Po wielu latach zawodowej gry w Wojnę Totalną: MŁOT-WOJENNY część druga i rozegraniu prawie wszystkimi frakcjami, a konkretnie tylko jedną - krasnoludami, wielu e-sportowych turniejów na skalę światową jestem wreszcie w stanie ocenić tę grę bardzo pozytywnie, poza wieloma, konkretnie jedną, wadami/wadą. Zacznijmy jednak od cech. Jest to gra niezmiernie wciągająca, nawet bardziej niż Sagittarius A* (supermasywna czarna dziura) w centrum Drogi Mlecznej. W drugiej części Wojny Totalnej: MŁOT-WOJENNY jako gracze zostajemy szczodrze obdarowani nowymi mechanikami, nowym światem gry jak i możliwością rozegrania kampanii Starego Świata, czyli mapy z części pierwszej Wojny Totalnej: MŁOT-WOJENNY rozszerzonej o Wielgachny Huragan, co daje mapę tak potężną, że laczki same z nóg spadają a tapczan cały chodzi. Wraz z nowym światem pojawiają się również nowe frakcje. Mamy choćby gady (krokodyle i jaszczurki), śmiercionośne ssaki w postaci niemytych szczurów, czy też rozpadające się pergaminy w postaci mumii. A i tak to nie wszystkie! Jednakże pytanie co z tą grą jest nie tak? Aby to zrozumieć, przenieśmy się w realia XVI wieku do Włoch lub Hiszpanii gdzie został opatentowany muszkiet. Broń ta charakteryzowała się niezwykle długim czasem ładowania... tak jak i Wojna Totalna: MŁOT-WOJENNY zarówno część pierwsza jak i druga. A ładować się gra lubi za każdym razem gdy wchodzimy i wychodzimy z bitwy. Szczególnie uciążliwe jest to w rozgrywkach wielo-graczowych gdy nasz oponent (kolega) ma wolną maszynę obliczeniową. Zatem polecam od razu instalować grę na dyskach typu SSD (Solidny Stan Dojazd), choć w niektórych przypadkach i to nie pomaga.