Recent reviews by szahergon

“Karakter öyle vuruyor, öyle hareketler yapıyor ki, karşınıza geldiyse ve pratiğiniz yoksa, geçmiş olsun.”

Şöyle ki, karakteri ben estetik olarak beğendim, oynanış açısından da duruştan duruşa geçmesi de diğer karakterlere göre kendi farkını ortaya gayet rahat bir şekilde koyuyor. Karakteri oynayan açısından çok fazla konuşamasam da karşınıza gelmesinin nasıl bir his olduğunu kısaca açıklayayım;

Size birisi vuruyor, doğal olarak bloklarsanız sıranın size geçeceğini düşünüyorsunuz değil mi? Hayır geçmiyor, geçen gün yanıma Türkçe konuşmayı bilmeyen bir lavuk geldi, heriften öyle bir dayak yedim ki, sürekli bilgisizliğimden yararlandı, ben karakteri anlayana kadar, ya da hatırlayana kadar can barımın %80’ini yemiş oluyordu, işte bu böyle kaşar bir karakter, karşınıza gelirse tuşa basmamalarını sağlamanız gerekiyor, aksi takdirde ne zaman basabileceğinizi asla bilemeyebilirsiniz…

(Review text hidden)

"Karakteri tek tuşla oynamak mümkün, ben karakterden pek fazla haz etmesem de, henüz iyi oynayanını da görmesem de, eğer iyi oynayanı varsa eminim zevklidir oynaması, ancak ben bu karakteri oynamak istemiyorken bile almak zorunda bırakılmak ciddi bir sıkıntı!"

Karakteri oyun demosundan öğrenebilmek için satın almak zorundasınız... Aynen öyle, oynamak istemediğiniz bu karakterin hamlelerine karşı nasıl kendinizi savunacağınızı çözebilmeniz için bu karakteri satın almak zorundasınız, eğer almazsanız karşınıza geldiği zaman her maç kaybetmeye mahkum bırakılıyorsunuz, hoşunuza giden bir maç olup demoyu izlemek isteseniz bile bu karaktere karşı oynadığınız için sizde bu eklenti paketi yoksa o demoyu açamayacaksınız!

"Tekken 8 için beklerken birazcık bakabilmek adına karakteri aldım, şimdilik karakter hakkında düşüncelerim olumlu, oynamaya değer gözüküyor."

"Karakter acayip bir şekilde tekken oyuncularının büyük bir kısmını ağlatmış, herkes kendi karakterinin zor olduğunu söyleyip duruyor zaten, ne beklersin ki?"

"Oyunun iyi yanından çok kötü yanı var; demek isterdim... oyunun diğer bir yarısı diyebileceğim kadar uzun olan Xen aklımda çok net bir şekilde kalmayı başaracak."

Artık iletişime geçtiklerimiz daha akılda kalıcı; herkesin ayrı bir çizimi, karakter tasarımı, anlamlı bir diyaloğu var, ortam tasarımları çevresel hikaye anlatımı konusunda daha başarılı, keşfetmek için oyunun verdiği sebep daha fazla, oyunun başlarında da ve sonunda da her yeni alınan silah ve öğrenilen mekanik daha iyi öğretiliyor, gerektiği zaman mühimmatınızı daha dengeli kullanmanızı sağlıyor, kaynaklarınızı ne zaman daha sınırlı hissettireceğini biliyor ve mekanları keşfederken kaybolmuşluk hissiyatını yaşamamanız için ortamlar daha bir detaylı.

Önce oyunu anlamak bu oyunun iki yarısı var dedim, ilk yarısı "Half-life" oyunundan ne varsa neredeyse tamamını aynı bir şekilde sadece modern mekaniklere, görsel tasarıma, ses tasarımı vb. ögelerle önümüze sunuluyor, bu da aslında bu ilk yarısı boyunca çok bir yenilik yokmuş hissiyatını yaratabiliyor, ancak orjinal oyunun bize burada satmaya çalıştığı şeyi hatırlayalım -Black Mesa fazlasıyla büyük bir tesis, ortamın büyüklüğünü, yaşanan olayları, biz gelmeden önce hangi senaryolar yaşandı, neler yaşanacak- gibi bir çok olayı hayal etmemizi istiyor. Bu oyunda da bu yarıya baktığımız zaman genel olarak bunu daha da fazla güçlendirecek ögelerin yerleştirildiğini, cilalandığını görüyoruz.

