FURTHARK

Fé vældr frænda róge,
føðesk ulfr í skóge
Úr er af illu jarne,
opt løypr ræinn á hjarne
Þurs vældr kvinna kvillu,
kátr værðr fár af illu
Óss er flæstra færða for,
en skalpr er sværða
Ræið kveða rossom væsta,
Reginn sló sværðet bæzta
Kaun er barna bolvan,
bol gørver nán folvan
Hagall er kaldastr korna,
Kristr skóp hæimenn forna
Nauðr gerer næppa koste,
nøktan kælr í froste
Ís kollum brú bræiða,
blindan þarf at læiða
Ár er gumna góðe,
get ek at orr var Fróðe
Sól er landa ljóme,
lúti ek helgum dóme
Týr er æinendr ása,
opt værðr smiðr blása
Bjarkan er laufgrønstr líma,
Loki bar flærða tíma
Maðr er moldar auki,
mikil er græip á hauki
Logr er, fællr ór fjalle foss,
en gull ero nosser
Ýr er vetrgrønstr viða;
vænt er, er brennr, at sviðarmación.