Análises recentes de Renebey.com

Bulgarların gurur duyması gerek bu firmayla. Adamların kötü oyunu yok. Omerta City of Gangsters, Tropico serisi, Jagged Alliance 3. Elleri neye değdiyse harika sonuçlar ortaya çıkmış. Oyun dünyası için çok değerli altın gibi bir şirket bu şirket, veteran oyuncular not alsınlar Haemimont Games'i. Her yaptıkları oyunda sarf ettikleri özeni görebiliyorum. Her oyunları beni uzun saatler bağlıyor. Bir ADHD li olarak hiperfokuslanıyorum her oyunlarında.

Stranded Alien Down'a gelecek olursak eğer; Üs inşası, ekip yönetimi, kaynak yönetimi temelli strateji oyunlarını seviyorsanız sizi bağımlısı yapacaktır. 90 saat oynadım, henüz Crash Landing senaryosunu yeni bitirdim. Oyunu tamamen bitirdikten sonra detaylı bir incelemeyi bloğuma ekleyeceğim, o zamana kadar bu tavsiye yorumu burada dursun.

Oyunu geçmişte uzun saatler oynadım. Yapımcıya destek olmak için satın aldım. Fly Anvil çok güzel flash oyunlar yapardı zamanında. Kalitesini bu oyunda da göstermiş. Peki bu oyunu ilgi çekici ve kaliteli yapan nedir ? Türüne ve benzerlerine göre Çok detaylı micro management ögesi olması, hem karakter gelişimi hem base yönetimi hem de Tower Defans mekaniklerini bir arada sunuyor olması. Bu tarz oyunlarda genelde yapımcıların tercih etmediği bir şey var ki o da açılış sinematiği olması :) basit bir detay gibi görülebilir ama bu skalada ki oyunların hemen hepsinde sinematik olmaz, buna zaman ayırmazlar. Oyunun hikayesine ve neden iyi bir oyun olduğuna geniş geniş değindiğim daha detaylı bir yazıyı bloğuma ekledim, aşağıda linkte bırakıyorum merak edenler için ;

https://renebey.com/decision-red-daze-inceleme/

Yapımcıya destek olmak için aldım. Yıllar önce Armorgames de onlarca saat harcadığım bir oyun monster's den. Aldım ve Steam'de yorum yapayım diye oyunu kurdum bir bakıp çıkayım dedim, Gözlerimin ağrısıyla başından kalktığımda 10 saat falan olmuştu sanırım. İşte böyle bir oyun Monsters Den. Dungeon Crawler Sandbox diyebiliriz tarzına. Hayatımda Deck oyunu yani kart oyunu dediğimiz tarzı sevmemiş ve oynamamış bir oyuncuyum. Bu oyun o konsepte en yakın ama beni kendisine deli gibi bağlayan tek oyun oldu. Öyle dengeli-kusursuz yazmışlar ki oyunu, karakterlerin skillerini dağıtırken, zırhlarını ve silahlarını seçerken tane tane özenle hareket ediyorsunuz. Yıllar sonra da olsa yapımcıya katkıda bulunmuş olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Teşekkürler Daniel Stradwick !

