Recent reviews by Ricson

Gra jest nudna i powtarzalna, jak cholera. Postacie są bez charakteru i nie zapadające w pamięć. Próbowałem podejść do tej gry dwukrotnie i pomimo chęci, nie da się pozbyć wrażenia, że pierwsza część jest zwyczajnie lepsza, w każdym aspekcie. Postać podczas skakania, bycia w powietrzu, zachowuje się jakby grawitacja była ustawiona na 70%. Postać sobie lata, na chore odległości i wydaje się, jakbyś skakał po księżycu. Zmarnowali potencjał po rewelacyjnej pierwszej części, gdzie miasto było brudne, brutalne i przygniatało atmosferą apokalipsy. Zrobieniem, wesołego miasteczka z trawką i wiatraczkami na dachach domów...

Warto było nie grac 3 lata i poczekać, aż będzie w stanie w jakim powinna być na premierę. Dlc Phantom Liberty to bezproblemowe 10/10 a DogTown to ♥♥♥♥♥♥ mistrzostwo w projektowaniu świata gry.

Rozczarowanie... To chyba adekwatne słowo do opisania mojego doświadczenia z 5 częścią Sniper Elite.
Gra wydaje się być gorsza od swojej poprzedniczki. W mojej opinii gra nie warta pełnej ceny i wysokiej oceny.
Przykłady co mi nie zagrało w "piątce"
1. Oznaczanie lornetką odbywa się automatycznie, po najechaniu kursorem na wroga i nie ma możliwości odznaczenia... Coś co było od 2 części SE, tutaj zostało usunięte. Przez co, jeżeli oznaczymy przez przypadek jakiś obiekt, to mamy go podświetlonego przez cały czas, nawet będąc na końcu mapy.
2. Usunięty został sprint w przykucu... Nie mam pojęcia dlaczego, ale tego po prostu nie ma. Było to przydatne kiedy chcieliśmy się szybko przemieścić i nie wychodzić z trybu kucania.
3. Nie podoba mi się dodanie "6 zmysłu" dzięki czemu widzimy zarys wroga przez ściany, kiedy on rzekomo wydaje dźwięki... Jest to dziwne, czasem działa, czasem nie, stojąc nawet przodem do wroga. Umiejętność bardzo przegięta i zbyt dużo ułatwiająca. (Bo teraz w każdej dużej grze, bohater musi mieć super zmysły)
4. Broń dostępna w grze. Chodzi mi głównie o broń wyborową. Kilka sztuk na krzyż do wyboru, niektóre odblokowujemy poprzez kończenie misji lub robienie wyzwań. Niby jest modyfikowanie broni, ale osobiście wolałem wcześniejszy dużo większy arsenał, niż kilka sztuk od biedy i dołączanie dodatków. (Rodzaje amunicji w tej grze to żart, jak tak zwana amunicja "poddźwiękowa" która według opisu jest zrobiona z drewna i nie zabija wrogów...)
5. AI wrogów. Przeciwnik (grałem na poziomie wysokim) widzi gracza przez krzaki, deski, zasłony i inne pierdoły. Czasem jest tak, jakby naziol miał wall-hack'a i czekał aż będzie mógł w nas wywalić serię z MP-40 Czasami potrafi słyszeć nasze kroki między piętrami, alarmując wszystkich wokół, choć się skradaliśmy.
6. Ogólny projekt interfejsu i wygląd mapy "strategicznej" (tej pod klawiszem M) W 4 części mapka była zrobiona graficznie bardzo ładnie. Nie była mega szczegółowa, ale była czytelna. Tutaj natomiast mapa była dla mnie, zwyczajnie brzydka i nie czytelna. Napaćkane znaczników od zadań pobocznych i jakiś miejsc niby strategicznych.
Sam projekt poziomów bardzo ładny. Grafika na dobrym poziomie jak i było w poprzedniczce. Na plus na pewno rozbudowanie możliwości dostania się do celu, drogi dojścia itp.
Grając w SE 5 czułem się, jakby twórcy starali się zrobić z tej gry Hitmana. Gra bardziej promuje skradanie się z pistoletem i eliminowanie wrogów po cichu w bliskim starciu, niż obranie pozycji snajperskiej i likwidowanie celu z daleka. Szkoda że gra tak zawiodła, bo były dobre wspomnienia z poprzednich części.
Moja ocena to 6/10

