik bir süre boyunca 3-4 FPS çalışabiliyor oyun.
Bu tarz sorunlar herkeste olur mu bilemeyeceğim. Belki de ben fazla şanslıyımdır ama yine de aklınızda bulunsun.

Oyun zerre yaşlanmamış. Eski yorumlarda “bu sürüm çok bozuk” dendiğini görmüşsünüzdür. Bu sorunların tamamına yakını zamanla düzeltilmiş. Yukarıda bahsettiğim gibi ufak tefek ıvır zıvır sorun hariç oyun sapasağlam.

Oyunun anlattığı hikaye gayet ciddi ve yer yer karanlık olsa da anlatım tarzı oldukça yumuşak ve eğlenceli. Bu dengeyi iyi tuttursun diye kalkıp sektörün kodamanları ile çalışmaları yerinde olmuş. Gayet iyi becermişler hikaye anlatım işini. Yer yer anime tarzıyla hazırlanmış ara sahneler, yer yer oyun içi diyaloglarla ilerleyen anlatım hikayeyi sürekli takip ettirmeyi başarıyor.

Bugün herkesin yapmaya çalıştığı ama beceremediği “Birden fazla son” “Karakter gelişimi” “yan görev” sistemlerini bundan 30 sene önce olabileceği en iyi şekilde becermiş, “Zamanında ne oyunlar varmış acaba?” arayışımda beni en çok memnun eden, “Bu devirde hala oynanır mı” listemde başa koyacağım bir oyundur Chrono Trigger.