Hellblade'in ilk oyunu hayatimda oynadigim en iyi oyunlardan biriydi. Ninja Theory'nin bendeki yerinin ayri olmasi bir yana hikayesi, kamera acilari, diyaloglari ve Iskandinav mitolojisini cercevelemesiyle beni benden alan bir yapisi vardi. Bir cogumuz gibi ikinci oyunu ben de uzun suredir bekliyordum. Duyuruldugunda istek listeme ekledim ve kendisi ile ilgili her haberi takip ettim. Hellblade II: Senua's Saga herkesin sevebilecegi bir oyun degil ama bana gore guzel bir oyun. Bir seyler soylemek gerek bu kadar derin bir hikaye barindiran oyunlar icin iyisiyle kotusuyle. Gelin kisaca bahsedeyim:

Hikaye: Biraz karsilastirarak anlatmak daha dogru olacaktir. Ilk oyunu oynarken sizofren bir karakterin karanliktan aydinliga olan hikayesini mitolojik etmenlerle bezenmis sekilde oynuyorduk. Bu da bize her sey acaba Senua'nin aklinda mi geciyor algisini yaratiyordu. Dis etmenlerin ve hikayenin Senua'nin oncesinde ya da mistik olarak Senua'ya disardan mudahale edecek sekilde kurgulanmasi bize olagan ve olaganustu arasinda inanmayi sectigimiz sekilde hikaye hattinda ilerlememizi soyluyordu.

2. Oyun ise bu yasananlardan siyrilarak tamamen olaganustu ogeleri olaganin/olanin sinirlari icine dahil ediyor. Gercek yan karakterler, Jotunheim'dan geldigine inanilan ve ciddi anlamda savastigimiz devler bunun bir kaniti. Bunu begenip begenmemek bize kalmis ama oyunun gerceklik algisi mistik bir yerden siradan bir cizgiye cekilmis. Hikaye hatti boyunca da Senua'nin kendini karanliktan cikardigini ve baskalarini var olan kotulugun icinden cikarmak icin liderlik edebilecegi seviyeye geldigini goruyoruz. Bu karakter atlamasi ile hikaye hattinin tekduzeligi cakisiyor desek yanlis olmaz.

Dizayn

• Karakter Dizayn
  Karakterden bahsetmisken ilk oyunun icindeki tek ana karakter Senua'ydi burada hikayeye ve karakterin gelisimine yon veren 3 temel yan karakter var: Savasci bir ogul, Thórgestr - Bilge ve yol gosterici, Fargrimr - Lider ve kalan umudun simgesi Ástríor. Bunlarin her biriyle aslinda bir bolumu bitirerek bulusuyoruz. Hikaye hattinin icine yerlesmelerini begensem de karakter derinliklerini ve hikayede karsimiza cikis noktalarini hic begenmedim. Ornek vermek gerekirse bir bilgenin konusmalarini dinlemek icin oyun bende heyecan uyandirmali ya da umudu simgeleyen ve kendi insanlarini korumak isteyen biri bana savasmak icin amac verebilmeli. Bunlarin hic biriniz hissetmedim malesef. Bu karakterler var olduklari kabi ♥♥♥ iyi dolduramamislar. Verilmek istenen mesajdan uzakta kendi dertlerinin pencesinde ve atil kalmislar.
  
  
• Level Dizayn
  Bir ada ama oyle bir ada ki gozlerinizi alamayacaginiz sekilde 3d calisilmis. Magaralar, daglar, denizler - renkler, tonlar ve dahasi fazlasiyla guzel yapilmis ama ne eksik ? Etkilesim! Yani oyuna hayran olmaniz 15-30sn oyunu oynamaniz gereken max sure 7-8 saat. Dogal olarak ici bos bi cumbus yaratmislar, bi hayran olup ciksak sikinti yok ama durum oyle degil iste.
  