Rewelacyjne zakończenie historii Artema, w świecie Metro. Z początku gra może się wydawać nieco chaotyczna, i widać że twórcy nie do końca poradzili sobie, z otwartym światem gry. Dwie poprzednie części Metro, miały format zamkniętej i korytarzowej gry. Każdy element na drodze gracza, mógł być zaprojektyowany tak jak tego chcieli twórcy. Czasem się rzuca w oczy, głupia sztuczna inteligencja, zarówno czy to są stwory czy bandyci-ludzcy przeciwnicy.
Warto przebrnąć przez początkowe, w moim odczuciu nudne lokacje, ponieważ im dalej w fabułę tym jest ciekawiej.
Na plus na pewno świetna oprawa audio-wizualna. Bronie i sprzęt brzmi ciężko, dosadnie, i autentycznie.
Postaci są napisane świetnie, dialogi są ciekawe, fabuła interesująca.
Długość gry jest zadowalająca, zależy oczywiście jak, kto przechodzi grę. Mi podstawka zajęła około 30 godzin. Chodzą i zaglądając po kątach, ale nie szperając w każdym możliwym miejscu.
Serdecznie polecam dla fanów poprzednich części, jak i zarówno dla osób, które szukają dobrego fps'a z otwartym światem, w formacie dużych(zamkniętych) lokacji do zwiedzania, z opcjonalnymi miejsca do odkrycia.

Niestety, z wielkim żalem, ale musiałem zaznaczyć opcję "Nie polecam" Swoją drogą, to szkoda że na Steamie nie ma opcji, pośrodku? Sam nie wiem, jak to nazwać, ale Resident 3 pasowałby tutaj jak ulał, a w czym rzecz, ktoś się może zastanowić. Otóż, żeby nie było, jest to gra bardzo dobra. Zarówno, pod kątem, fabularnym jak i gameplay'owym. Masa satysfakcji z biegania po mieście, zbierania, itemków, otwierania skrytek i zabawy z zombi... Ale niestety do czasu, pierwsza godzina jest świetna, wprowadzenie do gry, pierwsze starcie z Nemesisem, i chłonięcie mrocznego klimatu. Im dalej tym nudniej i gorzej. Porównując, 3 część do zeszłorocznej 2 odsłony RE, czułem się jakbym grał w pół-produkt. Twórcy, poświęcili dużą uwagę, na pseudo odpieranie fal zombie, a z boku pozostał wszelaki explor mapki i odkrywanie tajemnic, Brak drugiego scenariusza do przejścia, brak lokacji z oryginału jak np: Wieża zegarowa(o której możemy poczytać w broszurce w grze...), sprawia że ma się ogromny niedosyt. Wygląda to tak, jakby gra była zrobiona w 75% procentach i nie starczyło, czasu na dorobienie tej przysłowiowej kropki nad I. Mimo to, gra daje ten poczciwe 8-9 godzin zabawy, i opowiada ładną, zgrabną część historii. Warto poczekać na promocję i kupić grę po jakiejś przyzwoitej cenie, bo 250 złoty to stanowczo za dużo, jak za "taki" produkt.