Şunu rahatlıkla söyleyebilirim, modernleştrilmiş bir oyuna göre bu oyunun ilk yarısı iyi özellikten çok kötü özellik barındırıyor; "Black Ops" ajanları çok güçsüzler, öldürmesi fazlasıyla kolay, yeteri kadar becerikli bir şekilde saklanamıyorlar, pusuya düşürüldüğümüz an inanılmaz kötü, oyunu oynayan neredeyse herkes bütün olayların sırasını biliyor, burada şaşırtabilmek için senaryoda bir miktar oynanması gerekiyordu ki aynı duyguyu tazelenmiş bir halde yaşabilelim. "Atık İşleme" kısmının bütün platformlarının aynılığı bu durgun olan kısmın bu oyunda da parlayabilmesini engellemiş, gibi daha detaylı umarım başka bir zaman bu konuları konuşuruz.

Oyunun kontrollerinde bazı sorunlar ilk olarak en fark edilir kısmı merdiven kullanımı, orijinalinde de sorun yaşıyorduk, karakterimiz merdiveni tutmakta sorun yaşıyordu, şimdi merdiveni bırakmıyor lanet olasıca, öyle bir tutuyor ki, herifin kolu kopsa, bedeninden ayrılsa hala tutacak. Silah menüsünün kullanımı halen inanılmaz yavaş, ayarlarda tuş ataması yapılabiliyormuş, ancak bu tarz bir bilgi kaydımızı yüklerken keşke yazılsaydı da keşfedemeyenler için bir aydınlatıcı olsaydı. böyle sürekli hareket et ve saldır tarzı bir oyunda bizim karakterimize gelen, daha gerçekçi olsun düşüncesiyle yapılmış olan yavaşlatma, ordudan gelen düşmanlarımızın aldığı agresifliğe ters orantılı, bu konuya geri geleceğim. Oyunda yüksek atlama yaptıran platformlardan istediğimiz yöne yönelemiyoruz, oyun tarafından istenilen yöne ittirilmek zorundayız, bu kötü bir değişim olmuş.

Oyunun kontrollerinde iyi yapılmış değişiklikler; ilk olarak, karakterin kayganlığı bütünüyle giderilmiş, karakterimizin hareketlerinin daha insansı bir ağırlığa sahip olmasından ötürü sıradan bir insan olduğunu daha iyi hissedebiliyoruz, silahların daha oturaklı bir hızda kullanımı, animasyonlar esnasında absürt ateş edebilme anları bulunmamakta, etkilieşime geçebildiğimiz ögelerin fazlalaştırılması ve bunların etkili bir biçimde kullanılabiliyor olması, uzun atlama modülünün tamamıyla istediğimiz yöne yönlendirilebiliyor oluşu ve yüksekten düşme durumlarında hasarı engelliyor olması.

Oyunun yapay zekası zeki değil, bu konu üzücü bir konu, çünkü oyunda aslında gizlilik hiç yok, hiçbir zaman da olmadı, bütün gizlilik kısımları önceden programlanmış, siz saldırsanız dahi size geri saldıran olmuyor, ya da düşmanların sizi görmesine imkanı olmayan bir pozisyondasınız ancak onlar sizi 360 derece görebilen bir taret gibi tepki vererek her şartta görebiliyor oluşu rahatsız edici, karşımızdakilerin iradeye sahip varlıklar olduğuna inanmamızda zorluk yaşamamıza sebep oluyor.