  
• Müzikler ve Seslendirme
  Bu kadar derin bir mesaji vermek isteyen oyunun en azindan bir bransta bunu tamamen yapabilmesini dilerdim nitekim Hellblade 1'deki o guzel calismayi 2. oyuna tasiyamamislar. Muzikler bu tarz atmosferin super derecede onemli oldugu oyunlarda daha da onemli hale geliyor. Oyunun sonundaki tek sarki disinda oyuna sizi baglayacak bir muzik goremiyorum. Aurora - Animal Soul sarkisi gercekten harika bir sarki olmus. Yine de ilk oyundaki VNV Nation - Illusion sarkisi kadar bende iz birakamadi.
  
  --> Aurora - Animal Soul: https://open.spotify.com/track/17eWg9cwEB76Bt4KnjNpMe?si=0b33e2faa15a4249
  -->VNV Nation - Illusion: https://open.spotify.com/track/273tTmuqkEXRpYdFKx9iKm?si=7ac8b945c34b412d

Oynanış
- Lineer bir oynanisi ve kolay bir kontrol semasi var. Fazlasiyla basit ama soyle bir durum var. Oyun bir sure sonra size bir yurume similasyonu hissiyati veriyor ve tamam guzel bir level dizayn yapmissiniz da bu taktir etmenin otesinde ego masturbasyonuna donuyor dedirtiyor. Dogal olarak oynanisin basitligi, oyunun cesitligini ve hikayenin etkisinin artirmiyor.

- Oyundaki artistik temaya gereginden fazla bel baglandigi icin ilk oyundaki dusuk seviyeli aksiyon daha da basite indirgenmis. En azindan arkadan gelen rakipleri biraksaydiniz dedim bir kac kez.

- Adanin farkli yerlerinde farkli sekilde karsiniza cikan farkli rakiplerin tamamen ayni hissettirmesi aksiyon orgusunun ve PvE dizayninin bir sonucu. Malesef iyi bir sekilde yerlestirilmemis.

Gel gelelim Senua'nin hikayedeki agirligina, ilk oyuna nazaran begenmemis olsam da, ozellikle yan karakterlerle ile olan etkilesimin derinligini, verilmek istenen mesajin ve insanin icinde verdigi savasi iyi anlatan bir oyun karakteri oldugunu dusunuyorum tum seriye baktigimizda. Kafasindaki 2 yan ses, babasinin fikirlerine mudahalesi, hiddenfolkun az da olsa dusuncelerine temas ettigi kisimlar bence bu oyuna "yine de guzel bence ya" diyebilmemi saglayan sey belki de.

Diger yandan bu oyun 23$ yani 750TL eder mi? Paraniz ve zamaniniz varsa umutlarinizi arsa cikarmadan deneyebileceginiz bir oyun. Ilk oyunu ortalamada gecememis bir yapisi olsa da kendine ozel bir aromasi mevcut. Senua'yi serinin ilk oyununda taniyip ikinci oyunda kendi basina kaldigi kisimlari daha anlamli bir sekilde oynayabilirsiniz.

Karanlik hepimizin icinde ve en buyuk savas kendimizle. Senua disardan gorunen ile icerde yasanan arasinda bir kopru niteliginde bence oyun dunyasinda. Insana kendi icine bakmadan karsindakinin karanligini yargilamamayi hatirlatiyor. Ikinci oyun bana Baudelaire'in bir sozunu hatirlatti: 'Nerede degilsem orada iyi olacakmisim gibi geliyor' sonra da soyle devam ettirdim o sozu kendimce 'yine de kendimden kacamadikca, olmadigim yere kacmanin ne faydasi olacak bana?'

Onemli olan secimlerimiz ve kendi kaosumuz ile nasil dans ettigmiz. Yere kapaklandigimiz zamanlari sayarsak yedigimiz dayaktan tat almazsak ve hep kaybettiiklerimize odaklanirsak, nasil kazanacagiz? Daha da onemlisi kazandigimizi nasil hissedecegiz. Secim hepimizin elinde. Ya simdi ya da hep bir sonrakine...

Tekrar inceleme yazmak guzel,
Iyi oyunlar diliyorum!

Not: 5.9 / 10