Red dead redemption 2 to gra po której spodziewałem się dobrego gameplayu, miłej, przystępnej fabuły i coś około 25-30 godzin zabawy. To co otrzymałem, od "Gwiazd Rocka" to istny majstersztyk, gra tak nieszablonowo dopracowana, posiadająca olbrzymie pokłady zabawy, że do tej pory (po ograniu na premiere na ps4 około 100h + w momencie pisania recenzji wbite 100h na pc) jestem olśniony ogromem napracowania i olbrzymim rozmachem twórców gry. Gra miała kiepski start, to fakt i nie ma co się oszukiwać, port z konsoli na pc'ta był wątpliwej jakości + kłopoty z laucherem + w mojej opinii głupia ekskluzywność tytułu na EGS. To wszystko sprawiło, że oceny na początku nie były najlepsze. Teraz po wielu aktualizacjach, mniejszych bądź większych, po naprawieniu ekonomii w trybie Online, gra jest jak najbardziej grywalna. Czasem zdarzy się glitch, ewentualnie crash gry, ale jest to rzadkością, i moich oczach, nie wpływa to na ostateczną ocenę gry. Przechodząc do najciekawszej części, tj. Rozgrywka, grafika, muzyka, ogólny zarys gry, zacznę od tego, że w moim zestawieniu wszystkich gier w jakie grałem, to RDR 2 ma miejsce nr. 1 Gra sprawia taki ogrom przyjemności i frajdy, że przebiła kultowe pozycje na mojej liście ulubionych gier, które wspominam z dużą dozą nostalgii. Gra ta stoi na podium dlatego, że nie jest to zwykły sandbox, nie jest to gra gdzie większość questów sprowadza się do przejścia z punktu A do B, albo przyniesienia przedmiotu dla kogoś, lub o zgrozo podsłuchaniu rozmowy( tak Assassins Creed, o was mówię :P ). Jest masa szczegółów, które sprawiają że gameplay jest wyjątkowy i unikatowy, różniący się od innych sandboxów, i co jest śmieszne mogłoby nie być tych mechanik, a i tak grałoby się cudownie. Kilka przykładów: można mieć przy sobie dwie główne bronie, dodatkowo dwa rewolwery czy np obrzyna. Wszystko musi mieć swoje miejsce, postać nie może nosić 100 różnych broni w kieszeni. Kiedy się przyrządza jedzenie, trzeba każdy kawałek osobno przypiekać nad ogniem. Kiedy coś chcesz użyć, to Arthur musi to wyciągnać z torby. Można by wymieniać tak masę, masę, i jeszcze raz masę innych rzeczy, ale chodzi mi o to, że tutaj każdemu szczegółowi jest poświęcona troska i czas. Wszystko trzeba "ręcznie wykonywać" nic się nagle nie pojawia w rękach, albo jest robione automatycznie. Muzyka stoi na bardzo wysokim poziomie, choć nie jestem audiofilem, ale wszystko brzmi dosadnie, mocno, i głośno, każdy szczegół, mała pierdółka, jest świetnie. Grafika jest rewelacyjna, owszem gra posiada wysokie wymagania, minimalne są jeszcze przystępne, ale wysokie-ultra już potrafią pochłonąć mocnego kompa(posiadam rtx'a 2060 super + i5 9600kf + 16gb ramu i gram w 1080p na ustawieniach wysoko-ultra na poziomie prawie cały czas stałych 60fps). W ogólnym rozrachunku, gra jest dla mnie czymś wspaniałym, jest produkcją na którą warto było czekać plus, minus 8 lat (od czasu RDR 1). Jest warta, swojej ceny nawet jeśli oscyluje ona w 200złoty. Jestem oczarowany tą grą za każdym razem kiedy ją odpalam, szczerze polecam graczom którzy nie boją się spędzić długich godzin, na żmudnym zbieraniu roślinek, skórowaniu zwierząt, czy odkrywaniu wspaniałej fabuły. Ode mnie gra dostaje 10/10 i ze świecą szukać innych takich sandboxów.

Jedna z najlepszych części całej sagi gier Total War. Arcywciągająca, satysfakcjonująca, szalenie grywalna i pożerająca mnóstwo wolnego czasu. Total War to seria, której pisane było połączyć siły z uniwersum Warhammer fantasy. Kiedy weźmiemy sposób narracji jaki jest zbudowany w grach serii Total War, dorzucimy do tego, świetnie zbudowane, zaprojektowane, uniwersum WH, dostajemy strategię mogącą, walczyć z najlepszymi na rynku gier turowych-rtsów. Druga część z planowanej trylogii TW: WH poprawia, mniejsze lub większe(w zależności od upodobań grającego) problemy. W 2 części dostajemy 4 bazowe frakcje do rozegrania. Wysokie Elfy, Mroczne Elfy, Jaszczuroludzi i Scavenów(szczuroludzi). Dochodzą do tego dlc, które dodatkowo rozbudowują kampanie i gre. Świetnie się bawię przy graniu kampanii, bitew, multiplayera czy zwykłej zabawy jednostkami. W podstawach gry, to dalej ten sam Total War, dla jednych może to być problem, bo jeśli ktoś potrzebuje takiego całkowitego powiewu nowości to mogę polecić Total War Saga: Thronnes of Britania, albo najnowszej części Three Kingdoms. Ja lubię ten "stary" sprawdzony sposób, w jaki jest tworzony Total War. Jeżeli chciałbyś zagrać w strategię turową, osadzoną w uniwersum fantasy WH, albo masz ochotę zobaczyć jak sam Malekith miażdży przeciwników na placu boju, swoją niepojętą furią to mogę z czystym sercem zarekomendować Ci Total War Warhammer ;)

