Kiedy miałem 4 lata moja matka włożyła mnie to tekturowego pudełka dając mi czarny marker. Dniami rysowałem po ścianach pudełka, tworząc świat, który był dużo bardziej interesujący od świata w którym poprzednio żyłem. Wyciąłem małą dziurkę, cóż, raczej małe okienko, którę mogłem odchylać i zaglądać co się działo na zewnątrz. W ten sposób również moja matka mnie karmiła. Kiedy miałem 10 lat mama dała mi dużo większe pudło, a ja moim markerem rysowałem swoją przyszłość. "Nie widzę co rysuję, mamo, tu jest za ciemno.", powiedziałem. "Zapal światło", odpowiedziała mi. Kiedy zapaliłem światło, ciary mi przeszły po plecach. Zobaczyłęm ciała. Ciała moich przyszłych "ja" pokrywające wszystkie ściany pudła, drapiące się podczas snu... szepcząc sekrety. Każdy z nich przemierzał ciemność w świecie, który stworzyłem, świecie, który robiłem dla siebie. Zgasiłem światło i poprosiłem o inne pudło... i inny marker.