Zainstaluj Steam
zaloguj się
|
język
简体中文 (chiński uproszczony)
繁體中文 (chiński tradycyjny)
日本語 (japoński)
한국어 (koreański)
ไทย (tajski)
български (bułgarski)
Čeština (czeski)
Dansk (duński)
Deutsch (niemiecki)
English (angielski)
Español – España (hiszpański)
Español – Latinoamérica (hiszpański latynoamerykański)
Ελληνικά (grecki)
Français (francuski)
Italiano (włoski)
Bahasa Indonesia (indonezyjski)
Magyar (węgierski)
Nederlands (niderlandzki)
Norsk (norweski)
Português (portugalski – Portugalia)
Português – Brasil (portugalski brazylijski)
Română (rumuński)
Русский (rosyjski)
Suomi (fiński)
Svenska (szwedzki)
Türkçe (turecki)
Tiếng Việt (wietnamski)
Українська (ukraiński)
Zgłoś problem z tłumaczeniem
Amidst the chaos, where heroes are led.
A band of brethren, in Dota 2's hold,
With clicks and clatters, their fates unfold.
Yet lo and behold, amidst this fray,
Some champions strut, in their arrogant display.
With egos as grand as the tallest tower,
Their skill in question, with every hour.
For in this game, where legends clash,
Some players falter, their skills mere ash.
With strategies lacking, and reflexes slow,
They're but fodder for their rival's blow.
Oh Dota 2 players, with pride so vast,
Your shortcomings glaring, like shadows cast.
In jest we say, with tongues in cheek,
"Keep clicking away, perhaps one day you'll peak!"