Osobiście jestem już po zakończeniu pierwszych dostępnych misji i oczekuję niecierpliwie pierwszego sezonu. The Outlast Trials zaskoczy pewnie wielu, bowiem nie jest typową kontynuacja, a raczej spin-offem lub wariacją na temat kultowego już horroru. Nowa część jest nastawiona na kooperację ze znajomymi i wspólną zabawę, ale nie odstaje tym samym od poprzedniczek. Ja, grając solo, bawiłem się świetnie i nie mogę się doczekać dalszych przygód, które zapewnią nam Red Barrels z nadchodzącymi sezonami. Dziwi mnie nieco podział, który przypomina mi nieco czasy kilkumiesięcznego oczekiwania na kolejne epizody gier Telltale, niemniej jestem tego zabiegu ciekaw i wydaje mi się, że, jeśli zostanie dobrze poprowadzony, to sprawdzi się i to bardzo. Rezultat tego będzie taki, że do The Outlast Trials wracać będziemy raz po raz by odkryć kolejne rozdziały fabuły i co jakiś czas wkroczyć do tego mrocznego świata w gronie znajomych.

Wizualnie prezentuje się świetnie, a design antagonistów jest znakomity. Są osobliwi, przerażający i, przede wszystkim, wymagający, zwłaszcza, gdy gramy samotnie. To przebiegłe skurczybyki, których obecność na mapie sprawi, że każdemu skoczy ciśnienie. Wrogowie zawsze stanowili czołową charakterystykę tej serii i z The Outlast Trials sytuacja nie wygląda inaczej. Uświadczymy tu obrazów makabrycznych, groteskowych i dziwacznych, a to wszystko do akompaniamentu wrogiego oddechu, ciągle obecnego na naszym karku.

Nowa część Outlasta wprowadziła dużo zmian i choć trójki w nazwie jej brakuje, to myślę, że, na dłuższą metę, stanowić będzie miły dodatek do istniejącego i tak ukochanego przez graczy uniwersum. Ach, no i wielki plus, że jednak dostaliśmy rodzimą lokalizację w formie polskich napisów! To się ceni!

To jest definitywnie najlepszy z dotychczasowych remake'ów serii. To jest definitywnie najlepsza część sprzed ery siódemki. I wiecie co? Ten remake jest absolutnie doskonały. Wizualnie, pod względem usprawnień technicznych, poprawy systemu walki i eksploracji. Aktorstwo nie jest już takie drętwe, ale pozostaje miejscami komiczne (zabieg celowy, jak myślę), nie umniejszając tym samym ciekawej fabule, której zabiegi współczesne tylko doprawiają domieszki horroru.Świetnie poprowadzona opowieść, która została ubogacona o mnóstwo nowości, w tym aktywności pobocznych i sekwencji, które zwyczajnie dodają mnóstwo frajdy.Nie wiem jak inaczej to ująć niż Resident Evil 4 to zaiste remake doskonały.Smutny jednak jest brak polskiej wersji, co jest zabiegiem, który ciągle staram się zrozumieć i sensu wciąż w nim nie widzę. Oby wydawca uznał, że w przyszłości ta seria powinna ponownie dostawać napisy.