(ㆁωㆁ*)♥♥♥

ای صبا نَکهَتی از خاکِ رَهِ یار بیار

بِبَر اندوهِ دل و مژدهٔ دل‌دار بیار



نکته‌ای روح‌فَزا از دهنِ دوست بگو

نامه‌ای خوش خبر از عالَمِ اسرار بیار



به وفایِ تو که خاکِ رَهِ آن یارِ عزیز

بی‌غباری که پدید آید از اغیار بیار

:*

تا چند کنی بر گذر عمر حوصله ای دوست

بشتاب و بگیر دامن این قافله ای دوست

دنیا همه پوچ و باطل و بی معناست

مگذار بیفتد بین من و تو فاصله ای دوست

عاقبت گر عمری باشد ماندگار

می‌گذارم این سخن را یادگار

می‌نویسم روی کوه بیستون

زنده باد یاران خوب روزگار

⬜⬜⬛⬛⬛⬜⬜⬜⬛⬛⬛⬜⬜
⬜⬛🟥🟥🟥⬛⬜⬛🟥🟥🟥⬛⬜
⬜⬛🟥🟥🟥🟥⬛🟥🟥🟥🟥⬛⬜
⬜⬛🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥⬛⬜
⬜⬛🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥⬛⬜
⬜⬜⬛🟥🟥🟥🟥🟥🟥🟥⬛⬜⬜
⬜⬜⬜⬛🟥🟥🟥🟥🟥⬛⬜⬜⬜
⬜⬜⬜⬜⬛🟥🟥🟥⬛⬜⬜⬜⬜
⬜⬜⬜⬜⬜⬛🟥⬛⬜⬜⬜⬜⬜
⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬛⬜⬜⬜⬜⬜⬜