Ses tasarımı ve müzikler, ses tasarımı oldukça güzel, itiraz edebilecek çok az insanın olduğunu düşünüyorum, benim itiraz etmek istediğim bir kısım var, belli bir süre hareket etmeden durduğumuz zaman karakterimiz silahlarla oynamaya başlıyor, buradaki ses tasarımı silahları oyuncakmış gibi gösterecek kadar absürt. Müziklere gelecek olursak, "Yüzey Gerilimi" kısmına kadar sürekli ama sürekli oyunun atmosferiyle çelişiyor, bu konuda da sadece müzisyenin suçu olduğu söylenemez, çünkü müzisyene genel olarak sipariş gelir, müzisyen ona uyar, müzikleri onaylayacak birisi olmadan onaydan geçip oyuna entegre edilmez, genel durum böyledir, bu müzikler dediğim kısma kadar gerçekten çok batıyor, ancak dediğim kısımdan sonra biz mi alışıyoruz bilmiyorum ama artık güzel ve oturaklı gelmeye başlıyorlar.

Oyunun diğer yarısı "Xen"; çoğu insanın fazla uzun, sıkılıyoruz dediği bu yeri ben son derece başarılı buldum, artık yenilikler var, ekip hazırda olan bir oyunu değil, kendi kafalarında olan oyunu yapmaya başladı. Burada "Xen" bir habitat kazanmış, yeni oynanış mekanikleri, platformlar ve bulmacalarla beraber güçlendirilmiş, yeni çevresel yararlar ve zararlar katılmış, bir insanın bulunması için tehlikeli bir evren inşaat etmişler.

"Xen" anlamlı ve ağırlığı olan bir mekan olmuş; hikayeye katkısı, oynanışa katkısı tartışılamayacak bir biçimde arttırılmış, özellikle sürekli yüksek tempolu savaşlar ve aksiyonlar içine atan bu oyunda bu kısımların daha oturaklı hareket isteyen kısımları oyunun tam olarak kendisine koyduğu karşıt fikri oluşturmuş, bu sakinliğe, bir yerden bir yere ulaşmak için bu sefer farklı bir şeyi denememiz gerektiğini ekipçe doğru karar olarak görmüşler, tebrik ederim.

"Gonarch" ile olan savaşımızın derinlik kazanması; normal şartlarda fazlasıyla kısa süren savaşımızı sadece savaş olarak işlemiyorlar, önce bir tanışma savaşı ardından kendi inine kaçışıyla beraber kovalanan bir av oluyoruz, bizi kendisi akıllıca yollardan avlamaya çalışıyor, kendi evini bildiği için rahat bir şekilde bizi kovalayabiliyor, o bizi kovaladıkça, biz ondan kaçmaya çalıştıkça daha derine iniyoruz, ondan kaçarken gerçekten bazen korkuyoruz, sanki en başta onunla savaşmış kişi biz değilmişcesine... "Gonarch" dövüşünün birden fazla sonu var, bu dövüşe gitmeden önce çevrenizi iyi bir şekilde keşfetmenizi öneririm, belki dövüşü farklı şekillerde sonlandırmak için bir şeyler bulursunuz...

"Davetsiz Misafir" bu bölümde bir çok insan sıkıldığını söylüyor; ancak ben öyle düşünmüyorum, aksine bir önceki bölümde ne kadar derine indiğimi bana hatırlatıp, "uzunca bir süre tırmanacaksın" cümlesini ilk bakışımda söylüyor. Bu kısım oyunun en sakin ve gerçekten yukarıya çıkma çabasında olduğumuz sekansı, uzun sürüyor, ancak ben bu bölümde bir gram bile sıkıldığımı hatırlamıyorum, çünkü oyun bana yeni bir şeyler sunmayı, yani gerçekten oyun olduğunu göstermeye "Xen" kısmıyla başladı.

