Reseñas recientes de bisurmanin

Gra sztos! Jeśli chociaż raz graliście w stare GTA to poczujecie tego samego ducha! Spędziłem w niej 3h od pierwszego uruchomienia, a czuję się, jakbym miał z powrotem 12 lat. Klimat, przyjemna muzyka, komiksowa grafika, a przede wszystkim ta sama prostota produkcji.
Cieszę się, że kupiłem tę grę i gratuluję twórcom tak fantastycznego produktu!

Na samym początku myślałem, że to będzie zwykła gra-labirynt. Ale powiedzieć o tym małym dziele tylko tyle, to jak nic nie powiedzieć. Przyjemna dla ucha, kojąca i podrywająca w odpowiednich momentach muzyka, która dopełnia pięknie poprowadzoną artystycznie kreskę (jest tutaj miejscami klimat z Machinarium), która - co trzeba uczciwie przyznać - miała kilka niedopracowanych szczegółów. Dosłownie kilka.

Co warto powiedzieć, to jest to opowieść o przyjaźni i stracie. Obserwacja głównej postaci, której działaniami kierujemy, jej rozwój oraz poczucie humoru (pozostałych również) sprawia dużo przyjemności. Trochę tak, jakby ktoś chciał nam opowiedzieć historyjkę, a całkiem przypadkiem dodał do tego grę.

Zagadki nie są skomplikowane. W jednym tylko miejscu rozgrywka spadała do 6 FPS (scena z poruszającą się ku górze platformą); a raz zniknęła tekstura windy. Więcej błędów nie znalazłem. Walka jeśli już jest, to prosta, tak by być jedynie dodatkowym elementem. Nie denerwuje, nie jest sednem tego, co widzimy na ekranie. Jest "miłym" dodatkiem, by świat przedstawiony nie był nudny.

Generalnie to piękne dzieło, które polecam każdemu.
...chyba, że nie lubicie galaretki, bo tej jest całkiem sporo tutaj.

W zasadzie powinna się tutaj pojawić ocena obojętna, bo trudno polecić, lub nie. Ale do rzeczy.

Dawno temu, za bitami i bajtami, była sobie piękna, kolorowa, obiecująca gra. Gołąbki growych wieści śpiewały, że to ponoć gra, która była w zamyśle pierwowzorem innej popularnej gry o Wikingu w zaświatach. Klawiaturowe skrzaty donosiły, że o to wreszcie pojawi się piękny następca surwiwalowy, nasz wikiński wymarzony i nareszcie piękny świat.

I niby wszystko szło całkiem zgrabnie. Demo - cud malina. Wczesny dostęp już jednak okrojono z kilku rzeczy, ale to miał być początek pięknej przygody w baśniowym świecie. Oczywiście piękne modele postaci, rozbudowane budowanie, gotowanie itp. A do tego aura magicznego świata, okraszona mitologią.
A na koniec dostaliśmy to: grę, której nie chce się przechodzić drugi raz. Grę, którą masz w bibliotece, bo liczyć - ba! Bo masz nadzieję, że jednak kiedyś twórcy odświeżą ten zakurzony i zapomniany przez nich świat.

Gra obdarta z obietnic i porzucona przez twórców stała się pusta, niedopracowana. A szkoda, bo to mogła być całkiem ciekawa przygoda. Stanowczo odradzam kupować to po normalnej cenie - ewentualnie na jakiejś promocji, albo wyprzedaży. Pod warunkiem, że -85% i plus frytki do tego. Szkoda.

Conan Exiles jest jak łazanki. Kto jadł, ten zrozumie. Kto nie jadł - ten powinien. Fabularnie gra jest ciekawa i pozostawia nam wiele wyborów jak chcemy zapanować nad otaczającym nas światem. Doświadczymy tutaj zdzierających skórę burz piaskowych, trujących mgieł siarkowych bagien, przeszywającego na wskroś zimna i czasem zabraknie nam tchu w trakcie eksploracji zatopionych cywilizacji.
Od pierwszego kamienia podniesionego na zboczu wydmy, do łopoczącego sztandaru na szczycie naszej twierdzy, żądza zniewolenia i mordu będzie nam towarzyszyć nieprzerwanie. Kiedy już zaprzęgniemy w koła bólu pierwszych niewolników, odkryjemy że na nasz sukces mogą pracować zniewoleni barbarzyńcy tych rozległych ziem. Zaprzęgniemy ich do pracy, a później wraz z nimi, na naszych wierzchowcach (konie, wielbłądy, nosorożce) wyruszymy w głąb świata, by odkryć jego tajemnice.
Świat przedstawiony w grze jest pełen miejsc, które posiadają swoją własną historię. Jego niejednolitość sprawia, że przez większość gry raczej nie odczujemy tu monotonii. A wielkość jest w sam raz. Na swej drodze do chwały i zwycięstwa spotkamy handlarzy, piratów, dzikie ludy, a także plemiona bardziej zorganizowane, oraz mityczne istoty: jak zamieszkujący wulkan wężoludzie, czy uśpieni w lodowej fortecy nordyccy giganci.
Znajdziemy tutaj również mnóstwo notatek, dzienników, książek i opowieści.
Na uwagę zasługuje również system budowania, który pozwoli nam zbudować osady i domy w wymarzonym stylu.
Niestety gra po ostatnich metamorfozach postanowiła porzucić wcześniejszy model klasycznie sprzedawanych dodatków na rzecz dodania usługi sklepu. O ile sam pomysł na tzw. "Battle Pass" jest ciekawy, czy możliwość kupowania dodatkowych skórek, elementów budowy itp. zasługuje na uznanie, o tyle monetyzacja tego wszystkiego jest w mojej ocenie ocieraniem się o scam. Ale nie trzeba z tego korzystać, by w pełni cieszyć się grą - nie jest to zatem żaden P2W.
Czy kupić? Koniecznie!
Czy zagrać? Jak najbardziej, tak by usłyszeć lament niewolników!

