Ostatnie recenzje napisane przez użytkownika Rust In Peace

Fractured But Whole, benim uzun süre burun kıvırdığım bir oyundu. Bunun en büyük sebebi, ilk oyunu yapan Obsidian Entertainment yerine Ubisoft'un iç departmanlarının işe girişmiş olmalarıydı. Yani ne yalan söyleyeyim, fena bir iş çıkartmamışlar. İlk oyundaki mizahı koruyup, üzerine yeni bir dövüş mekaniği ile gelmişler. Onun dışında ilk oyunda yapılan çoğu şeyi büyük oranda aktarmışlar diyebilirim.
South Park izlemeseniz de büyük oranda keyif alabileceğinizi düşünüyorum. Sağda solda göndermeleri kaçırabilirsiniz ki bende kaçırdım, yıllar oldu izlemeyeli. Ufak bir aşinalığınız olsa güzel olabilir gibi. Bir de toplumsal olaylarla alakalı da açıkçası çok şaka ve gönderme var, dizaynlarına da bunları yedirebilmiş olmaları şahane olmuş. Onları bilmeyince bazı şeyler inanılmaz alakasız gelebilir, ama standart dünya gündemini takip ediyorsanız çoğunu yakalayacağınızı düşünüyorum ben.

DLC'lerden de bahsedersek iki DLC var, her biri birer yeni class ve karakter oyuna ekliyorlar. Yani fena değiller, ama DLC'yi tüketmezseniz çok ciddi şey kaybediyorsunuz diyemem. Yaklaşık bir saatlik bir contente sahipler. İndirime girdiğinde aradaki fark çok canınızı yakmayacaksa tüm paketi tavsiye ederim. Ama almazsanız da öyle aşırı bir şey kaybedeceğinizi ben sanmıyorum.

Kötü bir oyun değil kesinlikle ama bence gerekli materyali sunmuyor. Oyun çok güzel bir platforming mekaniği sunuyor. Bir yanda da güzel bir gunplayi de mevcut. Fakat oyunda ciddi ilerlediğimi düşünüyorum, beklediğim mekaniksel değişimi ben oyunda bulamadım. Oyun bunu kırabilmek için farklı silahları ortaya koyuyor ki fena değil, ancak silahların çeşitliliği oyunu kurtarabilecek kadar değil. E mekaniksel olarak dinçliği de ister istemez oyunun en başında veriyor. O kadar saf bir FPS oyunu ki, yani farklı bir şeyler de bekliyorsunuz fakat oyun bunu size sunmuyor.
Saf bir FPS oyunu arıyorsanız kesinlikle fena değil ama, ben sanırım biraz daha farklı bir içerik havuzu bekliyorum artık. Bitirebilecek sabrı kendimde bulamadım.

Spiders gerçekten umut vadeden bir firma, açıkçası çıkarttıkları oyunların konspetleri genel olarak dikkatimi çekseler de baştan sona bitirdiğim bir oyunları olmadı. Bir soulslike'ı bu dönemde geçirterek gerçekten ilgi çekici bir konsept yaratmışlar diyebilirim. Biraz ilk dönem AC oyunlarının tadı, yani o tarihi bir dönemi biraz kendi sosları ile harmanlamayı denemişler,

Oyunu bir miktar ileri gidecek kadar da oynadım işin doğrusu. Benim oyundan ayrıldığım nokta ise, oyuna eklenmiş olan platforming mekaniği oldu. Ben pek kullanamadım, açıkçası mekaniğin de tam anlamıyla güzel çalıştığını da düşünmüyorum. Ama fena olmayan bir fikir, uygulanışta biraz kötü olmuş. Oyunun bir diğer eksi diyebileceğim yanı da, gerçekten bombalar. O kadar kuvvetliler ki, bossları bombalar ile cheeselemek mümkün. Bazıları komik derecede kolay hallediliyor hemde.

