⢀⣠⣴⣶⣾⣿⣿⣿⣿⣶⣄
                     ⢀⣴⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣿⣧
          　　　⡔⠉⠙⠻⡟⠛⠛⠛⠛⠿⣿⠻⣿⣿⣿⣿
                 ⠈⡄⢢                  ⣨⣿⣿⠃
⣷⣄              ⢰⣿⣆⡁    ⠠⠤⢤⣤⣀    ⠰⡁
⣿⣿⣷⣦⣀⣀⡀    ⣾⣿⣿⡿    ⠠⠊⠁  ⠊  ⡗⠒⠁　Y-a-Y
⠟⢻⢟⠒⢦⠤⣈⠑⠒⣿⣿⣿⣇      ⣀⣤⣄⣠⡤⠜
 ⢞⠢⣉⡒⠉    ⢱⢸⣿⣿⣿⣦⡴⠋⣿⣿⣿⣿  ⡴⠛⣿⡇
 ⢸⠉⠒⠧⢀⣀⠔⠁⠘⣿⣿⣿⣿⣧  ⠸⣿⣿⣿⣷⣤⣾⡿⠁
⢠⠚  ⢠⠋⢹    ⢸⠒⠻⣿⣿⣿⣿   ⠙⠻⠿⠿⠛⠁
⠇    ⡎⢠⡾    ⣸⡤  ⣿⣿⣿⣿
 　⢰⠁⢸⡇    ⣿⣤⣴⣿⣿⣿⠟
 　⠸⡀⠈⡇    ⠘⡟⠛⠋⡏⠁
⠢⠤⠤⠜⠉⢧⣀⣀⣀⡸⠒⠒⠁

Zajebisty wujek <3

....wat

1 Dywizja Strzelców Polskich 1918-1919

W czerwcu 1918 w składzie Armii Polskiej we Francji przystąpiono do formowania 1 Dywizji Strzelców Polskich. 17 czerwca w miejscowości Villeres-Marmery 1 pułk Strzelców Polskich złożył przysięgę i otrzymał sztandar ufundowany przez miasto Paryż. 22 czerwca pod Mailly w Szampanii miasta: Verdun, Nancy i Belfort wręczyły ufundowane przez siebie sztandary 2 i 3 pułkowi Strzelców Polskich oraz 1 pułkowi artylerii polowej. 8 lipca dywizja liczyła 227 oficerów i 10.005 szeregowców. 4 sierpnia francuskie Naczelne Dowództwo podjęło formalną decyzję o sformowaniu 1 DSP w oparciu o dowództwo i pododdziały rozformowywanej 63 Dywizji Piechoty. Dowódcą 1 DSP został gen. Ecochard, dotychczasowy dowódca francuskiej 63 DP. Wkrótce zastąpił go gen. Vidalon, były szef sztabu 4 Armii (franc.). Zastępcą dowódcy dywizji (dowódcą piechoty dywizyjnej) został płk Jasieński.

Mamałyga – narodowa rumuńska potrawa, z mąki albo kaszy kukurydzianej (pierwotnie z gryczanej) popularna w krajach południowo-wschodniej Europy, znana m.in . w kuchni węgierskiej, Sasów siedmiogrodzkich, bułgarskiej i ukraińskiej. W Polsce, jako potrawa kuchni galicyjskiej popularnej we Lwowie, do dziś lubiana jest wśród rodzin pochodzących z Małopolski Wschodniej.

Sposób przyrządzenia mamałygi – zagotować w wodzie lub mleku mąkę kukurydzianą. W zależności od stosunku płynu do mąki uzyskuje się ciasto o różnej konsystencji i twardości. Najłatwiej gotuje się mamałygę w szklanym naczyniu w kuchence mikrofalowej – tym sposobem unika się przypalania. Można ją przyrządzać na słodko lub na słono.

Dawniej mamałyga stanowiła podstawowy pokarm biedoty. Spożywano ją na śniadanie lub wieczerzę jako główne danie, zaś na obiad jako dodatek. W twardej odmianie używano jej m.in . jako prowiant na drogę oraz wałówkę dla drwali.

Pierwsze wibratory stosowane były przez XIX-wiecznych lekarzy w krajach anglosaskich jako przyrząd do leczenia często wtedy diagnozowanego schorzenia kobiecego określanego terminem histerii. Przypadłość ta była zdefiniowana tylko w bardzo ogólny sposób (objawami mogły być: ból głowy, nerwowość, bezsenność, ociężałość, tracenie tchu, słabnięcie, utrata apetytu czy wręcz skłonność do powodowania kłopotów), a skuteczną terapią było doprowadzenie pacjentki do orgazmu przez lekarza podczas wizyty. Taka jednostka chorobowa nie jest uznawana przez współczesną medycynę, a liczba przypadków, w których była diagnozowana, spadła gwałtownie po roku 1910, gdy fenomen ten został poddany publicznej debacie.