"I ONCE CRIED BECAUSE I HAD NO SHOES TO PLAY FOOTBALL WITH MY FRIENDS, BUT ONE DAY I SAW A MAN WITH NO FEET, THAT DAY I REALIZED HOW RICH I AM." - Zinédine Zidane


Kiedy byłem dzieckiem, mama nazwała mnie na cześć wielkiego bohatera Wojny Secesyjnej – generała Nathana Bedforda Forresta. Mówiła, że jesteśmy z nim spokrewnieni. Był założycielem pewnego klubu, zwanego Ku Klux Klanem. Wszyscy przebierali się w peleryny i prześcieradła i zachowywali się jak zgraja duchów czy coś takiego. Nawet swoje konie przykrywali prześcieradłami. W każdym razie, tak dostałem swoje imię. Imię Forrest miało mi przypominać, że czasami robimy rzeczy, które nie mają sensu.

Wiem, że mnie szukasz
Wiem, że podglądasz mnie
Za żaden skarb
nigdy nie przyznasz się
choć, wiesz, mogłabyś mieć
To czego chcesz
Wiesz, że cię widzę
Śledzę twój każdy ruch
spokojnie czekam tu
Nie ruszę się na krok
Bo wiem, nim wrócisz tu
Nie minie dzień
Powtarzasz
Nie, to nie ma szans
Nie, to nie ma szans
Nie, to nie ma szans
Nie, to nie ma szans
Skąd wiesz, może raz
Sprawdź
Wiesz, że mam rację
Czekam na jakiś błąd
Czekam aż drgnie
Ta niewzurszona twarz
Daj znak żebym przed snem
Miał czym karmić się