Güzel oyun fakat bir süre sonra tekrar ediyor kendisini. Kurgusu güzel olmuş, detaylar hoş. Benim gibi her yükseltmeyi alayım her şey tam olsun diye uzun uzun oynarsanız, bir saldırıda emek emek geliştirdiğiniz ekip üyeleri gemiye binen 3-5 uzaylının verdiği hasar yüzünden ölünce çılgına dönüyorsunuz. Tekrar sıfırdan yeni ekip üyesi aldığınız an ekiple olan bağınız kopuyor. O andan sonra anlıyorsunuz ki ekip üyeleriyle fazla bağ kurmanın, geliştirmenin oyun mekaniğinde yeri yok çünkü kolay ölüyorlar. 3 Uzaylı giriyor gemiye göktaşı fırtınasının ortasında, gemi hasar almış, oksijen sistemi hasar almış, gemide her yerde yangınlar çıkmış, dışarıda düşman gemileri ateş ediyor, hangi birine koşayım derken bakmışsınız ekibin yarısı ölmüş. Bazen komple gemiyi de kaybediyorsunuz. Oyun baya ilerlemiş, düşmanlar zorlaşmış, görevler zorlaşmış, yeni başlar gibi tecrübesiz bir ekip ve updateleri kaybolmuş mekikle oyuna dönüyorsunuz. Bu detaylar çok güzel fakat elinizde tüm bu problemleri çözecek ekip üyeniz yok. Zaten hepsi turretların başında oluyor. Hangisini koltuğundan alsanız içerideki sorunlara müdahale etmeye çalışsanız gemi başka bir yönden zayıflıyor, ateş gücü, zırh vb. Bu açmaz başlarda hissedilmiyor düşman zayıfken, fakat oyunda ilerledikçe ve zorlu düşmanlar ve görevler çıktıkça her şeye yetişememek normal zorlukta bile bir çözümsüzlük halini alıyor. Detaylar güzel fakat böylesine çok girdi olan bir oyun için yönettiğiniz Crew sayısı bana göre yeterli değil.

Zombi konulu FPS ler arasında ilk 3 e koyarım ben şahsen. Dying Light ile kıyaslayanlar olmuş fakat bence ikisi de oyuncuya farklı duygular yaşatan yapımlar. Dying Light da özellikle "Platform" mekaniği çok öne çıkıyor, atlayıp zıplamak oldukça kolay ve keyifli. Dead Island bu anlamda çok daha kısıtlı bir oynanış ortaya koyuyor fakat vuruş hissi olsun silah çeşitliliği olsun dying light ile kapışır. Özellikle early game de 3 tanesini devirmek için bile deli gibi mücadele etmeniz gerekiyor. Bol bol ölüyorsunuz başlarda. Platform mekaniği kısıtlı olduğu içinde yani öyle her yere zıplayıp çıkamadığınız için de kaçınmak kaçmak dying ligt'da ki gibi kolay değil.

Dying Light'dan bu oyuna geçerseniz başlarda deli gibi "tırmanma" mekaniği arıyorsunuz biraz afallıyorsunuz. Ranged silahlarla AIM almak çok zor yalnız, oyun sizi bir şekilde hand to hand combat a zorluyor diyebiliriz. Bütün ekonominin paraya endeksli olması da oyuncuyu sürekli olarak scavenging yapmaya itiyor, fellik fellik ölü zombilerden banknot topluyorsunuz. Yıllar oldu oynayalı fakat ücretsiz verilince tekrar yükleyip bir nostalji yapmak istedim. Zombilerin AI si biraz yılına göre kötü tabi. Ama bu çok aksiyon oyunlarına aşina olmayanlar için bir avantaj çünkü zaten zor bir oyun, çok akıllı bir AI olsa bu sefer nefes aldırmazdı.

Zombilerin bulunduğunuz bölgede olmadık yerlerden siz geldikten sonra, sonradan spawnlanması bana biraz mantıksız geldi. Yeni bir bölgeye girdiğinizde o an gördüğünüz zombiler eğer ses yapmazsanız o kadar olmalı, fakat tam hepsi bitti derken kenardan köşeden spawnlanıyorlar spawn mekaniğini bu anlamda gerçekçi bulmadım.

Özellikle Early Game de "Thug" denilen yarma zombileri fazla bufflamışlar, oyun sonu canavarı gibi vur vur ölmüyorlar.

Zombi FPS oyunu seviyorsanız kütüphanenizde bulunsun. yapım yılı itibariyle de yüksek beklentiye girmeyin.

