Disappointed Dad Simulator. 11/10, can relate.

Pierwszy przyznam, że nie znałem wcześniej sagi Kratosa jako boga wojny, który wybił panteon grecki. Pierwszy też przyznam, że zakochałem się w tej grze, w tym klimacie, muzyce, postaciach i innych rzeczach, które składają się w jedną całość - arcydzieło. Na grę natrafiłem ze 3 lata temu jeszcze na PS4 i nie miałem totalnie żadnych oczekiwań, ot miałem PS+, mogłem zagrać w pakiecie gierek i stwierdziłem, że obczaję, ale w życiu nie powiedziałbym, że przejdę tę grę łącznie jakieś 11 razy, kupię ją za pełną cenę na konsoli, potem na PC, a następnie powtórzę to z God of War Ragnarok.

God of War jest dla mnie grą wybitną pod wieloma względami, przedstawia bardzo poruszającą historię w tym przypadku emerytowanego boga wojny i jego syna, którzy muszą zanieść prochy Faye - żony Kratosa na najwyższy szczyt dziewięciu światów. Akcja gry dzieje się głównie w Midgardzie, a więc jednym z wyżej wymienionych światów, a jako iż jestem maniakiem mitologii Nordyckiej byłem wniebowzięty móc podróżować po świecie pełnym magicznych istot, które nie są tłem samego świata, ale wręcz biorą czynny udział w budowaniu go jak i klimatu całej gry.

System walki jest bardzo przyjemny ilość ataków, które możemy rozwinąć nie jest mała, a do tego dochodzą ataki runiczne, które mogą wprowadzić jeszcze więcej zabawy. Na padzie można odczuć bardzo dobrze siłę każdego ataku i właśnie na padzie sugerowałbym grać, bo sterowanie na klawiaturze może okazać się porażką dla niektórych, ale co kto lubi.

Odnośnie świata, mamy tutaj dostęp do większości z wyżej wspomnianych krain. Niektóre są dostępne w pełni, takie jak Midgard, czy Alfheim, w niektórych czekają wyzwania jak w Muspellheimie czy Niflheimie, a jeszcze inne są dość zamknięte i przemieszczamy się tam tylko chwilowo na potrzebę fabuły. Co warto podkreślić, praktycznie każde z odwiedzanych miejsc ma za sobą mniej lub bardziej emocjonującą historię, ale nie ma tu mowy o bezsensownym robieniu dużego świata, który jest pusty, wręcz przeciwnie. Światy nie są aż tak ogromne, jak mogłyby być, ale są bardzo spójne i nie ma tu biegania za setką ikonek na minimapie.

Soundtrack również jest bardzo dużym plusem, Bear McCreary wykonał kawał dobrej roboty w tej kwestii, pomaga bardziej emocjonalnie podejść do wielu scen i często buduje niepowtarzalne napięcie.

Odnośnie postaci, są bardziej barwne i wyraziste, jak i te bardziej prostoliniowe, takie jak sam główny bohater. Kratos mówiący "chłopcze" do Atreusa jest już memem od bardzo dawna, ale jeśli po przejściu tej części przejdzie się GoW Ragnarok, to można dostrzec dużą przemianę w postaci boga wojny. I tu pojawia się pytanie - czy akurat ta część serii jest aż tak wybitna, czy może jest po prostu dobra, ale wspaniale uzupełnia się z Ragnarokiem, czyli kontynuacją tej historii? Moim zdaniem akurat ta odsłona serii jest naprawdę dobra jako jedna całość, jak i jest to jednocześnie dobre przygotowanie pod kolejną część.

Podsumowując, gorąco polecam dać szansę tej grze, nawet na przecenie, może oczywiście okazać się, że Ci nie podejdzie, a może właśnie to jest historia której szukasz i która poruszy Cię tak jak poruszyła i mnie.

NIE POLECAM