Spiders oyunlarını genel olarak üçüncü parti anahtar sağlayıcı sitelerde oldukça uyguna bulabilmeniz de olası. Benim gördüğüm kadarıyla işlerinde gün geçtikçe biraz daha iyiye gidiyorlar, aynı zamanda konseptler aşamasında da doğrusunu söylemek gerekirse beni yakalıyorlar. Bir noktada gerçekten çıkartacakları oldukça başarılı oyunlarını bekliyorum.

Oblivion, dönemi için gerçekten iyi duran bir oyun olsa da günümüzde çok ciddi anlamda yaşlanmış bir oyun. Skyrim'deki esnekliklerin çok büyük bir oranını kesinlikle desteklemiyor, Skyrim o konuda o kadar oyunu iyileştirmiş ki ben gerçekten ilerlemeye şaşırdığımı inkar edemem. Haritanın aşırı kanser olması, karakterin büyü gibi şeyleri tam anlamıyla desteklememesi, seyehatin oldukça sıkıcı olması gibi bir sürü etmen dolayısıyla açıkçası Oblivion'a bir remake gerektiğini bile söyleyebilirim. Törpülenmesi tamamlandığında gerçekten daha sek ve güzel bir oynanışa da sahip olacaktır. Ancak bu 2007'den kalma haliyle gerçekten pek çekilebilecek gibi değil. Aşırı vakti olan birileri için bulunmaz bir maden muhtemelen Oblivion ama, belki ileride bir Remake getirirlerse ben de bu evrene dönebilirim diye düşünüyorum. Ya da belki Skyrim dinamikleri ile tekrardan ele alınan bir mod vardır, ya da çıkar, kim bilir. Tavsiyem o yönde olacaktır kesinlikle.

Far Cry 4 kötü bir oyun değil ama gerçekten oynarken insana fenalık veren bir oyun. Çıktığı dönemde Far Cry 3'ü yeni bitirmiştim ve "bu oyun aynısı" diyerek oynamayı reddetmiştim. Ve oyun ciddi anlamda %90-95 oranında aynı oyun. Sadece haritası 3. oyuna göre daha kanser ve bir kaç mini eklenti var.

Senaryo dünyasına hiç girmiyorum bile çünkü ben bu oyunun skiplenemeyen senaryosuna katlanabilecek gerçekten durumum yok. Mod ile ara sahneleri komple skiplettim, inanılmaz zaman kazandırıyor, tavsiye ederim.
Oynanış bakımından ise, aynı oyun arkadaşlar. File binmek var ve 1 dakika içinde sıkıcılaşıyor. Onun dışında helikopter de bu oyunda mı geldi emin değilim, Silahlardan tutun da oynanış mekaniklerine kadar her şey aynı. Hatta bir tık geriye bile gitmiş diyebilirim, çünkü 3. oyunda gerçekten hatırlanası görevler varken bu oyunda yakından bile geçen görev sayısı oldukça az.

Zaman öldürmek adına kötü bir oyun değil. %85-90 gibi çılgın indirimlerde alınıp oynanabilir. Fakat daha farklı bir indirim oranında kesinlikle tavsiye edeceğim bir iş değil. 5. oyun bu oyundan kat kat daha keyifli kesinlikle. Daha pahalı bile olsa onu tercih etmenizi öneririm.

Son güncelleme ile performans sorununu çözmüşler, üzerine biraz zorluğu da düşürmüşler.