Nihilant; Valve'ın tembelce tasarlamış olduğu, minyon salsın, ışınlasın, bir kaç tane ışın topu atsın dediği baş düşman dövüşünü gerçekten ağırlığı olan, saldırılarının bir anlamı olan bir baş düşmana çevirmişler, zorluğu yerinde, saldırılarından kaçınmamızı gerektiren, siper alma odaklı değil, oyunun bize verdiği mekanikleri kullandırmaya odaklı bir baş düşman dövüşü tasarlamışlar, ögelerinden çok bahsetmek istemiyorum, elimden geldiğince Steam'ın bana izin verdiği kelime sayısı kadar yazmaya çalıştım...

"Tek oturuşta bitirilecek bir bulmaca oyunu aslına bakılırsa pek bir sıkıcı..."

Kısa oynanış süresi, oyunu tek oturuşta bitirme isteği uyandırıyor, bu istek o kadar tehlikeli ki, oyuncu bir oyunu tadında bırakamadığı zaman, oyun ne kadar derin ve güzel bir içeriğe sahip olursa olsun kötü bir tecrübeye dönüşmeye başlıyor, çünkü oyuncular da bir insan ve enerjilerinin bir sınırı var, bu oyunun kısa olması da bu durumu rahatça yaratabiliyor, oysa ki bulmaca oyununu arkadaşlarımı beklerken veyahut bir sohbet eşliğinde oynarım diye umuyordum, ancak bu oyunun ne kadar kısa olduğunu öğrenince tek oturuşta bitireyim de kurtulayım düşüncesine girdim.

İlgi çekici, hareketli yapboz yapma mekanikleri, son derece ilgi çekici bulduğum bu oyun dizaynına gitmeyen bölüm tasarımları mevcut, bazı bölümler zor değil, rastgele yapsakta olacakmış gibi, görmesi çok zor olan ilizyonlara ev sahipliği yapıyor, yani buradan demek istediğim şu, bu oyunun bazı bulmacaları akıl yoran bulmacalar değil, gözle görmesi zor sadece, oyunun tek oturuşta bitirmeye istemeye çalışan kişiler için bu durum feci bir can sıkkınlığına sebep oluyor.

"Oyuncularına bu kadar değer vermeyip, oyuncuları tarafından inanılmaz sevilen iki firmadan birisinin oyunu. Diğer firma Bethesda..."

En önemli mevzu, her şeyi geçiyoruz ve oynanabilirliğe bakıyoruz; oyun kendi zamanında da olmak üzere bilgisayara bozuk, yanında saçma sapan uygulamalar indirmek zorunda bırakılarak çıkartılmıştı, insanları uğraştırma yolundaydı, şimdi ekstra program olarak sadece "Rockstar Launcher" indiriyoruz en azından. Bir diğer iğrenç mevzu ben bu oyunda "Cyberpunk 2077"de aldığım "fps" değerinin aynısını aldım, hatta yer yer daha fazla düştü. Bazı görevlerde oyun kendini sonsuz yükleme ekranına kilitliyor, bu sebeple saatlerimi hebâ ettiği de oldu, oyunu açıkçası teknik sorunları yüzünden üç ayda zor bitirdim, yer yer oyunu oynamak dahi istememişliğim oldu.

Oyun zamanının ilerisinde değil, eğlenceli de değil! Gerçekten eğer ki ben "1985-1994-1997-1999-2003" yapımı oyunlarında daha fazla eğlenebiliyorsam, bu isimlerini vermediğim, yapım yıllarını vermiş olduğum, ancak benim bildiğim daha düşük bütçeyle yapılmış oyunlarda daha çok eğlenebiliyor, saçmalığın içinde kaybolmuyor, zamanımın çöpe gittiğini hissetmiyorsam, bu oyunun çok büyük sıkıntıları var demektir. Oyunu bitirebilmek adına kendimi zorladım, kendimi zorlama gereksinimlerimden birisi de genel kültürdü, oyunu ve ek paketlerini bitirdikten sonra da pek mutlu olduğumu söyleyemeyeceğim. Oyunun iyi yönlerinden değil, yaklaşık üç ay dağınık şekillerde oynamış olduğumdan sadece hatırladığım özelliklerini değerlendireceğim.

