Évaluations récentes de Adam

Przechodząc te grę 3 razy zachowałem Polskie dziedzictwo kulturowe

Emergency. User death imminent

I was had to restart whole game and play only Gwent. I have lost my min...

What about round of Gwent?

Ich liebe mein flammenwerfer

- O ku*wa
- Co się stało?
- obiecaliśmy im nowe mechaniki, ale ich nie dodaliśmy, a jak już dodaliśmy to ssą pałę. Ludzie są na nas wkurzeni!
- E tam daj to co było w jedynce i przestaną marudzić
- Ale, przecież to jest kontynuacja... mamy zrobić coś nowego a nie zżynać z pierwowzoru!
- Dobra zrób jak mówię. A i potem daj DLC z postaciami z pierwszej odsłony.

Beatiful landscapes

chciałem grze dać negatywną ocenę za zbyt słabą ocenę i praktycznie gwałcenie tolkienowskiego kanonu. Aczkolwiek pojawił się pewien przeciwnik, przez którego nie przespałem wiele nocy, praktycznie nie jadłem, a słysząc jego imię przechodził mnie dreszcz i padał na mnie blady cień. ZUKA ZARAZA. Cała przygoda z tym orkiem rozpoczęła się na początku gry, kiedy to wraz z innym Gondorczykami, broniliśmy Minas Itil. w ramach akcji partyzanckich polowałem na kapitanów i zabierałem ich oręż. Pewnego klepiąc kolejnego kapitana w imię chwały Gondoru, zaatakował mnie jego brat krwi. Był to ZUKA. Pierwszego kapitana już dokończyłem a potem... potem mnie trochę poniosło, gdyż w akcie agresji za przerwanie pojedynku, postanowiłem zabić zukę mieczem jego poległego brata..trupojadem. nie minęło chwili a zuka został wykończony przez truciznę. Przez następną część gry, kiedy to błąkałem się po mordorze podbijając kolejne twierdze bez żadnych przeszkód straciłem sens istnienia. Wszystko wydawało się za proste. Kiedy jednak wróciłem do Minas Ithil które przez magię czarnoksiężnika stało się Minas Morgul, w obozie wojennym orków spotkałem JEGO. ZUKA zaskoczył mnie gdyż kompletnie o nim zapomniałem, ale...ale on nie zapomniał mnie. Opowiedział mi o tym że w ramach zemsty pokaże mi jakie to uczucie kiedy jest się pozostawionym truciźnie. Wiedziałem że nie tylko nienawidzi mnie, ale też samego siebie. Było to spowodowane tym, iż nie mógł on zapomnieć dnia w którym zginął jego brat a on sam został otruty. W ramach tego przywdział on całe trujące wyposażenie, które gdy tylko go zatruje przypomina mu wstyd jaki odniósł tamtego dnia, przez co wpadał w szał i atakował o wiele bardziej agresywniej niż wcześnie. Pokonał mnie pierwszy raz, drugi, szósty. Każdego razu gdy go spotykam mówi o swojej truciźnie obsesyjnie, chociaż zmysłów nie postradał. Najstraszniejsze jest to, iż jest on tylko kapitanem, który może za mną powędrować za mną przez cały Mordor, byle by tylko znaleźć mnie i zemścić się kolejny raz.

Czy na prawdę trzeba o tym mówić?
NIE
cytując klasyka:"a szkoda ku**a gadać szkoda szczępić ryja"
dziękuje dobranoc

wikingowie. TA JEST 3<

można być prostytutką super gra : D