SoTE bence eksi verilecek bir DLC değil. Ama hataları da yok mu, kesinlikle olduğunu düşünüyorum.
Performans konusu dediğim gibi çıktığında sorunluydu ve oyun çıkalı 2 sene olmuş, DLC'yi çıkartana kadar zaten dünya vakit geçti. Yani bu böyle gelmemeliydi gibi geliyor bana.
Boss konusunda oyun baya dengesiz diyebilirim. Bazı bosslar aşırı kolayken bazıları gerçekten inanılmaz zorlar. He deneme yanılma ile çözülemeyecek şeyler değil de, bazı boss atakları o kadar RNG'ye bağlı ve ciddi hasar vuruyor bu ataklar ki, bazen soğutabiliyor.
Bence en büyük sorunlardan biri haritanın tasarımı. Elden Ring daha yatay bir harita tasarımı kullanırken SoTE katmanlı bir yapıyı tercih etmiş. Ancak harita ise tek katman. Bazı bölgeler 3 kata kadar çıkıyorlar ve haritadan nerede olduğunuzu, nereye gidebileceğinizi anlamanız imkansız. Hele bir bölge var, haritada denizde gibi görünüyor. Haritanın da öyle ana oyundaki gibi yeraltı haritası gibi bir haritası da yok. Bu da ek içeriğe ulaşmanızı çok zorluyor. Elden Ring'de çok kez bakıp "ya şuraya gitmemişim direkt oraya gideyim" derken burada açık dünyada görüp "ya buraya gidilebiliyor mu acaba" dedirtiyor çünkü erişim oldukça zor. Ekranda gördüğünüz yere belki dünyanın taa öbür ucundan gelebiliyorsunuz. Oyun da açıkçası bu yolları oynanış sırasında görmenizi bekliyor. Oyun kısa değil ve kaçırmanız çok olası.

DLC çok ciddi miktarda içerik ile geliyor. Önceki oyunlarda olduğu gibi ana oyunu bozacak kadar dengesiz itemlar yok belki ama oynanışı çeşitlendirebilecek çok şey var. Büyüler, talismanlar, silahlar falan gerçekten aşırı miktardalar ve oyun bunları kullanın diye çok ciddi miktarda upgrade itemı veriyor. Ciddi miktarda da larval tear da hazırlamışlar karakterinizi değiştire değiştire oynayabilin diye. Keza yine opsiyonel içerik ana içerik kadar iyi. Oynarken şunu kaçırdım mı acaba diyerek oynuyorsunuz sürekli. Ben ek olarak bir ya da daha fazla status getirmelerini beklerdim, ama o da mevcut değil ne yazık ki. Olan statüleri daha çok desteklemeye yönüne gitmişler.

Günün sonunda performans sorunları tamamen giderildiğinde ve dengelemeler tamamlandığında SoTE yine From Software kalitesinde bir iş olarak ortada duruyor olacak. Elden Ring'ten keyif aldıysanız ve bir tık daha zor bir deneyim sizin için sorun değilse SoTE'yi kaçırmayın.

Kötü olmayan ama gönül rahatlığıyla tavsiye edemeyeceğim bir oyun Mafia Definitive Edition. Güzel yaptığı şeyleri gayet güzel yaparken kötü yaptığı şeylerde de bir o kadar kötü.

Oyunun en güzel yanına gelelim, senaryo. Klişe bir senaryo ama, orijinalinin çıkış tarihini düşünürsek dönemi için oldukça yeterli sayılabilecek bir senaryoya sahip. Mafyayı övmek gibi bir derdi yok, aksine bu hayatın ne kadar berbat bir hayat olduğunu gözler önüne seriyor.
Bir diğer kesinlikle büyük artısı ise, oyundaki görevlerdeki çeşitliliğe verilmiş olan özen. Oyun kısa bir oyun, ama her görevinde bambaşka şeyler yaptırmaya ekip özen göstermiş. Aynı görevleri tekrar tekrar doldurup hikayeyi ilerletmeyerek içi boş bir yapı yaratmak yerine daha rafine bir hikaye ile karşılamışlar, bu açıdan gayet beğendim.

Kötü yanlarına gelirsek, öncelikle bu oyunun açık dünya olması, gerçekten hiç bir sebebi yok. Açık dünyada herhangi bir etkinlik yok, ya da Grand Theft oyunlarındaki gibi görevlere gezerek gitmiyoruz. Keza hadi bunlar yok ama, açık dünyada gerçekten keşfedilmeye değer bir şeyler var desem, o da yok. Hani gideyim silahçıdan silah alayım seviyesi kadar bile yok. Ne bileyim araç bulursanız garaja ekleniyor, dışarıda düşman vurarak falan onlardan silah elde ediyorsunuz, başka da yok.
Radyo tam bir felaket. İki istasyon var sadece.
Senaryonun iyi olduğundan bahsettim ama, çok ciddi kopukluklar var, bunu yan görevlerle falan doldurabilirlermiş, girişilmemiş olması da yazık olmuş.
Silah çeşitliliği oldukça zayıf ama bu ne kadar eksidir bilemeyeceğim, dönemin silah çeşitliliği bu kadar denebilir. Keza araçlar için de aynı durum geçerli.


