Zainstaluj Steam
zaloguj się
|
język
简体中文 (chiński uproszczony)
繁體中文 (chiński tradycyjny)
日本語 (japoński)
한국어 (koreański)
ไทย (tajski)
български (bułgarski)
Čeština (czeski)
Dansk (duński)
Deutsch (niemiecki)
English (angielski)
Español – España (hiszpański)
Español – Latinoamérica (hiszpański latynoamerykański)
Ελληνικά (grecki)
Français (francuski)
Italiano (włoski)
Bahasa Indonesia (indonezyjski)
Magyar (węgierski)
Nederlands (niderlandzki)
Norsk (norweski)
Português (portugalski – Portugalia)
Português – Brasil (portugalski brazylijski)
Română (rumuński)
Русский (rosyjski)
Suomi (fiński)
Svenska (szwedzki)
Türkçe (turecki)
Tiếng Việt (wietnamski)
Українська (ukraiński)
Zgłoś problem z tłumaczeniem
⣿⣿⣷⣴⠞⣴⣿⡏⣿⣿⣿⣦⠻⢿⣿⣿⣿⣿⣿⣷⡀⠙⣿⣷⡙⣆⣿⣿⣿⣿
⣿⣿⣿⡟⣼⣿⠿⢃⠻⢿⣿⣿⠰⢇⢽⡟⢿⣿⣿⣿⣿⡄⢿⣿⣷⠘⢿⣿⣿⣿
⣿⣿⡿⢹⢸⣿⢰⡝⡅⡆⢿⣿⣿⢸⣦⠙⠆⠙⢿⡏⠿⣷⡈⣿⣿⡇⠰⣍⢿⣿
⣿⣿⡇⣿⢸⣿⢸⢡⣷⡘⡄⠻⣿⡆⡷⠚⡙⠢⡀⣙⠀⣿⡇⢹⣿⣿⡀⣿⣆⣿
⣿⣿⠃⣿⢸⡿⢎⠴⠚⢿⣮⣬⣦⡉⣇⠠⣷⠂⢹⣿⢠⢇⣴⢸⣿⣿⠁⣿⣿⢸
⣿⡇⡀⣿⠀⠇⢸⢀⣧⠄⣿⣿⣿⣿⣿⣆⣘⣠⣾⣇⡄⣾⣿⠘⠟⠁⠀⣿⣿⣸
⣿⡇⣧⠹⡇⠀⣿⣇⠘⢀⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣇⢹⣿⡀⡖⠀⢸⡿⢃⡘
⣿⣷⠹⠆⠳⠀⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⠛⠻⣿⣿⣿⣿⣿⡿⠀⣿⡇⠀⠀⠘⠁⣾⣇
⣿⣿⢢⡀⠱⣆⠹⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣘⣣⣼⢿⣿⠿⠋⠀⠀⢻⡇⢀⠀⣀⠀⣿⡟
Imagínatela, sudando y jadeando, intentando desesperadamente contener un grito de dolor. Las lágrimas calientes corriendo por sus mejillas. Luchando en una batalla perdida por mantener el control de la realidad mientras las hormonas y los receptores, abrumados por la presión y las sensaciones de ardor, le hacen perder toda percepción del tiempo y del entorno. Estar demasiado enferma y agotada incluso para sentarse, pero aún así obligada a seguir