The gameplay is ... what it is, nothing great.

I had fun trying to get my little crew to survive.

"Each of us has their own burden."

This game kind of broke me or it had made me stronger. That's a point of the angle of perception. It's probably the first one though.

I couldn't finish, or more specifically: play this game, after a point. Got too hard psychologically like emotionally. Very hard to understand, I know.

For what it's worth, it's an awesome game and hopefully one day, I'll be able to get back in and finish it.

It belongs in a museum of sorts or like an archive somewhere, I think.

Dodaje negatywną recenzje na liczne wady i głupie rzeczy w tej grze ale myślę że najlepiej będzie jeśli posłużę sie opinią pewnego użytkownika o nicku ''xylaz'' który perfekcyjnie podał liczne fakty na ten temat w tym właśnie sam dałem mu w nagrode 3400 punktów bo idealnie wymienił wszystkie głupie rzeczy jak i wady w tej grze co nie zmienia faktów że gra jest naprawdę ładna i klimatyczna ale jednak momentami bardzo głupia.

OTO OPINIA UŻYTKOWNIKA Z KTÓRĄ SIE ZGADZAM w 100% ''xylaz''



W domu mieszka grupa składająca się z trzech lub czterech osób. Po pewnym czasie mogą do niej dołączyć kolejne osoby. Wydawałoby się, że dzięki licznej grupie łatwiej będzie przeżyć w tych ciężkich czasach. Nic bardziej mylnego. Każdy z członków grupy posiada własne umiejętności: ktoś szybko biega, inny cicho się skrada, a jeszcze inny szybko przeszukuje. Jednak na misję nocną można wysłać tylko jedną osobę! W związku z tym dosyć oczywiste jest, że wysłana zostanie osoba z największym plecakiem. Każda przeszukiwana lokacja zawiera tyle użytecznych przedmiotów, że potrzeba trzy do pięciu nocy, aby wszystko przynieść. Co robią w tym czasie pozostali członkowie grupy? Śpią, jedzą, chorują - są zupełnie bezużyteczni. Trzeba zapewnić im łóżka i żywność, ale nie można wykorzystać ich rąk do pracy. Nie można wysłać dwóch osób na misję chociażby po to, żeby druga osoba pomogła nieść przedmioty. Niektóre umiejętności przydają się w domu - np. dobry kucharz zużywa mniej wody podczas gotowania posiłków... ale co z tego, skoro sam też musi się nażreć? Równie dobrze można zaoszczędzić wodę pozbywając się kucharza... w końcu do niczego innego się nie przyda. Optymalna wydawała mi się grupa trzech osób: jedna na nocne misje, jedna do pilnowania domu i jedna na wypadek ran lub choroby kogoś z grupy. Pewnego dnia zapukała do drzwi starsza pani, dawna nauczycielka... Poprosiła o przyjęcie do grupy i zaproponowała swoje ręce do pracy. Jak miło z jej strony... Niestety ja już wiedziałem, że mimo jej szczerych chęci, jedyne co będzie mogła robić to spać i żreć, bo gra na nic więcej jej nie pozwoli, więc trzasnąłem jej drzwiami przed nosem.

Gdy przyszła zima, w domu zrobiło się bardzo zimno. Miałem mało opału, a palenie w piecu nie nagrzewało odpowiednio naszego mieszkania. Zbudowałem więc drugi piec i ku mojemu zdziwieniu okazało się, że nie ma on żadnego wpływu na temperaturę. Żeby dobrze ogrzać mieszkanie, trzeba mocno napalić w jednym piecu. Jeśli mocno napalimy w dwóch piecach, nie będzie to miało żadnego znaczenia poza tym, że zużyjemy dwa razy więcej opału. No cóż - mój błąd - pomyślałem sobie, ale fajnie że gra daje graczowi wolną rękę i może budować to co chce i ile chce. Postanowiłem więc, że na każdym piętrze postawię pułapkę na szczury. W głodującym mieście żywność to bardzo rzadki i cenny towar. Stawiam jedną pułapkę, drugą... trzecią... zaraz, chyba skończyły mi się materiały. Nie, materiałów mam pod dostatkiem. Dlaczego więc nie mogę zbudować trzeciej pułapki? Nie da się i już! Bo nie! Tyle masz graczu z wolności tworzenia w domu. Postaw sobie trzeci piec, albo piąty fotel, ale kolejnej pułapki na szczury nie postawisz.

