Czołem,
Dzisiaj wam przedstawie anonimowy wpis od blogowicza Pana B.

"To uczucie można porównać do zapachu wilgotnego, przyjemnego powietrza przed deszczem podczas lata. Ta chwila trwała godzinami mimo, że było to zaledwie kilka sekund. Zobaczyłem ją. Szła wzdłuż szkolnego korytarza, jej włosy powoli falowały, gdy stąpała swoimi pięknymi nogami po terenie szkoły. Poczułem mrowienie w mojej niewymiarowej względem twarzy brodzie, moje ręce zaczęły drżeć oraz nieopanowanie pocić. Moje nogi zamieniły się w watę cukrową. To była ona - Pani W. Od razu gdy ją zobaczyłem starałem się aby nasze oczy się ze sobą spotkały mimo tego, że mam zeza i uszkodzoną rogówkę. Jej oczy wyglądają jak dwa rubiny, w które można wpatrywać się latami. "To uczucie to coś więcej niż zauroczenie" - pomyślałem. Właśnie wtedy uświadomiłem sobie, że jestem zakochany i może trochę głodny. Zadzwonił dzwonek, na korytarzach były już pustki oraz sklepik był zamknięty, gdyż były to jedne z ostatnich zajęć lekcyjnych tego dnia. "Gdzie ona może mieć lekcje?" - pomyślałem kończąc jedzenie bochna chleba, który przygotowała mi mama na pierwsze, drugie oraz trzecie śniadanie. Myśląc o tym co mama ugotowała na obiad wszedłem na lekcję religii i wtedy zobaczyłem JĄ. "To niemożliwe" - powiedziałem do mojego kumpla z ławki. "Ale co?" - odrzekł. "To Pani W! Chodzi z nami na religię?" - zapytałem. "Tak, a co?" - odpowiedział zdziwiony. Automatycznie zawiesiłem na niej swój wzrok. Pobiegłem, a w zasadzie próbowałem pobiec, bo się zmęczyłem. Cały spocony dosiadłem się do jej ławki. Spojrzała się na mnie. Było widać uśmiech na jej twarzy. "Leci na mnie" - pomyślałem. Siedzieliśmy w trzeciej ławce od strony okna. Nauczyciel nie miał opcji zobaczyć co się dzieje w tym miejscu. W pewnym momencie otarliśmy się kolanami. "Oj, sorki" - powiedziała. Od razu się zarumieniłem i powiedziałem - "Stało się nic spoko nie". Spojrzała na mnie niezręcznie. "Cholera, ale jestem głupi" - pomyślałem. Jednocześnie zauważyłem, że moje spodnie zaczynają sie podnosić. Właśnie wtedy nauczycielka poprosiła mnie do tablicy. Niepewnie wstałem z krzesła i wyszedłem na środek klasy. Było widać jak cała klasa patrzy się na moje krocze i śmieje się pod nosem. To był najbardziej kompromitujący moment w moim życiu, zwłaszcza, że zauważyłem, że miłość mojego życia również się ze mnie śmieje. I wtedy nastąpiła moja przemowa. "Słuchajcie koleżanki i koledzy. Czy gdybyście byli na moim miejscu miło by wam było jakby każdy się z was śmiał? Szanujcie bliźniego jak siebie samego. Skoro już zwróciłem waszą uwagę chciałbym coś przekazać jednej osobie. Pani W - kocham cię, jestem twoim adoratorem odkąd pierwszy raz cię zobaczyłem. Chciałbym stworzyć z tobą wspaniały związek, mieć dzieci, kupić dom - stąd moje pytanie - czy ty też tego chcesz?" Właśnie wtedy Pani W wstała i stanęła na ławce. "Tak! Panie B, podejdz" - powiedziała. Po wypowiedzeniu tych słów, ze wzwodem, który trwa od momentu kiedy się zaczął podszedłem do niej i namiętnie się pocałowaliśmy. Ten moment trwał wieczność, tak samo jak wieczność, którą chce spędzieć z moją nową dziewczyną. Opadł mi wzwód w momencie, w którym się obudziłem w karetce podpięty do kroplówki. Ratownik mi powiedział, że zemdlałem w szkole przed salą od religii. Uświadomiłem sobie, że wydarzenia, które się działy po tym jak zobaczyłem ją w sali, w której mam lekcje były tylko w mojej głowie. Następnego dnia postanowiłem się powiesić, stwierdziłem, że moje życie w takim wypadku nie ma żadnego sensu. Niestety - lina się zerwała wraz z sufitem - przeżyłem. W taki właśnie sposób kolejne dni mijają w świadomości, że Pani W nigdy nie będzie miłością mojego życia."

Co myślicie o tym wpisie? Podzielcie się opinią w komentarzach. Proszę nie hejtować anonimowego blogowicza, ponieważ każdemu taka sytuacj