The Walking Dead is the first game in a series of Telltale games based on the comic book and television series. With exceptional storytelling and character development, it is considered one of the best narratives of its era. The game begins in the early days of a zombie apocalypse and follows Lee, who saves a young girl named Clementine, and looks over her as they attempt to stay alive and find safety in any way they can. Along the way they meet several other characters that they team up with. Lee and Clem share many heartfelt moments as he teaches her whatever he can to prepare her for the challenges ahead. The point and click gameplay mechanics are simple and the game is generally quite linear. The game shines with its emotional twists, and delivers a plethora of figurative gut punches as the player has to make difficult, and often split second decisions that will impact outcomes and character relationships. The pacing is generally solid although there are occasions where things slow down a little too much. The eerie score creates a lot of tension and the voice acting performances really allow each character to shine. The cell-shaded visual art suits the comic book style and the game has a very cinematic feel to it. The Walking Dead will probably keep you thinking about it long after its conclusion, as story driven experiences at this level are few and far between.

Zacznę od tego, że nigdy nie byłem fanem dzieła Roberta Kirkmana – ani komiksów, ani serialu The Walking Dead. Oczywiście wiedziałem, że są ale nigdy nie przykuły mojej uwagi. Z grą było inaczej – pamiętam, jak byłem mniejszy i oglądałem różne zagrajmy i chciałem (choć trochę się bałem) spróbować samemu. Teraz, po latach, mam pozytywne uczucia chodź też i kilka uwag, które spróbuję przedstawić w dwóch segmentach: pozytywnym i negatywnym.


Fabuła: Genialny wstęp początek apokalipsy zombie gdzie nikt jeszcze nic nie wie ogólny chaos i próba poradzenia sobie w nowej rzeczywistości i genialna końcówka sprawia, że trudno powstrzymać emocje.

Gra potrafi też sprawić że pokazuje się nasze ja dokonałem wiele wyborów były też takie które żałowałem i czułem się jak ten najgorszy (Większość gier gram jako ten dobry).

Główna postać – Lee:
Lee Everett to serce tej gry. Głos Davida Fennoya nie brzmi, jakby grał – on jest Lee. Jego emocje, ton – to wszystko tworzy jedną z najlepiej napisanych i odegranych postaci w historii gier.

Nie mogę też zapomnieć o jego relacji z Clementine (granę przez równie świetną Melisse Hutchison) tworząc piękną relacje prawie Ojca z córka w strasznym świecie.

Muzyka:
Ścieżka dźwiękowa jest fenomenalna. Buduje napięcie tam, gdzie trzeba, a jednocześnie potrafi wzruszyć w momentach spokojniejszych. Muzyka, szczególnie w kluczowych momentach, zostaje z tobą na długo po zakończeniu gry.

Grafika:
Styl komiksowy idealnie pasuje do tej historii. Nie jest to techniczne arcydzieło, ale cel-shading i kolorystyka nawiązująca do komiksów Roberta Kirkman to strzał w dziesiątkę, pomimo tego, że ma swoje lata to nie odstrasza.




Ponownie fabuła:
Choć początek i końcówka są świetne, środek gry bywa rozwlekły, a niektóre wątki są ledwie muśnięte i kończą się zbyt szybko. Parę razy miałem wrażenie, że niektóre wydarzenia są wrzucone na siłę, żeby było bardziej "dramatycznie".

Iluzja wyborów:
To chyba największy problem gry. Decyzje, które podejmujemy, często mają tylko kosmetyczny wpływ na historię. Kilka kluczowych wyborów faktycznie coś zmienia, ale w większości przypadków dialogi zmieniają się minimalnie, a ostatecznie gra i tak prowadzi cię w to samo miejsce.

Polecam film: Chodzący Martwi który ten temat lepiej opisuje.

Niektóre Postacie poboczne:
Pomimo tego, że jest wiele postaci które da się polubić i są takimi co mają trochę racji i rozsądku, a kompletnie przerysowane do granic możliwości jak:

(♥♥♥♥♥) Naburmuszony i wiecznie zły Larry który upewnia się żeby gracz go nie polubił serio wiem, że gość stracił wiele ale nie zawsze to usprawiedliwia jego postępowanie.

(Ciamajda) Ben który by nawet nie upilnował Pałacu Kultury. Wiem, że potrzeba w ekipie jakiegoś niedorajdy ale np. Doug też był lekkim niedorajdą ale przynajmniej coś umiał (chyba coś tam w IT) ale Ben serio żadnego pożytku.

(Kto?) Brie która chciała nam najpierw odstrzelić łep a potem "nic się nie stało".


Większość z was pewnie powie "Przesadzasz" ok może to tylko są moje refleksje nad grą, ale czy jest to wciąż Świetna gra OCZYWIŚCIE że tak. Wiadomo, że każda gra ma wady i Walking Dead też je ma. Nie zmienia to jednak mojej oceny.

Ocena Końcowa 9.5/10 +Polecam

This game is just pure art. Great story, well written characters and cool comic style graphics.

If you are looking at this while at sale or someone recommmended it, just give it a try. You won't regret it.

Oh, and don't let them bite you.