Seneste anmeldelser af Valsharal

Gra jako taka, jest dobra - jeżeli pierwsza część podeszła do gustu, druga też podejdzie. Walka jest satysfakcjonująca, interakcje z towarzyszami również, jest dużo eksploracji, zakamarków i miejsc do zwiedzenia. Zdaje się, że kładziony jest mniejszy nacisk na zdobywanie Augmentów żeby min-maxować postać, podczas walki w zwarciu warto używać silnych ataków przeciwko przewróconym lub wytrąconym z równowagi przeciwnikom by eliminować ich szybciej - to samo tyczy się większych przeciwników (przynajmniej z perspektywy Fightera).

Jeśli chodzi o burzę dookoła DLC - praktycznie wszystkie przedmioty sprzedawane jako DLC można znaleźć w grze. Jest to bardziej słaba przynęta na naiwnych graczy, albo takich którzy wydają walutę w grze bezmyślnie.
Gra jak na mój średniej jakości sprzęt (laptop, 32 GB RAM, Intel Core i9-9900KF, NVIDIA GeForce RTX2080) gra chodzi płynnie po drobnej zabawie z ustawieniami grafiki. Fakt, w mieście FPSy potrafią spaść ale ogółem gra się stabilnie.
Jedyne dziwne rozwiązanie w grze to brak możliwości stworzenia nowej postaci kompletnie od zera, ale póki nie chodzi się mordować NPC'ków na prawo i lewo, to nie jest to nic co kompletnie nieszczy grę. Problem rodzi się tylko wtedy gdy współdzieli się zarówno komputer jak i konto steam.

Jak na grę typu "Metroidvania", Blasphemus jest tytułem mocno średnim, może nawet trochę gorszym niż średni. Gry platformowe tego typu skupiają się zazwyczaj na eksploracji, ale Blasphemus oprócz tego promowało brutalną, intensywną walkę oraz imponujące lokacje w stylu pixel-art. Co z tego wyszło?

Na plus:
Stylizacja gry jest rewelacyjna. Animacje ruchów są przyjemne, lokacje miłe dla oczu, utrzymane w dosyć charakterystycznym stylu. Twórcy postarali się jeśli chodzi o aspekt wizualny gry i temu nie można zaprzeczyć. Nie jest to coś co porwie każdego ale ja nie mogłem narzekać na oprawę wizualną.

Na minus:
Eksploracja w grze platformowej która ogłoszona jest jako "Metroidvania" musi być dopracowana a poruszanie się postacią satysfakcjonujące. Tutaj akurat Blasphemus nie dostarcza. Eksploracja w grze jest uciążliwa, postać z czasem nie nabiera dodatkowej mobilności a wszystkie jej ulepszenia sprowadzają się do ujawniania/tworzenia nowych kładek po których może się wpinać/chodzić we wcześniej zaprojektowanych lokacjach. Biegasz powoli, ześlizgi z kładek lub zboczy nie wyrzucają Cię do przodu tylko spadasz jak kamień w wodę, możesz łapać się krawędzi ale jeżeli krawędź jest tuż nad kolcami - natychmiastowa śmierć. Mechanika "winy" która osłabia postać po każdej kolejnej śmierci i zmusza do powrotu do miejsca w którym się zginęło, wespół z podstawową mobilnością postaci, respawnującymi się przeciwnikami oraz mechanikami instant-death jak kolce czy zabójcze przepaście (na te ostatnie da się zaradzić) po prostu gryzą się ze sobą. Eksploracja i przemieszczanie się po mapie która ma tylko kilka miejsc z których można się teleportować jest po prostu uciążliwa. Dochodzi do tego również design lokacji oraz rozmieszczenie przeciwników które wespół z dziwnymi mechanikami (atakowanie ścian by wspinać się po nich) prowadzi do frustrujących śmierci gdy niemożliwym staje się uniknięcie obrażeń od przeciwnika, tym gorzej jeśli atak przeciwnika wyrzuca gracza w powietrze, prosto w bezdenną przepaść lub kolce. Nie pomaga również walka, która jest po prostu nudna. Atak, unik, parowanie, atak dystansowy i ewentualnie efekt modlitwy. Istnieją 3 combosy, atakować można do góry, ale z wyskoku atakować w dół już się nie da. Tylko ataki wyprowadzone z ziemi mogą łączyć się w combosy i tylko kiedy są one wymierzone na stojąco. Nie da się łączyć w combosy ataki wymierzone w góre a część przeciwników unosi się w powietrzu. Część znika i teleportuje po jednym trafieniu sztucznie przeciągając walkę, sprawiając fałszywe wrażenie "wyzwania".

Mówiąc wprost - jak na grę typu "Metroidvania", Blasphemus jest tytułem mocno średnim a ratuje ją tylko estetyka i stylizacja. Eksploracja jest uciążliwa, nie przyjemna. Walka jest żmudna i niekiedy frustrująca, nie intensywna i satysfakcjonująca. Brutalność? Tylko podczas sporadycznych egzekucji na przeciwniku, oraz kiedy cały jeden boss w grze zdoła jakimś cudem chwycić gracza i natychmiastowo go zabić.

Nie polecam tej gry jako platformówki ani hack&slasha. Po prawie 10 godzinach grania i przejściu gry, nie mogę pozbyć się wrażenia, że zmarnowałem ten czas. Jako gra, jest niewarta pełnej ceny. Jeśli chcesz nacieszyć oczy lokacjami - lepiej obejrzeć gameplay na YouTubie.

Gra na długie godziny dla ludzi którzy lubią działać zarówno w randomowych grupkach, ściśle ze znajomymi lub solo. Ilość niuansów dotyczących samych polowań, potworów, broni i metod walki może wydawać się przytłaczająca na pierwszy rzut oka lecz opanowanie ich jest niezwykle satysfakcjonujące. Jeżeli lubisz pokonywać własne rekordy lub konkurować ze znajomymi, ta gra jest dla Ciebie.

Spośród wszystkich polowań jedynie trzy potwory zaprojektowane są do walki grupowej i jest to Behemot, Starszy Leszy oraz Kulve Taroth, dlatego multiplayer ma tutaj przewagę ponad grą solo. Są jednak metody na poradzenie sobie z tymi potworami samotnie.

To było moje pierwsze podejście do serii Monster Hunter i jestem bardzo, bardzo zadowolony. MHW to dla mnie jedno z najpełniejszych doświadczeń jeśli chodzi o gry video od bardzo długiego czasu. Tutoriale są przystępne, ilość rzeczy do zrobienia jest przytłaczająca na tą chwilę a dojdzie do tego dodatek Iceborne, nic tylko brać!