Onurun için...
Öncelikle, ana karakterimiz Corvo adında bir asker aynı zamanda kraliçenin özel koruması. Aldığı emirleri harfiyen yerine getiren, kraliçesine bağlı, anlayacağınız işini en iyi şekilde yapan birisi. Ancak, ihanete uğrayıp, kraliçe öldürülünce, ihale kendisinin üzerine kalıyor. Hapse atılıyor, rütbesi sökülüp hain ilan ediliyor. Oyunumuzun konusu da tam burada başlıyor. Bize ve ülkeye ihanet edenleri bulmalı ve cezalarını kendi ellerimizle vermeliyiz. Bununla birlikte, ölen kraliçenin kayıp kızını da bulmalıyız.

Elimizde klasik sayılabilecek bir ihanet konusu var. Konumuzun geçtiği dünya ise yıllardır yapımcılar tarafından çok sevilen Steampunk tarzında tasarlanmış.

Ne umduk, ne bulduk?
Bu güne kadar çıkan bir çok yapım, kendini tekrar eden görevler, çok az sayıda içerik gibi sorunlardan dolayı daha yıldızları parlamadan unutulup gittiler. Dishonored’da bulunan ana ve yan görev sistemi onlardan değil. Gelin size biraz görev sisteminden bahsedeyim. Kendim, oturdum, tekrar tekrar oyunu kaydederek aynı görevleri oynadım. Gerçekten de çok farklı görev tamamlama yolları var. Aynı görevde, isterseniz önünüze çıkanı öldürerek ilerleyebilirken, isterseniz aynı yolu daha sessizce geçebilirsiniz. İsterseniz, bütün bir bölümü tek bir cana kıymadan da bitirebilirsiniz. Ana görevi bitirdikten sonra yan görevleri yapabileceğiniz gibi, tam tersini de uygulayabilmek tercihleriniz arasında. Basit bir örnek vereyim, oyun içinde elektrikli sistem ile korunan büyük kapılar mevcut. Geçmeye çalışırsanız ölüyorsunuz. Ancak, her kapının bu sistemi besleyen güç kaynağı var. Eğer isterseniz, elektrik sistemini bozup, deaktif edebilirsiniz ya da çevresinden dolanarak hiç kurcalamaya da bilirsiniz. Diğer bir seçenek de, sistemde ufak bir oynamayla, sizi çarpmamasını sağlayabilirsiniz. Tamam, kabul ediyorum, bu biraz saçma olmuş. Ama böyle de bir seçeneğiniz var.Diğer taraftan, görevleriniz bir bina içinde ise, birazdan bahsedeceğim özel güçlerinizi kullanarak, üst katlarda bulunan herhangi kapıdan girip işinizi halletmeniz ihtimaller arasında. Ya da alt kattan girip, önce askerler ile uğraşırsınız. Seçenekler sınırsız olmasa da, epey fazlalar. Seçim size kalmış. Ancak şunu hemen söyleyeyim, büyük gruplar ile kesinlikle çatışmaya girmeyin. Siz onları nasıl tek mermide ya da iki kılıç darbesiyle indirebiliyorsanız, onlarda sizi indirebiliyorlar. Bu nedenden ötürü, özellikle dört ve daha kalabalık ya da elinde ateşli silah bulunan askerler ile mümkün olduğunca dalaşmamanızı tavsiye ediyorum, ama tercih sizin.

Her şey iyi güzel de…
Gelelim oyunun can sıkan kısımlarına. Öncelikle oyunun ana ekranındaki takılma, hatta kitlenme, hatta oyundan atma problemi yüzünden, daha oyuna bile giremeden canınız sıkılmaya başlayabilir. Oyuna girdikten sonra ise, bu sorunu nasıl anlatırım bilmiyorum ama save sistemindeki, özellikle de quick-saveseçeneği ile elle yaptığınız saveler arasında sorun yaşanıyor.

Şöyle ki, öldüğünüzde, en son save’den değil de quick-save’den devam edebiliyorsunuz. Ayrıca, auto-save noktalarının çok az olması, çok can sıkıyor. Bunu özellikle ilk bölümlerde yaşadım. Yan görevleri bitirdikten sonra, ana göreve devam edeyim derken, öldüm. Kendim save’de almış olmadığım için, auto-save’den devam eder derken, bir anda oyunun en başından başladım. Daha sonrası malum, sinirden bir gün boyunca oyunu açmadım. .

Puan ; 8.5/10