Kötü bir oyun değil, ama içerik olarak bence günümüz için çok yeterli değil. Üçleme içindeki muhtemelen en iyi iş bir yandan da.

Prince of Persia 3D üçlemesi gerçekten şahane bir üçleme. Her oyunu birbirinden tamamen farklı oyunlar ve güzeller de. İlk oyun zamanı geriye alma mekaniği falan içeren, düşmanları dondurup öldürmenizi gerektiren falan bir oyundu, temel mekanikleri falan barındıran sade ama hoş bir işti. Warrior Within ise seriyi çizgisel olmayan bir dünyaya taşımış ve aksiyon dozunu baya arttırmıştı ki bence serideki en iyi iş, The Two Thrones ise hikayeyi tamamlayan, ama daha platforming ve stealth aksiyona kendisini dayamış bir oyun. Ve ne yalan söyleyeyim, gerçekten Warrior Within'den sonraki en iyi iş.

Oyun her ne kadar stealth olarak tasarlanmış olsa da aksiyona girmeniz durumunda da oynanabilir halde. Ancak bariz şekilde stealth oynamaya itiyor, çünkü düşmanlarınız hem kolay kolay ölmek bilmiyorlar, stealth ile indirmeniz çok kolay, hem de can tamamlama opsiyonlarınız oldukça sınırlı. Savaşa girmek ister istemez sizi bir miktar zora sokacaktır. Oyun Warrior Within'deki şahane savaş mekaniğini kullanıyor ve günümüzde de öyle çok eskimiş olduğunu söyleyemem. Zaten oyun da yer yer sizi aksiyona zorla soktuğu da oluyor.

Bu oyundaki bir diğer yenilik olan Dark Prince ise oyuna katılan bir ek artı. Kendisi bambaşka hissettirmese de, özellikle bazı özel platforming yetenekleri ile çeşitlilik katıyor. Ayrıca savaşlarda da stealth yerine sıcak çatışmaya girmek çok daha kolay ve olası. Karakter, kumlardan hem canını hem de kum yeteneklerini aktive edebildiği için sıcak çatışmada orijinal prensten çok daha etkili. Ancak kendisi ile hızlı oynamanız da şart, çünkü sürekli canı azalıyor.

Yine ek olarak oyunda kum ile yapabildiğiniz ekstra özellikler var. Öncelikle gerçek zamanlı olarak oyunu geriye sarabilmeniz bu serinin alametifarikalarından. Ve gerçekten oyunu gerçekten çok hızlandırıyor. Yanlış yaptığınız her hamlede oyunu geriye sarabiliyor olmanız çok büyük artı, çünkü gerçekten çok defa hatalı sıçrama ya da savaşta ciddi sayıda yaşanabilen bir durum. Ek olarak zamanı yavaşlatma, düşmanları geriye tepme gibi özellikler de açılıyor, oyunun her noktasında kullanabileceğiniz özellikler bunlar, pek boş olduklarını söyleyemem. Özellikle zamanı yavaşlatabilmeniz ve geriye sarmanız çok ciddi avantaj sağlıyor.

Oyun temposunu da fena olmayan bir şekilde değiştiriyor. Platformingi çok bulduğunda savaşlara sokuyor, bu döngüde bir süre devam ediyor. Onlar da baymaya ufaktan başladığında da boss fightlar eklemişler. Çoğu platforming bossu olsa da sıkıcılığı azaltıyor. Keza at aracı sürme gibi bazı alternatif sekanslar da yine oyunun çeşitliliğini arttıran mini sekanslar. Bunlar haricinde de puzzle kısımları oyunda mevcut, ve fena sayılmazlar.