Tak, zdecydowanie tak. Po kilku latach od wydania, po dokupieniu kilku DLC i rozegraniu wielu godzin z tym tytułem polecam każdemu, kto albo zastanawia się jak może w przybliżeniu wyglądać praca na roli. Szkoda, że na rynku nie ma nic równie konkurencyjnego.
Na duży plus możliwość kształtowania terenu, wykupu obszarów, a nie jedynie poszczególnych pól. Tak naprawdę to bardzo spodobał mi się fakt, że mogę zbudować swoją farmę od podstaw, urządzając pola, budynki, zagrody. Mogę posadzić krzewy, drzewa, ogrodzenia. Uwielbiam to.
Niestety w tej beczce miodu i zachwytu jest też przysłowiowa łyżka dziegciu - wyraźnie zauważalne pogorszenie, niektórych elementów rozgrywki w porównaniu do poprzedniej części. A na myśli mam tu konkretnie animacje związane z przesypywaniem plonów, traw. Wysypujące się zboża z rury kombajnu wyglądają jakby ktoś wylewał papkę. Zsypywanie plonów z przyczep - "odrażające", bo papkowata fontanna wylewa się z góry i nawet nie dosięga do podłoża, a tuż za nią jest zaraz ściana tekstury. Wygląda to tak, jakby zwolniono ze studia kogoś odpowiedzialnego za animacje.
Kolejna sprawa to tekstury - chyba niezbyt przemyślano fakt, że po wylaniu gnojowicy na pole prawie nie dostrzega się różnicy w teksturach. Tak samo w relacji: kultywowanie - wysiew - wałowanie (najlepiej od razu zatrudnić tam pracownika).
Jasne, tekstury można sobie wymienić, ale z czasem nachodzi człowieka taka refleksja, że są to elementy specjalnie pogorszone, by w kolejnym wydaniu móc powiedzieć graczom: "Spójrzcie! Naprawiliśmy!".

Ostatecznie brać, grać i cieszyć się.
Ilość modyfikacji przy tej produkcji jest gigantyczna. Jeśli zatem nie ma czegoś w grze, to zapewne znajdzie się jakaś modyfikacja.

Piękna gra zręcznościowa. Świetny dubbing, żywiołowa kolorystyka i przedstawiony świat sprawiają poczucie autentyczności świata. Zabawne łamigłówki oraz ulubieni bohaterowie, a do tego ciekawa historia gwarantują przyjemnie spędzony czas.

Ciekawa propozycja na surwiwalowy symulator życia... wieśniaka. Wizualnie gra nie jest jakoś przestarzała, a otoczenie jest przyjemnie dla oka. Oko cieszą takie drobnostki jak spadający z drzew śnieg, jesienne liście czy gra cieni i świateł. Rozgrywka - w zależności od ustawień - może nudzić, albo sprawiać przyjemność. Mamy tutaj element dynastii, w której pozostawiamy swój dobytek potomkowi.
Minusy? Drewniane poruszanie się postaci, oraz system walki.

Granie w Krzyżowca to jak przeglądanie starego albumu rodzinnego. O ile jesteście na tyle starzy, by takie wspomnienia mieć. Jedna z gier, do których wracam zawsze, bez względu na jak przestarzale wygląda. Poza tym to chyba najlepsza taka strategia z budowaniem i zarządzaniem zamkiem.
Ciekawa historia, przemyślana rozgrywka. Piękna gra i cieszę się, że tak godziwie się zestarzała.
Acha, pamiętajcie, że "do obsługi tego urządzenia potrzeba wykwalifikowanych" użytkowników.

Być może graficznie nie jest to "wodotrysk", ale warto w to zagrać. Kto pamięta jak przyjemnie budowało się w Minecraft? A gdyby tak dorzucić do tego mitologię skandynawską i Wikingów? Od swoich początków gra przeszła spore zmiany. Na lepsze. Możesz zbudować domek, wioskę, zamek, stocznię, a nawet całe miasto. Możesz wykopać kanał, usypać pagórek. Ale możesz też walczyć z władcami krain, wrogimi istotami czy otoczeniem.
Ciekawie rozwiązany sposób na poziom punktów życia i wytrzymałości oparty o różnego rodzaju posiłki.
Minus? W pewnym sensie grafika, ale jak dla mnie największy minus za brak NPC-ków, których nie można "osiedlić" we własnej osadzie.

Świetna gra!
Na początku odrzuciły mnie takie rzeczy jak kolorystyka, czy możliwość widoku jedynie z góry. Na całe szczęście dla siebie, postanowiłem podejść do gry po raz kolejny i... zachwyciłem się nią. Przede wszystkim grafiką, która wygląda jak rysowana z komiksów, ale też jej szczegółowością. Później udźwiękowieniem i samą rozgrywką, która potrafi wciągnąć na wiele godzin.
Polecam każdemu, kto lubi klimat Wikingów.