1- Giriş
2- Diğer Soulsborne oyunlarına benziyor mu?
3- Mekanikler
4- Elden Ring Evreninin Hikayesinin Anlatılış ve Sunuş Biçimi
5- Açık Dünya ve Tekrar Etme Mevzusu
6- Son Söz


Bu incelemede, basit rehber tarzı veya oyunun içeriğine dair spoiler veya "spoilerimsi" şeyler yok, içeriğine dair her şeyini kendiniz keşfetmenizi önerdiğimden hiç bahsetmeyeceğim.
Öncelikle, ben bu türün bir hayranıyım ve çok seviyorum. Bu oyunu seveceğime de emin gibiydim, yanılmadım. O klasik "toxic souls fanı" tiplemesinden de olmasam da bu oyun türünün bir özelliği olarak da halen kolay modu olmaması vs. gerektiğini düşünenlerdenim. Neyse ki, her şeyin kararında ve suyunda yapıldığını düşünüyorum.

Aklıma ilk gelen soru, "Diğer Soulsborne oyunlarına benziyor mu?" olurdu. Evet, bu resmen bir "Open World Dark Souls". From Software zaten hali hazırda tutmuş, bana göre mükemmel (bu popülerliğe göre çoğunluğa öyle gibi) bir formüle küçük veya büyük hiç sırıtmayan ekstra özellikler ekleyerek yeni bir oyun sunmuş önümüze. 140 saate yakın bir sürede bu oyunu "platinlediğimde" yani bütün başarımlarını aldığımda "Ya, şunu da neden yaptınız ki, şunu niye koydunuz ki." dediğim çok az şey var. Ve, evet ne kadar şaşırtıcı olsa da oyun zor...


Elden Ring, klasik "Soulsborne" mekaniklerine sahip diyebiliriz. Yani, karakterimizin tamamen bizim kontrolümüzde olduğu ve olayın genel olarak zamanında dodge atarak doğru zamanda vurmak olduğu bir oyun kısaca. Ve inanın bana, türe aşina değilseniz bu hiç kolay bir şey değil maalesef.
Oyuna diğer bütün "Soulsborne"lardan farklı olarak zıplama mekaniği getirilmiş. Bunu ben şahsi olarak neredeyse hiç dövüşlerde kullanmasamda keşife bir hayli yedirilmiş diyebilirim. Animasyonu bana göre bir tık sönük kalsa da sonradan çok çok alıştım ve daha sonra Dark Souls oynamak için girdiğimde zıplamayı aramadım desem yalan olmaz. O derece işlemiş kanıma.
Diğer "Soulsborne"lara göre eklenen en güzel özellik: en iyi yoldaşımız bineğimiz Torrent! Evet, bu oyunda keşif'i bu at öküz karışımı ilginç bir hayvanla yapıyoruz. Kontrolü bazen bazı yerlerde salak salak düşmeme sebep olsa da, genel olarak yağ gibi akan güzel bir kontrole sahip. Ekstradan at üzerinde dövüşmek ve menzilli büyü veya ok atmak da mümkün. Bana göre atla dövüşmek bi tık sönük kalsa da, alışınca büyük kocaman düşmanları atla kesmek keyif vermedi de değil.
Ve, Elden Ring'e kadar asla gelmeyeceğini düşündüğümüz şey: Harita. Bu oyun çıkmadan önce oyunda harita olduğunu bilmek bana biraz sıkıntı veriyordu açıkcası. Çünkü ben bu oyunda keşif yaparken her deliğe etrafı inceleyerek bakıp çıkmayı, yeri geldiğinde de kaybolmayı aşırı sevenlerden biriyim. Oyunda bir yerlerde harita olduğu zaman ister istemez kendimi haritadan alamıyorum ben. Sürekli haritaya bakıyorum. Üstüne üstün, bu harita mantığının az önce anlattığım keşif hissiyatını büyük oranda zedeleyeceğini düşünenlerdendim. Ama... Yanılmışım. Harita sadece ilerleyebilmek veya bir mekan keşfedebilmek için nereye gitmeniz gerektiğini gösteriyor. Herhangi bir büyük ana mekana veya kapalı bir mekana girdiğiniz anda oyun bir klasik "Soulsborne"dan farksızlaşıyor açıkcası. Adamlar bunu mükemmel bir şekilde yedirmiş oyuna, hayran kaldım gerçekten. Dizaynı da çok hoşuma gitti. Haritada renkli renkli kocaman körmüşüz gibi gözümüze sokulan imleçler yerine; küçük küçük ayrıntılara, çıkıntılara vesaire dikkat ederek "Burada bir şey var galiba, gideyim bir bakayım." hissiyatıyla keşfediyorsunuz. Zaten oyun, bunun için kendiniz ekleyebileceğiniz çeşitli farklı farklı kişisel imleçler eklemiş oyuna. Bence bu hissiyat; işe ekstra bir renk, ekstra bir keyif katıyor.