Mısdıva önerdi diye yükledim de çok sarmadı. Tabi tamamen modsuz haline yapıyorum bu yorumu. Botlarla PVE oynayayım dedim, ekip olarak ilerleyip belirli yerleri tutmaya çalışıyor iki takımda. Benim için PVE ve Senaryo görevleri önemliydi onlarda oyalandım biraz. Botların ilk hedefi siz oluyorsunuz, örneğin 5 kişi çatışmaya girdiniz yanınızda 4 bot ekip arkadaşınız var, karşı takım botları full size sıkıyor. Oyunun mod desteği genişmiş, modlarla çok farklı şeyler yapılabilecek bir yapısı var gibi görünüyor. Ücretsiz bir oyuna göre bu kadar zengin mod desteği ve unreal engine altyapısıyla ortaya güzel şeyler çıkıyordur.

Saatlerim var burada yazan satın aldıktan sonraki sürem önce onu belirteyim. Surviving temasını seviyorsanız piyasadaki üst segment diyebileceğimiz oyunların arasına rahat girer. Bu incelemeyi yazarken 20 dolar fiyatı vardı o paraya almazdım onu söyleyeyim. Unity ile yapılmış sanırım ve bunu oyunda bariz hissediyorsunuz. Oyunun survival hissi gayet yeterli. Buna ek olarak ıssız bir yalnızlık hissini de yaşatıyor size çünkü genel itibariyle muadili hayatta kalma oyunlarına göre çok daha kısıtlı bir ortamdasınız. Yürüdüğünüz kara parçaları bile sınırlı küçük adalardan oluşuyor ve bu kara parçalarında öyle çok çeşitli bir bitki ve toprak örtüsü yok.

Forest, Green Hell gibi benzerlerine kıyasla işin senaryo kısmı neredeyse yok Stranded Deep'de. Hikaye adına oyun içinde geçiş veya ilerlemeler de bulunmuyor. Rastgele scavenging yapa yapa keşfediyorsunuz ve keşfettikçe yeni bir şeyler üretiyorsunuz, bu üretim ve keşif döngüsü sonucu da yeterli ekipman ve kaynağa ulaşınca doğru yerleri keşfedince, adalardan oluşan bu bölgeden kurtulup oyunu bitiriyorsunuz.

Forest da senaryo vardı ve mağara konsepti sizin keşif duygunuzu beslerken hikayenin sonucuna ulaşma isteğiniz de sizi oyunda tutuyordu. Green Hell'de haritalardaki bölümler arası, senaryoya bağlı kısıtlama ve geçişler vardı. Hikayeyi öğrendikçe harita açılıyordu ve bu harita Amazon ormanları olduğu için bir hayli geniş ve büyük bir habitat sunuyordu size. Öte yandan saydığım oyunlarda oyunun zorluğuna göre yaşadığınız bölgeye saldıran yerliler gibi unsurlar sizi sürekli tetikle olmaya itiyordu.

Stranded Deep bu anlamda çabuk sıkılabileceğiniz bir ortam sunuyor çünkü adaların hepsi birbirinin neredeyse aynısı. Su altını saymazsak, su üstünde karşılaşacağınız tehlikeler de bir o kadar kısıtlı ve az, bir kaç çeşit hayvan bulunuyor sadece. Subnautica' nın verdiği su altı merakını Stranded Deep'de ben yaşamadım şahsen. Özellikle köpekbalıklarına karşı early game de ki savunmasızlığınız late game de sizi zorunlu crafting ve keşif işleri olmadıktan sonra sudan tamamen izole olmaya alıştırıyor bu da su altı keşfi motivasyonunuzu biraz öldürüyor. Cast Away'de ki Chuck gibi, yeterli yiyecek ve içeçeği temin edecek düzeneği kurduktan sonra ölene kadar hiç bir aksiyon görmeden Wilson isimli hayali arkadaşınız voleybol topuyla yaşayabilirsiniz Stranded Deep de. Kimse de gelip sen ne yapıyorsun burada demez.

