ZygfrydQ tarafından yazılan son incelemeler

Świat Heretic wzbogacony o klimat z Blood, a całość zdaje się na silniku Duke Nukem 3D.
Czy shooter może być bardziej boomer?
Co ciekawe, tytułowa nekromancja jest mniej ciekawym aspektem gry, niż możliwość transformacji w przeciwników.
Na minus mapy wymagające regularnego backtrackingu, czasem łatwo się zgubić.
Ogółem gra mi się podoba, tylko z jakiegoś powodu... nie wciąga :(

Durne zachowanie i teksty npc, beznadziejne wybory fabularne i podejście protagonisty od którego dostawałem mdłości.
Daleko nie ugrałem, straszny syf.

Dość prosta gra w różne 'zabawy samochodowe' o raczej umownej fizyce i nieistniejącym modelu zniszczeń.
Kilka prostych plansz, na których popylamy wybranym autkiem, zmierzając się z innymi graczami.
Gra jest type 'bezpiecznej kontynuacji' i po prostu oferuje więcej i lepiej wszystkiego tego samego, co było w dwójce - pojazdy, plansze, konkurencje, czołgi.
Również jak w przypadku dwójki, tak i Crash Drive 3 oferuje pełny cross-play z konsolami i telefonami, dzięki czemu prawie zawsze można znaleźć graczy do współnej zabawy (polecam też przed potencjalnym zakupem zainstalować sobie darmową wersję mobilną jako swoiste 'demo').
Na minus okazjonalne spotykanie oszustów, którzy śmigają, znikają i teleportują się po mapie, jednocześnie w zderzeniu zachowując się jak betonowy kloc. Przy okazji trafiamy też na nieco niesportowego zachowania, gdy inni gracze złośliwie blokują nam udział w zabawie, jednak mogą to być dobre warunki, by nasza latorośl obcowała z takim zachowaniem, nim trafi na 'prawdziwy' świat trolli i grifterów gier online.
Nabity czas gry w większości przez 8-latka, okazjonalnie pomagałem.

Nie oceniam gry, a sam remaster, gdyż jest to czysto techniczna robota. Nie ma tutaj chyba niczego więcej (i chyba też nic mniej) niżby oferował oryginał.

Przyznam, że na zakup zdecydowałem się głównie dlatego, że wersja Dosboxowa jakoś nigdy nie chciała ze mną współpracować. Wszelkie Doomy ze swoimi brutalnymi wersjami działają cacy, tylko Dark Forces nie.
Na szczęście tutaj nie uświadczyłem żadnych problemów - gra uruchamia się prawidłowo, działa płynnie, nie krzaczy czy nie wywala do pulpitu ani podczas regularnej zabawy ani podczas częstego alt-tabowania.

Właściwie jedynym minusem tego rematera (poza ceną, ale od czego są zniżki i bundle, bo 140zł to bardzo nieśmieszny żart) jest okazjonalnie przenikanie się tekstur. Nie jest to jednak bardzo częste, ani bardzo problematyczne.

Ps. Calak achievementowy to po prostu przejście kampanii.

Grafika, gameplay, styl wizualny i nawet niektóre dźwięki, tak bardzo przypominały mi Nuclear Throne, że aż sprawdziłem czy to nie jakiś wcześniejszy projekt studia.
Ale nie, "Night of the blood moon" to jakaś bieda podróba, która wyszła 4 lata później. Niestety porzuciłem dość szybko, obsługa jest jakaś drewniana, a hitboxy cokolwiek dziwne. Gra ma jakiś swój pomysł na siebie, ale nie przedstawia go klarownie, a wykonana jest bardzo słabo.
Gra ma link do swojego wiki w menu głównym. Tylko, że gra nie ma swojej wiki. Za to zmienić głośność można tylko w menu głównym, ale nie w trakcie gry.
Podsumowując, wykonanie trochę żenua.

Na początku byłem w autentycznym szoku jak porządnie się zaczęło. Super klimacik, solidna grafika, tylko brakowało voice-actingu i niemalże ukryta perełka. Taki mix Amnesii z RE7.
Niestety po przejściu paru lokacji przekonałem się, dlaczego gra nie zyskała na popularności.
Niezgorsza grafika szybko zaczyna krztusić komputer, wyraźnie ładując i 'obsługując' modele, których gracz obecnie nie widzi. Bo nie wiem jak inaczej wyrazić spadki płynności poniżej 30fps przy RTX4080.
Gra w dość zdawkowy sposób prowadzi nas przez fabułę i lokacje, jednocześnie ograniczając się do bardzo rzadkich zapisów. Kilkukrotnie po wyłączeniu gry, musiałem powtarzać jej spory fragment. Niesamowicie męczące.
Walka okazała się niesamowicie drętwa i nudna, slow-motion po zabiciu KAŻDEGO przeciwnika, to jednak przesada.
Jak to mówią - dobre złego początki. Smutek, bo na początku naprawdę spodziewałem się spędzić z grą parę chwil grozy, gdyż wczesne lokacje napawały optymizmem.

Równie słabe co jedynka, dostałem za darmo, a i tak strata czasu. Przejście każdej mapy to co najmniej 8 osiągnięć, przejście całej gry i calak nie trwa nawet pół godziny.

Kolejna próba zrobienia Wipeout ale na PC.
Technicznie jest ok - gra jest ładna, działa płynnie, nie zawiesza się i nie wywala do pulpitu.
Niestety na tym zalety się kończą - model sterowania jest drętwy i niekonsystenty, a zamiana w grze klasycznych broni na bateryjki, których używamy naprzemiennie do turbo lub przeszkadzajek na mapie (ktoś jeszcze pamięta Split/Second?) nie została wykonana prawidłowo.
Grało się to trochę jak Star Wars: Racer (tylko, że to gra z '99).
Tylko dla fanów gatunku i ścigania się na dzielonym ekranie.

Bardzo przyjemny karciany bitewniak roguelike.
Trzy różne talie i cała masa ciekawych pomysłów (np. kart nie ulepszamy w standardowy sposób typu "+1" albo "ulepszona wersja", a zamiast tego przyczepiamy do nich breloczki, które mają różnorakie efekty).
Gra oferuje też kilka różnych urozmaiceń dla end-game.

Jedna z tych lepszych karcianek, można ją śmiało postawić obok Slay the Spire i paru innych klasyków gatunku.

Ps. Wygląda uroczo, ale momentami jest trudna jak diabli.

Niską jakość gry usprawiedliwia chyba tylko równie niska cena... Ale i tak jest za drogo. Dałem się też zmylić tagami oczekując czegoś typu "point and click", a było to raczej "hidden object". Nie podobało mi się, w pewnym momencie miałem wrażenie że gra wykonała softlock i nawet poradniki nie pomagały.