Eğer, diğer "Soulsborne"ları azıcık bile ucundan nasıl olduğunu biliyorsanız, hikaye konusunda hiçbir fark yok. Bu oyun serisi hiçbir zaman bize hikayeyi gözmek için çabalamaz, siz ararsınız. İlginizi çeken şeylere, ilginizi çekiyorsa bakarsınız. Hikaye, her zaman NPC'lerin konuşmalarında, yer isimlerinde, silah - büyü - eşya açıklamalarında genel olarak puzzle parçaları gibi verilir, sizin bunu kendi kafanızda birleştirmeniz gerekir. Veya benim gibi üşendiyseniz internette çok güzel Türkçe veya yabancı kaynaklardan izleyebilir, okuyabilirsiniz. Ayrıca, aynı diğer "Soulsborne"larda olduğu gibi pek sinematik anlatım gözlenmiyor. Sadece ciddi bosslarda ve ciddi olaylarda sinematik giriyor. Günümüz klasik 2 dakikada bir sinematik giren oyunların aksine bu oyun öyle değil.


Açık dünya konusunda gerçekten kocaman olmasından başlamak istiyorum. Yüzölçüm olarak diğer oyunlara göre nasıl olduğuna bakmadım fakat bana gerçekten devasa hissettirdiğini söyleyebilirim.
Diğer bir olay da, canlılık konusu. Açık dünyanın canlılığı açısından neyi kastettiğinize göre değişir. Sadece oradan oraya yürüyen boş NPC'lerle dolu kalabalık bir dünya şekili çizmiyor bu oyun. Haritaya konulan her bir şey ve NPC'ler özenle serpiştirilmiş ve bir amaç uğruna konulmuş. Hiçbir şey boşuna değil. Zaten bunu oynarken dibine kadar hissedeceğinize eminim.
Şimdi, tekrar etme mevzusuna gelelim. Bana göre devasa bir haritası olduğundan dolayı zaten hiç tekrar etmeyen bir yapı kurulmaya kalkılsa, ya bir 5 yıl daha beklerdik, ya da bomboş cansız bir dünyası olurdu diye düşünüyorum. Oyun, ana mekanlar ve ana bosslar bakımından neredeyse sıfır tekrar etse de, birbirinin neredeyse klonu çok yan mekan ve birbirinin aynısı yan bosslardan defalarca gördüm desem yalan olmaz. Evet, oyun tekrar ediyor ama neye göre? Hikayenin ilerleyiş bakımından neredeyse sıfır tekrar var ve ilerlemek için bu yan mekanları yapmak zorunda değilsiniz açıkcası. Ben yan mekanların %60-%70 kadarını atlayarak ilk oynayışımda rahatça bitirdim. İkinci oynayışımda oyunun bütün başarımlarını almak ve yüzde yüzlemek adına bir karakter açtığımda bütün yan mekanlara gittim, bitirdim komple. Tekrar ediyor ne yazık ki fakat dediğim gibi, zannımca bu mekanları hiç yapmadan bile ilerleyebilirsiniz fakat seriye hiç aşina değilseniz biraz zorlanmanız olası. Yine de, bence eğlenceli yani, neden gidip bakmayasınız ki, onca para vermişiz :D


Ben bu oyunu zaten çok bekliyordum ve hiç hayal kırıldığına uğramadım, bayıldım. Hiç souls oynamadan bu oyunu seven arkadaşlarım da oldu. Oynayın, oynatın kesinlikle.
İncelemeyi oyuna ilk başladığımda onlarca defa öle öle lafını bana ezberleten Margit abimizin lafıyla bitireyim.
"Put these foolish ambitions to rest."