Oynanış mekanikleri, fizik motorunun saçmalığı bambaşka bir seviyede zaten, gerçek hayata en yakın oyun diye diye övdüğünüz bu oyunda arabalar ayrı işkence, motorlarsa inanılmaz bir işkence. Duran arabaya değip öldüğümü hatırlıyorum, araba sürmesi yeteri kadar eğlenceli değilken ana oyunun bir çok görevinde araba kovalaması görevi bulunuyor, eğlenceli olmayan bir yönü fazlaca kullanmak ilk kırmızı bayraklarındandı, oyunun ilk on saatinde kısır döngüye bağlamayı başarmıştı zaten oyun, sürekli aynı işleri yapıyorduk. O motor sürüş mekaniklerini de kim yaptıysa gün yüzü görmesin, ne kadar iğrenç bir iş çıkartmışlar öyle, üstüne üstlük motorcu çetesinin konu olduğu bir ek paketin var olması zaten ne kadar iyi iş yapmaya çalışmadıklarını gösteriyor.

Oyunun hikayesi, bu konudan bahsetmeye tenezzül bile etmek istemiyorum, ana oyun ve ek paketleri de dahil olmak üzere hikaye inanılmaz dağınık işliyor, asla bir tempo yok, hikayenin ilerleyişini anlatmak için aracı olarak kullanılan görevler birbirinden sıkıcı bir halde oldukları için ayrı bir işkence çektiriyordu. "TLaD" ek paketi hikayenin en toplu olduğu hikayeydi, diğerlerinden bahsedecek olursak, dağınık dağınık, oradan buradan, paçasından bok damlıyordu.

İnkar edilemez bir sunum kalitesi var, bakın bunu asla reddedemem, çünkü gerçekten parasını vermişler, animasyona, sahnelere, müziklere iyi para verilerek, sanatçıların üzerinde uğraşmasını sağlamışlar, son derece gaza getiren sunuma sahip ara sahneler bulunuyordu, inanılmaz da keyfi arttırıyordu, ancak sunumun bu kadar kuvvetli olmadığı zaman inanılmaz derecede daha fazla olduğundan genel tecrübe çok acı bir tat bırakıyor.

Oyunun karakterleri ve şehrin yaşamı, ana karakterimizin psikolojisini rahatlıkla anlayabiliyoruz, rahatlıkla yönettiğimiz karakterin rolüne bürünebiliyoruz, yan karakterlerin de başarılı yazıldığını söylemekten çekinmeyeceğim. Yan karakterleri sevmeniz gerekiyorsa size sevdirebiliyorlar, sinir olacaksanız sinir edebiliyorlar, nefret etmeniz gerekirse ettirebiliyorlar, olabildiğince başarılı anlayacağınız. Ancak şehir yeteri kadar yaşamıyor, tabii oyunu bu dönemde oynamış olmamın etkisi de bulunuyor, oyunun ana hikayesini, ardından ek paketlerinin hikayelerini bitirdiğim gibi oyunu sildim. Eğer ki bu oyunu zamanında oynamış olsaydım, bütün başarımlarını almaya uğraşabilirdim, kesin olarak söylemiyorum ancak şöyle bir gerçek var ki on sene önce yapılmış bazı oyunlar bu oyundan daha toplu, daha düzgün bir tempoya sahip, bu öğeler de hikayeli bir oyun için çok önemli.

Oyunun görev yapısı, inanılmaz tekrar ediyor ve hiçbir şekilde eğlenceli değiller, yeni hissettiren içerik çok az, sürekli birisini öldür, birisini kovaladan ibaret, hayatınızıdan inanılmaz bir miktarda süre çaldığını rahatlıkla hissedebiliyorsunuz. Onun dışında oyunun temposu o kadar dağınık ki, heyecanlı geçmiyor bile, oyunun en heyecanlı olması gereken görevleri size heyecanlı gelmeyecek bile, çünkü sizi gereksiz işlerle o kadar yoruyorlar ki, mutlu olmanız gerektiği zaman, sadece bitmiş hissediyorsunuz. Görevlerin kayıt noktaları çekilmez noktada, çok uzun sürenizi çalmaya yönelik.