Günümüzde pek alternatifi yok aslında bu tarzın. Sanırım en yakın örneği Jedi oyunları olabilir ki PoP serisi kadar çeşitli platforming yetenekleri sunmuyor. Keza kendilerini de daha çok aksiyona yönlendiriyorlar, stealth falan hak götüre, souls mekanikleri ile onu da kotarıyorlar.

Ubisoft'un kataloğundaki en şahane işlerden POP Trilogy. Remakeleri gelebilirse muhtemelen çok daha keyifli olacak ama, şu haliyle bile kesinlikle fena olmayan işler.

Dave the Diver, bir stüdyonun ilk oyunu olarak gerçekten şahane bir iş ama bence biraz haddinden uzun tutulmuş. Oyun gerçekten de sürekli kendisini yeniliyor, çoğu zaman aynı şeyleri tekrar tekrar yapmanızın önüne geçmeye çalışıyor. Denizin derinliklerine girdikçe konseptlerde değişiklikler oluyor. Yaklaşık olarak 6 adet farklı denizin katmanı var ve bunlar derinliklerle beraber geliyor. İlk katmanda daha küçük balıklarla haşır neşir olurken derinlere daldıkça daha ciddi deniz canlılarını yakalamaya çalışıyorsunuz.

Dave the Diver bu arada sadece bir dalgıçlık oyunu değil, aynı zamanda bir koleksiyonculuk, çiftçilik, restoran işletme falan gibi farklı farklı mekaniklerle de artıyor. Yanında da koydukları bir takip edilebilir senaryo, boss savaşları gibi şeyler de eklemiş. Diğer oyunlardan da aşina olabileceğiniz klasik etkinlikleri de oyunda uygulamışlar. Encounterlar da oyuna ister istemez bir dinamik katıyor, eğlenceli hale getiriyor. Oyun bunları başlarda güzel bir tempo ile verse de, oyunun senaryo modunun sonlarına doğru bence biraz mermisini tüketiyor. En başlarda açılan bu etkinlikleri severek ilerletmiş olsam da sonlara doğru bir yeter geldiğini itiraf etmem gerekli. Bunun biraz da sebebi oyunun basit konseptinin bir miktar daha kompleksleşmesi açıkçası. Oyunun da bence bu kadar kompleksleşirken eski mekaniklerde de bir miktar kolaylaşmaya gitmesini bekliyorsunuz ama, pek o da olmuyor. Elbette ki olduğu şeyler var, fakat tam olarak açıkçası benim beklediğim seviyede değil. Muhtemelen bazı challengeları bitirmemi bekliyor oyun da, ben artık o noktada sıkıldım.

Oldukça keyifli başlayan ve bu şekilde büyük oranda devam eden bir oyun Dave the Diver. Tavsiyem, oyunu belli aralıklarla tüketmeniz, sadece Dave the Diver oynarsanız muhtemelen benim gibi bir noktadan sonra sıkacaktır. Ancak genel olarak baktığımda gerçekten de oldukça iyi bir iş ortaya çıkartılmış. Belki bir tık daha uygun bir fiyata düştüğünde alınabilir diye düşünüyorum.

Oyunun puanı ve yorumları beni oldukça şaşırtıyor açıkçası, çünkü bu oyun gerçekten de fena olmayan bir hızlı arena shooter. Bu konuda bir Doom kesinlikle değil kabul ediyorum ama piyasadaki dünya kadar sıkıcı açık dünya oyunundan çok daha eğlenceli bir iş bana sorarsanız. Gerek mizahı gerekse de hızlı aksiyonu ile belli bir noktaya kadar sıkıcılaşmadan da ilerliyor. İçeriğini de belki biraz daha arttırsa çok daha iyi bir iş olabilirmiş gibi geliyor. Çünkü bu haliyle özellikle 5-6 saatlik yapısıyla bile sonlara doğru sıkabiliyor. Ben uygun fiyatta alınıp kesinlikle bir şans verilebilecek bir iş olarak görüyorum. Platforming ve aksiyonu şahane bir şekilde harmanlamış, fakat biraz içeriği tekrar ediyor. Belki çıkartacakları bir dördüncü oyun ile çok daha iyi bir noktaya gelir.