Stare dobre Team Fortress 2. Przyznaję już na wstępie, że nie grałem na poważnie, od dobrych już 4 może 5 lat. Dlatego opisze swoje wspomnienia z czasów mojej świetności w tej grze. Gra z gargantuicznym wręcz potencjałem. Potencjałem, które Valve wykorzystało niemal w 100-procentach. Ewidentnie Gabe Newell i spółka wyczuli moment i czas tej gry. Ogromne pokłady pracy ze strony Valve, zaowocowały ogromnym zainteresowaniem grą, a to poprzez przejście swojego czasu na model F2P. A to dodanie Steam WorkShop do tej gry. Dzięki dobrym inwestycjom ze strony twórcy, gra przyniosła, (przynosi do tej pory zapewne ogromne zyski). Masa dobrej zabawy, wsparcie ze strony moderów, i praktycznie niekończące się możliwości urozmaicania sobie zabawy, skutkują niezapomnianymi wrażeniami. W swoim segmencie, tak zwanych hero shooterów, TF2 bezapelacyjnie jest mistrzem. Overwatch, czyli konkurencyjna gra od Blizzardu jest rewelacyjna również, pod wieloma względami. Ale jednak, w mojej skromnej opinii, Team Fortress 2 jest mistrzem i królem. Wydaje mi się, że jendą z głównych przyczyn takiej sytuacji, jest wspomniany wcześniej Warsztat Steam, dzięki któremu są niemalże nieograniczone możliwości, dodawania nowej zawartości do gry. Ja serdecznie polecam każdemu. Młodszym, starszym. Każdy znajdzie coś dla siebie, jeżeli tylko interesują go gry z gatunku hero shooter.

Dota, Dota i jeszcze raz Dota. Ile to razy przeklinałem dzień, w którym to zacząłem grać w tą grę. A wszystko zaczęło się od niewinnej zachęty znajomych. Bo podobno to świetna zabawa, masa frajdy, dobrze spędzony razem czas. I tutaj przyznaję, masa dobrych wspomnień i nowych znajomych. Ja swoją przygodę z grami MOBA zacząłem właśnie od Doty 2. Może ktoś powiedzieć, że to najgorszy możliwy wybór. Ktoś inny, może powiedzieć, że najlepszy. Ja osobiście, jestem w "obozie" tych osób, którzy by powiedzieli, że to najlepszy możliwy strzał na start. Gra posiada, niewyobrażalnie dużo rzeczy do zapoznania się, jak i masę informacji do przyswojenia. Próg wejścia i utrzymania się w tej grze, jest nieprzyzwoicie duży. Jasne, można wejść, rozegrać mecz i wyjść. Ale żeby wejść, rozegrać mecz i zostać na dłużej, to już wyższa szkoła "jazdy". Sam doświadczyłem 2 razy "załamania" z Dotą. Dwa razy po jednym miesiącu (nie liczę, przerw kilku-dniowych, bo to raczej normalne). Defense of the Ancients 2 (bo to jest rozwinięcie skrótu Dota 2), jest niewyobrażalnie satysfakcjonującą grą. Owszem, przyznaję, sprawia, że czasem ma się dość. Chce się odejść i już nigdy więcej nie wracać, ale na tym polega fenomen tej gry. Jest MEGA uzależniająca. Gra jest stawiana na piedestale jeżeli chodzi o poziom trudności w grach MOBA. Zgadzam się w stu procentach. Jest najtrudniejszą i najbardziej złożoną grą z tego gatunku. Głównie ze względu na masę wszelkiej maści, informacji do zapoznania się. Zaczynając od bohaterów i ich "spelli", poprzez przedmioty ze sklepu, taktyki na liniach, kontrach czyt. wykluczaniu się jednych postaci przez drugie, kończąc na wręcz gigantycznej ilości mechanik wewnątrz growych. Po prawie 5 latach gry w tą produkcję, nie żałuje ani jednej chwili. Jestem dumny z tego, że mogę być członkiem tej społeczności i dzielić się tą zabawą z innymi. Jeżeli szukasz wymagającej gry z gatunku MOBA, posiadającej naleciałości z Rts'ów. To serdecznie polecam Ci Dote ;)

Muszę przyznać, że zaczynając grać w "Shoguna" nie spodziewałem się, że tak bardzo mi przypadnie do gustu. Po kilku latach i kilku kolejnych częściach serii, mogę przyznać że temat feudalnej Japonii, wieku XVI, sprawdził się rewelacyjnie. Zaczynając od oprawy graficznej, poprzez genialną mechanikę walki, kończąc na fenomenalnej muzyce, wszystko tutaj pasuje do siebie, niczym idealna układanka. Twórcy stanęli na wysokości zadania, serwując nam tytuł warty każdej złotówki. Osobiście jest to moja ulubiona odsłona serii Total War, głównie za sprawą rewelacyjnych klanów, mapy kampanii, ciekawej fabuły i zróżnicowanym jednostkom. Paleta barw, cały "design" tej gry sprawia, że nawet oglądanie zarówno mapy kampanii, jak i pola bitwy to przyjemność. Mógłbym tak jeszcze długo wymieniać zalety tej gry, ale żeby w pełni doświadczyć przyjemności tej gry, pozostaje tylko zagrać i samemu przetestować. Polecam serdecznie dla osób zarówno nowych jak i dla graczy Total War, którzy nie mieli jeszcze okazji zapoznać się.