Yan etkinlikler, sıkıcı, inanılmaz tekrara dayalı, eğlenceli bir açık dünyaya sahip değil, oyunun trafiği de berbat, o kadar çok belirgin şekilde yapay zeka önüme arabasını kırıyor ki, asla yaşayan bir şehirmiş gibi hissetmiyordum. Bir yerden bir yere giderken eğer köprüden ya da büyük tünelden geçerek ada değiştirmem gerekiyorsa asla kendi gitmiyorum, taksi arıyorum ve taksiyle gidiyorum, çünkü dediğim gibi fazlasıyla sıkıcı bir dünyaya sahip.

"Bir osurmayla bütün oyun zevkiniz bok edebilecek karakter mekanikleri ve oynanış ögelerini ünlendirenlerin ta..."

Oyun en azından ücretsiz, ciddi anlamda bu şekilde oyun yapıp parayla satan insanlar var, o yüzden şu sözü hatırlatmakta fayda var, "Az muz değerli, çok muz değersiz...".

"Az ve öz mekaniklerle ilgi çekici bölüm dizaynlarına sahip olmasına rağmen tam olarak eğlenceli olmaktan birazcık uzak, tam olarak bunun sebebini de anlayamıyorum, belki de MacOS işletim sistemi için yapılmış olan optimizasyonun berbat olmasından olabilir, çünkü hızlı tempoyla bölüm tamamlamanın hoş olacağı bir oyunun akıcı olmaması gibi bir durum komik olurdu!?"

Zıplama mekanikleri tam pişmiş gibi hissettirmiyor, bu dediğimi birazcık açmam gerekirse, bir türlü konforlu hissettirebilen bir zıplama mekaniğine sahip olmayışı, kontroller bıçak gibi keskin hissettirmiyor, mekanikler hem kaygan hem de fazla yapışkan, nasıl başardınız hiçbir fikrim yok.

Portal mekaniğinin iki boyutlu dünyaya yapılmış adaptasyonu çok güzel, çok hoş bir dizayn seçilmiş, aklı çok fazla bulandırmıyor ve görsel olarak oldukça iyi tatmin eden bir yapıya bürünmüş.

Hikayenin anlatım biçimi bayat, zevk almadım, ilgimi son anına kadar asla çekemeyen, sadece beni oyalayan, her başka bir bölüme geçince "Lütfen hikaye metinleri karşıma çıkmasın..." dedirtmeyi başaracak kadar bayık bir anlatım ve hikayeye sahip, daha oyunun az bir kısmını gördüm, farkındayım, ancak şu an görecek başka bir şey var mı?

Oyun zamanıza adapte olabilecek bir oyun, ellerinize sağlık, kesinlikle yaratıcı bir iş ortaya koymaya çalışıyor olmanızı takdir ediyorum, ancak olumsuz bir inceleme bırakacağım, yıkıcı olmak yerine her bir paragrafta sorunlarımı belirttim, oyunda en beğendiğim mekanik sadece portal mekaniği oldu, umarım daha iyi bir oyuna dönüştürürsünüz, bir yerlerden duyarak oyunun tam halini oynamak isterim.

"Meat Boy" ve "Super Meat Boy" oyunlarından örnek vermek istiyorum; "Meat Boy" oyununun kontrolleri hiç rahat değildi, ancak çıktığı dönemde yapısının nadir örneklerinden olduğu için olabileceği daha iyi hâl çok fazla tahmin edilemiyordu. Ancak "Super Meat Boy" oyunu çıktığı zaman, görsel tasarımıya o kadar iyi bir orantıya sahip bir kontrol şemasına sahip oldu ki, oyun kendisini oynattırmayı çok rahat başarabildi, deli gibi zor olsa bile azımsanmayacak bir kesimin %100'lemesine bile veslie oldu. Sizlerin de şu an "Meat Boy" aşamasında olduğunu düşünüyorum, umarım oyunun mekaniklerini gözden geçirirsiniz...