Exegi monumentum aere perennius

Wy­bu­do­wa­łem po­mnik trwal­szy niż ze spi­żu
strze­la­ją­cy nad ogrom kró­lew­skich pi­ra­mid
nie na­ru­szą go desz­cze gry­zą­ce nie zbu­rzy
osza­la­ły Akwi­lon oszczę­dzi go na­wet

łań­cuch lat nie­zli­czo­nych i mi­ja­nie wie­ków
Nie wszy­stek umrę wiem że unik­nie po­grze­bu
cząst­ka nie byle jaka i ro­sną­cy w sła­wę
po­tąd będę wciąż mło­dy po­kąd na Ka­pi­tol

ma wstę­po­wać z mil­czą­cą we­stal­ką pon­ti­feks
I niech mó­wią że stam­tąd gdzie Au­fi­dus hu­czy
z tego kra­ju gdzie grun­tom brak wody gdzie Dau­nus
rzą­dził lu­dem ru­basz­nym ja z ni­zin wy­ro­sły

pierw­szy do­pro­wa­dzi­łem nurt eol­skiej pie­śni
od Ita­lów prze­biw­szy naj­pew­niej­szą dro­gę
Bądź dum­na z mo­ich za­sług i del­fic­kim lau­rem
Mel­po­me­no ła­ska­wie opleć moje wło­sy