Sonuç olarak, adada hayatta kalma ve Chuck Noland'ın yalnızlığını hissettirme işini çok iyi başarmış fakat çeşitlilik ve oyuncuda merak unsurunu koruma konusunda arada kalmış bir yapım Stranded Deep. Tabi şunu da belirtmem lazım, denizde, ufacık plastik botla adadan adaya giderken alttan bota vuran köpekbalıklarının yaşattığı gerilimi muadili hiç bir oyunda yaşamamıştım.

Hani bir dönem patlayıp sonra alışıldık bir tür haline gelen "cinematik adventure" dediğimiz tarz oyunlar var. story driven denilen hani şu walking dead in çok popüler olmasından sonra episode episode yapıp sattılar size. İşte bu oyun o oyun türünün yani story driven cinematic adventure'ın bir anlamda atası sayılır. Ve günümüzün bir çok story driven sinematik adventure oyununa da içeriğiyle, senaryosuyla taş çıkarır onca yıla rağmen. Tabi, aksiyon sahnelerinde deli gibi tuşlara basmaktan bir süre sonra parmaklarınız sızlayabilir ona hazır olun.

Türü açısından düşünürsek alternatifi olmayan bir oyun. Tycoon oyun çok fakat aralarında hayvanlarla ilgili olan ve "görece" detaylı olan çok az oyun var biliyorsunuz. Uzun soluklu bir oyun olmadı bende. Özellikle park tasarlama kısmı gereksiz zorlaştırılmış. Yani sanki her detayın oyunun dünyası tarafından algılandığı fark edildiği gibi bir hava vermişler fakat öyle bir şey yok. Management kısmı veteran oyuncular için basit ve hemen kavranabilir temel mekaniklerden oluşuyor. Detaylıymış gibi tanıtıyorlar ona ayar oluyorum. Sanki bu tarz oyunların kitlesi hep 13-16 yaşmış gibi "bir duvarı bile zor örüyorsun bir yığın detayı var" falan diyorlar. Evet bir habitat yaparken duvar örmeyi işkenceye çevirmişler fakat bu detayından değil oyunun inşa mekaniğinin tasarımının karmaşıklığından ileri geliyor, çok daha basit yapabilecekken karman çorman ve oyunun ilerleyişi içerisinde hiç bir etkisi olmayan detaylar eklemişler. Bu da sizi hayvanlarla ilgilenen hayvanat bahçesi yöneticisinden çok yandaş müteahhit e dönüştürüyor.

Animasyon fakiri günümüz tüm oyunlarında olduğu gibi. Çocuğunuz varsa alın, ben onu da almazdım gerçi. Nasıl anlatacağım çocuğa oyunu, biz hayvanları doğal yaşam alanlarından koparıp hapsediyoruz sonra parayla insanlara izletiyoruz, yaşlanınca da para etmeyeceği için doğaya geri salıyoruz, bu da onun oyunu, al hepsini kafeslere tık mı diyeceğim. Türü seven yetişkin gamerlara da çok önermiyorum. Management değil de kalıp ustalığı, demircilik, duvar ustalığı, mimari, inşa-tasarım seviyorum diyorsanız öneriyorum, bir yığın deliye denk geldim oturup günlerce uğraşıp kendi hayvanat bahçelerini tasarlamışlar.

Yorumlar, videolar ve indirimden gaza gelip almış bulundum. Call to Arms ve Call to Arms Gates of Hell varsa kütüphanenizde tamamen gereksiz bir oyun, onlardan iyi veya kötü olduğundan değil bildiğin aynısı. Haritaların kaplamaları 480p çözünürlükle göz kanatıyor yapıldığı yıl itibariyle, oyundaki araçlar haritada süzülür gibi hareket ediyor yine yapıldığı yıldan dolayı olsa gerek. Bunun gibi bir kaç olumsuz detay dışında hiç bir farkları yok. Hatta askerlerin animasyonlarını neredeyse 7 sene sonra yaptıkları Gates of Hell'e ve Call to Arms'a aynen geliştirmeden koymuşlar. İnsan bu oyunu oynayınca, şirketin 7-8 senedir elindeki bu potansiyel tasarımın üzerine, adını Call to Arms yapmak ve her şeye ek DLC çıkarıp satmak dışında bir şey koymadığını da fark ediyor.