Jest jeszcze dużo innych absurdów. Mimo, że nie było żadnej katastrofy nuklearnej, wodę z deszczówki trzeba filtrować. W zimie deszczówka zamarza i żeby uzyskać wodę, trzeba zbierać śnieg przed domem. Śnieg nie rozpuści się sam w domu w temperaturze 20 stopni. Żeby rozpuścić trochę śniegu, trzeba zużyć dodatkową porcję opału i filtr. Bo surowego szczura każdy chętnie zje, ale deszczówka musi być przefiltrowana!

W radiu można usłyszeć, że papierosy stały się walutą w oblężonym mieście. Również ich opis sugeruje wysoką wartość tego towaru. Przygotowanie ich wymaga ulepszonego stołu, tytoniu i ziół. Zrobiłem więc papierosy i czekam na handlarza. Przyszedł handlarz, daję mu papierosy i co? Według handlarza papierosy to niezbyt interesujący, powszechny towar! Nic nie mogę za nie kupić! Zwykły nieprzerobiony tytoń ma większą wartość! No o co tu chodzi??

Działania grupy powinno dać się zautomatyzować. Nawet jeśli lodówka i apteczka będą pełne, to głodny umrze z głodu, jeśli nie każesz mu zjeść, podobnie chory, jeśli nie każesz mu zażyć leków... ale papierosy będą palić bez Twojego pozwolenia! Bo tak!

Stan psychiczny członków grupy zmienia się w efekcie podejmowanych działań. Jeżeli podczas poszukiwań zabijemy innych ludzi, sprawca tego czynu może popaść w depresję, lub zupełnie się załamać. Gdy jest w takim stanie - nie je, nie śpi, nie pracuje... Potrafi położyć się na ziemi w miejscu gdzie stoi. Po kilku dniach takiego stanu może nieodwracalnie odłączyć się od grupy. Straciłem w ten sposób osiłka z największym plecakiem. Niepotrzebnie, bo całą tę szopkę da się łatwo rozwiązać... Wystarczy wlać w gardło załamanej osoby butelkę wódki i na drugi dzień będzie jak nowo narodzona. Zapomni o wszystkich zbrodniach i okropieństwach wojny i będzie gotowa do dalszej akcji. Cały ten teatrzyk dla jednej flaszki...

Gra nie jest taka trudna, jak można wywnioskować z recenzji innych użytkowników. Nigdy nie zdarzyło mi się "przegrać". Po ponad czterdziestu dniach gry, miałem już zbudowane wszystko co da się zbudować. Całkowicie zabezpieczony dom, mnóstwo materiałów, jedzenia, broni. W grupie były trzy osoby, które bez problemów radziły sobie z obroną domu nawet przed uzbrojonymi po zęby bandami zawodowych morderców. Każdy dzień zaczął wyglądać tak samo... noc też, bo w pewnej lokacji jedna z szaf nie miała dna i przy każdych kolejnych odwiedzinach zapełniała się towarami. Pozostało odliczać dni do końca wojny... wytrzymałem jeszcze pięć. Przerwałem grę... z nudów.

Postanowiłem dać grze jeszcze jedną szansę. Skoro na początku gra przydziela losowych członków do grupy, uruchamiałem grę dziesiątki razy, żeby trafić na te osoby, które najbardziej polubiłem. Nic z tego! Jest tylko parę gotowych zestawów grup, a grywalnych postaci tylko dziesięć... Łatwo się domyślić, że możliwości różnych początków jest bardzo mało. Ta gra zwyczajnie sama odbiera wszystkie chęci do dalszej gry. Po rozpoczęciu nowej gry nie ma już powrotu do starej sesji. Gra posiada tylko autosave. I co? Mam teraz poświęcić kolejne 5 godzin, żeby dojść do tego samego etapu w którym już byłem, w ten sam sposób co dotychczas i nawet w podobnym składzie ludzi? Nie!

Z powyższych powodów nie mogę tej gry polecić. Ma ona ogromny potencjał i jest świetnie zrobiona. Wystarczyłoby dopracować trochę szczegółów i byłaby idealna. Tymczasem jest to kolejny tytuł, który zawiódł moje oczekiwania. W błąd wprowadziły mnie niezliczone recenzje graczy, w których nikt nie napisał o istotnych wadach gry. Dlatego mam nadzieję, że moja recenzja komuś się przyda.