3. görüş açısından açısından oynama sistemide Gates of Hell ile aynı. Call to Arms modern savaş dönemi biliyorsunuz orada "Advanced Third Person" diye bir şey eklemişlerdi, oyun tamamen seçtiğiniz birimin üzerinden FPS ye dönüyordu, örneğin, tank kullanıyorsanız içinden görüyordunuz veya askeri birim seçerseniz yine onun gözünden oynuyordunuz. O şekilde oynamaya alıştıktan sonra Gates of Hell ve bu oyundaki üçünçü şahıs oynanış çok tat vermiyor yavan kalıyor. Anlamadığım şey, Men of War bu motoru denedikleri herhalde ilk oyun, bundan sonra aynı motor ve mekaniklerle Call to Arms'ı çıkarmışlar ve ona Advanced third person'ı eklemişler. Fakat en yeni çıkardıkları Gates of Hell'e yine eski üçüncü şahıs açısını eklemişler. Aslında bu tarz strateji oyunlarının geleceği bu mekaniğin üzerine inşa edilmeli. FPS ile TPS kamera açısını en sağlıklı ve işlevsel şekilde birleştirebilmek bu tarz "dönemi anlatan" savaş strateji oyunlarının kitlesini fazlasıyla arttırır.

Campaing görevleri birbirinin aynısı ve tıpkı Call to Arms ve Gates of Hell de olduğu gibi ne bir sinematik yapmışlar ne de detaylı tasarlamışlar. dümdüz oyuna başlayıp bölgeleri ala ala ilerleyip bitiriyorsunuz. Japonya da olsanız USA de olsanız aynı görevleri vermiş. Campainglerde senaryolar içinde verdiği ek görevler bile her millet için aynı. Tankı kurtar görevini japonya da yapıyor USA de yapıyor. Kısacası campaingler anca oyun öğretir, tarihsel bir hikayesi yok ve oyuncuyla birlikler veya görev arasında bir bağ kurdurma amacı taşımıyor. Gates of Hell yapıldığı yıl itibariyle buna biraz daha eğilmiş ama temelinde bu şirketin campaing görevi yapma tarzı aynı, sinematik yok, hikaye yok. Bunu COH ile kıyaslayarak söylüyorum. COH Oynayanlar bilirleri Company of Heroes bu oyun motoruna göre daha çok aksiyon ve çok birim basmaya odaklı da olsa adamların sinematikleri olsun, hikayesi olsun campaing görevi yapmada üstüne tanımıyorum.

Gates of Hell'de ki kanser eden "repair" mekaniği burada da aynı fakat çok daha hızlı ve sıkıntısız çalışıyor.
Haritalar tıpkı Call to Arms ve Gates of Hell'de olduğu gibi oyuncunun tamamen dezavantajına göre tasarlanmış, eğim ve yükseltiler çarpışmaların belirli yerlerde yoğunlaşmasına neden oluyor haritada dağılamıyor veya farklı stratejiler geliştiremiyorsunuz, özellikle defansif oynanamasın sürekli aksiyon olsun ve çarpışmalar üslerde yoğunlaşsın mantığıyla tasarlanmış oldukları Men of War 2'de de bariz bir şekilde fark ediliyor.

Sonuç olarak, eğer kütüphanenizde Gates of Hell varsa almanızı önermiyorum. Gates of Hell bu oyunun daha makyajlanmış ve grafiksel açıdan iyileştirilmiş hali diyebiliriz. Gates of hell yoksa veya daha pahalıysa alabilirsiniz çünkü hem bu oyunda bir çok ülke açık geliyor hem şirket, Gates of Hell'de grafik dışında, animasyon ve mekanik yani oynanış anlamında oyunda fark edilir bir geliştirme ve düzenleme zaten yapmamış.